بازی نابرابر در زندگی کودکان

به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد؛ فقر به‌عنوان یکی از چالش‌های اساسی جوامع، تاثیرات گسترده‌ای بر جنبه‌های مختلف زندگی کودکان دارد. یکی از این جنبه‌ها، نقش بازی در رشد کودکان و نابرابری در دسترسی به منابع بازی است. 

بازی بخش مهمی از دوران کودکی است که نقشی حیاتی در توسعه مهارت‌های مختلف ایفا می‌کند. تحقیقات آکادمی آمریکایی پزشکی کودکان (AAP) تاکید می‌کند که بازی برای رشد مغز ضروری است. 

بازی مهارت‌های حل مسئله را تقویت می‌کند، خلاقیت را پرورش می‌دهد و ارتباطات عصبی را تقویت می‌کند. از طریق بازی‌های تخیلی، کودکان یاد می‌گیرند که چگونه در موقعیت‌های اجتماعی پیچیده حرکت کنند، همدلی را توسعه دهند و انعطاف‌پذیر باشند.

بازی‌های فیزیکی مانند دویدن، پریدن و بالا رفتن به رشد عضلات و مهارت‌های حرکتی کمک می‌کنند. این بازی‌ها همچنین با چاقی دوران کودکی مقابله می‌کنند و سلامت کلی بدن را ارتقا می‌دهند.

بازی‌های اجتماعی به کودکان کمک می‌کنند مهارت‌های بین‌فردی، مانند همکاری، حل تعارض و ارتباط موثر را توسعه دهند. این مهارت‌ها نه‌تنها در دوران کودکی، بلکه در زندگی بزرگسالی، تاثیرات مثبت بر موفقیت شغلی و روابط اجتماعی دارند.

کودکان در خانواده‌های فقیر با موانع بزرگی برای مشارکت در بازی‌های معنادار مواجه‌اند. گزارش سال ۲۰۲۳ یونیسف درباره رفاه کودکان نشان می‌دهد که سختی‌های اقتصادی توانایی والدین را برای تامین اسباب‌بازی، کتاب یا دسترسی به فعالیت‌های فوق‌برنامه محدود می‌کند. 

پارک‌های عمومی، که می‌توانند این شکاف را کاهش دهند، اغلب در محله‌های کم‌درآمد نادر هستند یا به خوبی نگهداری نمی‌شوند. 

بسیاری از خانواده‌ها نمی‌توانند اسباب‌بازی، بازی‌های فکری یا تجهیزات ورزشی را فراهم کنند که این امر، تنوع بازی کودکان را محدود می‌کند. 

تفاوت در دسترسی به منابع بازی بین جوامع ثروتمند و فقیر نابرابری‌های رشدی را افزایش می‌دهد. مطالعه‌ای که موسسه بروکینگز در سال ۲۰۲۲ انجام داد نشان داد که کودکان خانواده‌های کم‌درآمد ۴۰ درصد کمتر از همسالان خود در خانواده‌های ثروتمند در فعالیت‌های بازی ساختاریافته شرکت می‌کنند.

فقر موانع قابل توجهی برای بازی ایجاد می‌کند که به نوبه خود بر رشد شناختی، اجتماعی و جسمانی کودکان تاثیر می‌گذارد. پرداختن به این مسئله نیازمند رویکردی چندجانبه شامل سیاست‌گذاری دولتی، ابتکارات اجتماعی و تلاش‌های خانوادگی است. 

بازی یکی از شیرین‌ترین و مهم‌ترین بخش‌های دوران کودکی است. وقتی بچه‌ها مشغول بازی هستند، نه‌تنها سرگرم می‌شوند، بلکه در حال یادگیری و رشد هم هستند.

بازی‌های آزاد به بچه‌ها این امکان را می‌دهد که خلاقیتشان را بروز دهند. مثلاً وقتی بچه‌ها با بلوک‌های ساختمانی یا خمیر بازی می‌کنند، می‌توانند هر چیزی که در ذهنشان است بسازند. این نوع بازی‌ها به آنها کمک می‌کند تا فکر کنند، ایده‌های جدید خلق کنند و حتی به حل مسائل بپردازند.

وقتی بچه‌ها در بازی‌ها موفق می‌شوند، احساس خوبی پیدا می‌کنند. این موفقیت‌ها باعث افزایش اعتمادبه‌نفس آنها می‌شود. 

نابرابری‌ها می‌تواند باعث شود که کودکان در بزرگسالی هم نتوانند به موفقیت‌های لازم دست پیدا کنند. اگر بچه‌ها در دوران کودکی نتوانند خوب بازی کنند و یاد بگیرند، ممکن است در تحصیلات و شغل‌های آینده‌شان هم با مشکلات بیشتری مواجه شوند. 

ما به‌عنوان جامعه باید تلاش کنیم که همه کودکان، بدون توجه به شرایط اقتصادی و اجتماعی، به فرصت‌های برابر برای بازی دسترسی داشته باشند. این کار نه‌تنها به نفع خود کودکان است، بلکه به نفع کل جامعه نیز خواهد بود.

منبع: تجارت فردا، شماره ۵۷۸