به گزارش «صدای میراث»، وی با اشاره به طرح جامع شهر شوش مصوب ۲۴ مهر ۹۰ و به استناد قانون مصوب شورای عالی معماری و شهرسازی که می‌گوید حق تصویب هرگونه تعریض، بازگشایی، تغییر نقش معابر در بافت تاریخی که طبق مصوبه ۳۰ شهریور سال ۹۳ شورای‌عالی با طرح جامع شهر «مغایرت اساسی» داشته باشد در استان‌ها وجود ندارد و باید اسناد و مدارک به وزارت راه و شهرسازی ارسال تا در شورای عالی معماری و شهرسازی تصمیم‌گیری شود، از وزیر راه و شهرسازی خواست شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل و نقل و معاونت ساخت و توسعه راه‌ها و شورای عالی معماری و شهرسازی و زیرمجموعه‌های تخصصی وزارت راه و شهرسازی به موضوع زیرگذر شوش ورود یابند و نظر تخصصی خود را در این زمینه پیش از هرگونه خسارت به آثار تاریخی چند هزارساله و بیت‌المال اعلام کنند.

این نماینده مجلس همچنین در این نامه تاکید کرد با توجه به آنکه طرح اتاف (ارزیابی تاثیرات اجتماعی- فرهنگی) عبور این زیر گذر و به تبع آن امتیازات، فرصت‌ها، تهدیدات و آثار منفی اجرای آن نه از سوی شهرداری و نه وزارت راه و شهرسازی مشخص نشده، بیم آن می‌رود که اجرای این پروژه افزون بر خسارات مادی و معنوی و تجاوز به عرصه ملی و جهانی شهر باستانی شوش و تخریب آن، منتج به دوباره‌کاری و ایجاد کمربندی و حیف و میل هزینه‌هایی شود که شاید می‌شد با آنها به دیگر اولویت‌های این شهر رسیدگی کرد، بنابراین هر چه سریع‌تر اقدامات مقتضی در این زمینه انجام شود. این نماینده مجلس یادآور شد که چند ماه پیش جامعه باستان‌شناسی ایران با رویکرد تخصصی، علمی و کارشناسی از وزارت راه و شهرسازی درخواست توقف عبور زیرگذر شوش و مکان‌یابی صحیح کمربندی شوش را داشت.

حالا اما به گزارش «چمدان»، شهرداری و شورای شهر شوش به این نامه سلحشوری پاسخ داده‌اند. در بخشی از این نامه آمده است: «نزدیک به یک قرن پیش، جاده اندیمشک به اهواز در محدوده شهر شوش احداث و در سال ۱۳۷۲ نیز پروژه پل روگذر ورودی این شهر ساخته شد... طبق مستندات و مدارک موجود، از سال ۹۲ تا ۹۶ نشست‌های مکرری برای بررسی پروژه تقاطع غیرهمسطح ورودی شهر شوش انجام شد و در نهایت احداث تقاطع غیرهمسطح شامل زیرگذر در ورودی این شهر که محل تقاطع دو محور پرتردد است، در دسترس‌ترین پاسخ ممکن برای مساله ترافیک و رونق شهری عنوان شد.»

در این نامه اضافه شده است: «...با وجود مصوبات و صورتجلسه‌های مکرر در سال‌های ۹۵ و ۹۶ در محل استانداری خوزستان و فرمانداری شوش؛ اما عملیات گمانه‌زنی در محل پروژه انجام نشد و برخلاف مصوبات و تصمیمات اتخاذ شده، گمانه‌زنی ۳۰۰ متر دورتر از محل پروژه انجام شد که این امر در ادامه باعث دوباره‌کاری و تضییع بیت‌المال شد...  بر این اساس، طی تفاهم‌نامه‌ای احداث این پروژه شامل برچیدن پل موجود، احداث زیرگذر، زیرسازی و روسازی پل موجود به‌صورت سه‌جانبه و با مشارکت استانداری با سهم ۴۰ درصد، اداره کل راه و شهرسازی با سهم ۴۰ درصد و شهرداری شوش با سهم ۲۰ درصد اعلام شد. لازم به ذکر است که معاونت سازمان میراث فرهنگی آقای دکتر طالبیان در مصاحبه تلویزیونی با صداوسیما موافقت خود را جهت برچیدن پل روگذر ورودی شهر شوش اعلام کرد و آن را در راستای اصلاح منظر فرهنگی و گردشگری شوش عنوان کرد... اما فاز دوم این پروژه یعنی احداث، توسط سازمان میراث فرهنگی مورد مخالفت و ممانعت قرار گرفت... طرح موضوع مخالفت با احداث زیرگذر در ورودی شهر شوش که در عرصه جهانی نیست و انجام حفاری‌هایی که درگذشته با هماهنگی سازمان میراث فرهنگی در عمق ۲۰ متر برای احداث پل روگذر در این نقطه انجام شده، وجود هرگونه آثار احتمالی را کم‌رنگ می‌کند، درحالی که در عرصه جهانی شوش یک رشته فیبر نوری، ۵ رشته خط لوله زیرزمینی نفت ۳۰، ۱۰ و ۱۶ اینچ فعال و ۳۰ و ۱۶ اینچ غیرفعال در محوطه‌ای به عرض ۳۵ متر عبور کرده است‌. همچنین در باغ‌موزه شوش که در عرصه جهانی واقع شده نیز یک حلقه چاه آب به عمق ۷ متر حفر شده است!»

در نامه شهرداری و شورای شهر شوش تاکید شده: «...اجرای زیرگذر نه تنها هیچ‌گونه تعارضی با طرح تفصیلی و جامع شهر شوش ندارد بلکه به دلیل توسعه شهر در شرق جاده ترانزیت، ضرورت احداث این پروژه را براساس افق و چشم‌انداز بلندمدت توسعه پایدار شوش دوچندان می‌کند.» در پایان نامه از این نماینده مجلس دعوت شده، جهت قضاوت صحیح و عادلانه با هزینه شورای اسلامی و شهرداری شوش به این شهر سفر کند و به‌صورت میدانی بازدیدی از آنچه گفته شد، به عمل آورد. همه اینها درحالی است که به گزارش «دنیای اقتصاد»، سه روز پیش رئیس سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری درباره احداث زیر‌گذر در شهر تاریخی شوش گفت: «اکنون همکاران ما در شوش مستقر شده‌اند و در حال کاوش هستند که اگر آثاری وجود نداشته باشد این پروژه ادامه یابد و اگر وجود دارد اجازه بدهند کاوش و فعالیت ما آنجا انجام شود و آثار تاریخی را جمع‌آوری کنیم.» به اعتقاد کارشناسان میراث فرهنگی، فعالیت‌های عمرانی در حریم شوش می‌تواند تهدیدی برای خروج این منطقه از لیست جهانی یونسکو باشد.