«پنجره توریستی» جای سفر خارجی

جهان که پس از بحران بی‌سابقه ناشی از کرونا، در تلاش برای بازیابی و سپس ارتقای گردشگری، ایده‌های جدید و متفاوتی را خلق کرد، در آخرین تلاش خود با استفاده از یک پرتال پنجره‌ای، دو شهر را به یکدیگر متصل کرد. کرونا در کنار آسیب‌های گسترده‌ای که به تمامی ابعاد زندگی افراد همچون اقتصادی، اجتماعی، علمی، فرهنگی و... وارد آورده اما با خلق ایده‌ها و کشف روش‌های جدید برای تغییرات اساسی در سبک زندگی، تخیل و رویا را که تا پیش از این فقط در فیلم‌ها به نمایش گذاشته می‌شد اینک به واقعیت تبدیل کرده است. در دوران کرونا بشر برای بازگشت سفرها تاکنون به خلق ۶ ایده‌ جدید همچون سفرهای واکسینه، پاسپورت دیجیتالی، سفرهای مجازی، یک‌سال سفر رایگان، سفر در آسمان و... دست یافته است که سفر در زمان آخرین ایده جذاب در این یک‌سال اخیر است. براساس این طرح، دو شهر بزرگ ویلنیوس لیتوانی و لوبلین در لهستان با استفاده از یک پرتال پنجره‌ای به‌منظور ارتقای گردشگری در منطقه به یکدیگر متصل شدند و پرتالی به شکل دایره که از طریق دوربین همزمان دو شهر را به نمایش می‌گذارد، بنا کرده‌اند. این پرتال که نماد چرخ زمان است، در کاوش‌های علمی، فضا و زمان را نشان می‌دهد.  در ویلنیوس این پرتال در کنار ایستگاه قطار واقع شده و در لوبلین در لیتوسکی میدان اصلی شهر قرار داده‌اند تا مردمان این دو شهر از طریق این پنجره به تماشای یکدیگر بپردازند و به سفری ورای زمان و مکان بروند. سازندگان این پرتال از آن به‌عنوان پل مجازی یاد می‌کنند. مهم‌ترین عامل این اتفاق را می‌توان در پیوند تاریخی این دو شهر با یکدیگر دانست. زیرا اتحادیه لوبلین در تاریخ یک ژوئیه ۱۵۶۹ بین لهستان و لیتوانی در همان شهر به امضا رسید. این دو پرتال دارای صفحه نمایش بزرگی است که به‌طور مستقیم از طریق دوربین به یکدیگر متصل می‌شوند اما بدون صدا هستند. افرادی که از کنار این دریچه زمان عبور می‌کنند به یکدیگر سلام و بوسه می‌فرستند و دست تکان می‌دهند. این پرتال که با هدف کمک به برقراری مجدد ارتباط میان مردم ویلنیوس با شهری دیگر در حدود ۶۰۰ کیلومتر دورتر ساخته شده است، مردم را دعوت به تجدیدنظر درباره وحدت می‌کند تا محدودیت‌های سفر ناشی از همه‌گیری و نگرانی از سفرهای برون‌شهری یا کشوری مانع روابط میان مردم دو شهر و کشور نشود. این پرتال شبیه به چیزی است که فضانوردان به تماشای جهان از فضا می‌پردازند که به آن «اثر نمای کلی» می‌گویند. هنگامی که فضانوردان زمین را از فضا می‌بینند آن را به‌شکل یک کل واحد مشاهده می‌کنند که جهان با تمام تفاوت‌های جغرافیایی، مذهبی و قومی متحد هستند. ایده «پل مجازی» برای سفر در زمان واقعی میان دو شهر به‌نوعی الهام گرفته از فیلم‌های علمی-‌ تخیلی همچون فرینج است که رویای همیشگی انسان برای یافتن راهی برای سفر در زمان از یک مکان به مکانی دیگر یا حتی به جهانی دیگر را به حقیقت تبدیل کند. همان‌گونه که در سریال فرینج دانشمندان به‌دنبال حل مسائل فراطبیعی و یافتن دریچه‌ای برای سفر به دنیای موازی بودند و توانستند با ایجاد پرتال‌های دایره‌ای‌شکل، پنجره‌ای به دنیای دیگر باز کنند و در پایان دو دنیا که قادر به سفر به دنیای یکدیگر نبودند برای ایجاد روح همدلی، تبادل و ارتباط و جلوگیری از جنگ و فروپاشی‌، پنجره‌ای برای تماشای یکدیگر ساختند. پس از بحران کرونا که تقریبا تمامی راه‌های ارتباطی میان مردمان جهان بسته شد، فرینج به دنیای واقعی راه یافت. حال اگرچه این پرتالی نیست که ما در فیلم‌ها دیده‌ایم یا در کتاب‌ها خوانده‌ایم، اما همچنان نزدیک‌ترین چیز برای سفر از راه دور است که می‌توان به صورت تصادفی با افرادی در خیابانی صدها کیلومتر دورتر ارتباط برقرار کرد. در واقع باتوجه به اثراتی که طرح فاصله‌گذاری طی یک‌سال گذشته به دلیل همه‌گیری کرونا بر افراد گذاشته، این ایده به نوعی به‌دنبال کاهش فاصله میان افراد در مسافت طولانی است که به‌دلیل محدودیت‌ها امکان سفر و ملاقات با دیگران وجود نداشت. این طرح که توسط مهندسان مرکز خلاقیت و نوآوری لینک منو فابریکاس در دانشگاه فنی ویلنیوس ساخته شده از حدود ۵ سال پیش آغاز به‌کار کرده و در بهترین زمان ممکن یعنی یک‌سال پس از همه‌گیری کرونا رونمایی شد. درست در زمانی که سفر به مرزهای دیگر کشورها با محدودیت همراه بوده و سفر به کشورهای دیگر دور از ذهن است و مردم در انزوا به‌سر می‌برند و به‌دنبال روش‌های جدیدی برای ارتباط با دیگران هستند. این دریچه به افراد این امکان را می‌دهد که موانع روانی و درونی ناشی از نگرانی‌های ابتلا به کرونا را از بین ببرند و با اشتیاق مقابل دریچه قرار گیرند و با یکدیگر به‌صورت دوستانه رفتار کنند. در واقع پیام پرتال این است که مردم تقسیم‌بندی میان ما و آنها را فراموش کنند و یک سیاره متحد را ببینند.  اجراکنندگان این طرح در پی افزودن این پرتال در سایر شهرها در آینده نه چندان دور هستند و برنامه‌هایی را برای گشودن تعداد بیشتری از این درگاه‌ها در شهرهای مختلف جهان و ارتباط بیشتر افراد درنظر گرفته‌اند. پرتال بین ویلنیوس و لوبلین اگرچه اولین در جهان بوده اما آخرین نخواهد بود و به‌زودی در دو شهر ریکیاویک ایسلند و لندن در انگلیس نیز افتتاح خواهد شد.

هدف اصلی ساخت این پروژه اتصال میان افراد است که می‌توان آن را در سخنان ایده‌پرداز اصلی این طرح «بندیکتاش گایلیس» رئیس بنیاد گایلیس یافت. بشریت به‌دلیل چند‌قطبی شدن روابط اجتماعی، تغییرات آب و هوایی یا مسائل اقتصادی با چالش‌های بالقوه مهلکی روبه‌رو شده است که این امر ناشی از قوم‌گرایی و ملی‌گرایی، عدم همدلی و درک محدود از جهان به‌دلیل محدودیت مرزهای ملی است. ایده پرتال در واقع پلی برای متحد شدن و رسیدن به ورای تعصبات و اختلافات میان ملل است. در واقع این پل اتحاد و ارتباط میان ملل را می‌توان در سفر و گردشگری یافت. شکاف بین مردم تقریبا به قدمت جهان بازمی‌گردد که این امر با توجه به جامعه در حال تکامل به راه حل‌های مدرن نیاز دارد که با استفاده از آنها حتی می‌توان به توقف تبعیض‌ها در آینده دست یافت. پروژه پل مجازی که برای کوتاه کردن فاصله بین افراد دو شهر ساخته شده یک پروژه شگفت‌انگیز بسیار آینده‌نگرانه برای رسیدن به صلح در جهان به‌شمار می‌رود. اگرچه شهرها از زمان اتصال محدودی برخوردار خواهند بود، اما پروژه محدودیت زمانی ندارد، «این پروژه تا زمان نابودی سیاره یا تا پایان عوامل ایجاد‌کننده اختلاف بین مردم ادامه خواهد داشت.»