چرا «شادگان» برای سفر نوروز پیشنهاد می‌شود؟

نخلستان‏‌گردی در نوروز ۱۴۰۱

دنياي اقتصاد : شهرستان شادگان در استان خوزستان را با تالاب شادگان می‌‌شناسند، این در حالی است که حسن ناصر رئیس اداره میراث فرهنگی، ‌‌گردشگری و صنایع دستی شادگان معتقد است تمرکز بیش از حد روی این تالاب و روستای صراخیه باعث شده به سایر ظرفیت‌‌های این شهرستان توجه اندکی شده و آنها مغفول بمانند. او درباره شرایط کنونی و برنامه‌های آتی برای توسعه توریسم این شهرستان به ویژه برای نوروز ۱۴۰۱ به «دنیای اقتصاد» می‌گوید: در حال حاضر پنج‌شنبه‌ها بین ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ نفر برای بازدید از تالاب شادگان به این منطقه سفر می‌کنند. ظرفیت هر قایق پنج نفر و هزینه هر قایق ۱۱۰ هزار تومان برای گشت‌‌زنی در تالاب است. او معتقد است ظرفیت گردشگری در شادگان نباید تنها به قایقرانی در این تالاب خلاصه شود و می‌‌افزاید: در محدوده شهرستان شادگان نزدیک به۵ میلیون نخل وجود دارد که همین موضوع آن را به قطب تولید حصیر کشور بدل کرده، با این حال از این ظرفیت برای تولید محصولاتی که مورد پسند گردشگران باشد تاکنون بهره گرفته نشده است. از همین روست که در تلاش هستیم پای‌‌افزارهای حصیری را که دارای سابقه تاریخی در این منطقه هستند بار دیگر احیا کنیم. این پای‌‌افزار‌‌ها از حصیرهایی تولید می‌شوند که سابق بر این آتش زده می‌شدند اما اکنون با ساخت آنها شاهدیم به واسطه زیبایی با استقبال خوب گردشگران مواجه و از سوی دیگر یک سنت محلی نیز احیا شده است.

خاویار طلایی، ‌‌گران‌‌ترین سوغات

«خریط» را به خاویار طلایی هم می‌‌شناسند، گیاهی که عنوان گران‌‌ترین سوغات قوم عرب خوزستان را به خود اختصاص داده و معدن آن در شادگان است. این گیاه با قیمت کیلویی ۸۰ تا ۱۵۰ هزار تومان به دلال‌‌ها فروخته می‌شود در حالی که به گفته ناصر در حاشیه خلیج فارس تا چند میلیون تومان هم مبادله می‌شود. از همین روست که بسته‌‌بندی و فروش این گیاه موضوعی است که می‌تواند درآمد جانبی برای مردم به همراه داشته باشد. رئیس اداره میراث فرهنگی و گردشگری شادگان می‌گوید: بسته‌‌بندی خریط به صورتی که بازارپسند باشد و عرضه آن در اقامتگاه‌ها و سایر بازارها می‌تواند در دوره‌های تنش آبی و رکودی مشابه آنچه کرونا به وجود آورد‌‌، معیشت مکمل اهالی این منطقه باشد تا با آن بتوانند درآمدی کسب کنند. زمانی که صحبت از اقامتگاه می‌شود، پرسشی که پیش می‌‌آید این است که مگر چند اقامتگاه در شادگان وجود دارد که بتواند محلی برای عرضه صنایع دستی یا محصولی مانند «خریط» باشد و تنش‌‌های آبی یا سایر چالش‌‌های مرتبط با اقتصاد این منطقه را جبران کند؟ بر اساس آماری که سرپرست فرمانداری شادگان اعلام کرده در این شهرستان نرخ بیکاری به ۴۵ درصد می‌‌‌‌رسد. آیا قرار است این محصولات و صنایع دستی در اقامتگاه‌ها یا مضیف‌‌هایی که پروژه بین‌المللی تالاب‌‌ها احداث کرده بود توزیع شود و اساسا این منطقه چقدر گردشگر فراتر از کسانی که برای قایق‌‌سواری به اطراف شادگان می‌‌آیند، دارد؟ ناصر توضیح می‌دهد: در آن پروژه ما شاهد ساخت آلاچیق‌‌های بتنی و آهنی بودیم که با معماری منطقه هماهنگی نداشت و همگی هم در سیل سال‌های اخیر از بین رفتند. با این حال در این منطقه تعدادی مضیف (خانه‌های ساخته شده از نی) در حال ساخته شدن هستند. مضیف‌‌ها یک سابقه تاریخی دارند و بخشی از سنت این منطقه به حساب می‌‌آیند. علاوه بر آن درصدد هستیم میراث فرهنگی، ساختار و معیشت مبتنی بر تالاب‌‌ را احیا کرده و تمرکز گردشگری از روستای صراخیه را کاهش داده و با معرفی بیشتر سایر روستاها و مقاصد گردشگری در شادگان، توریست‌‌ها را به این منطقه جذب کنیم.

نخلستان‌‌گردی در کنار تالاب‌‌گردی

او می‌‌افزاید: علاوه بر تالاب‌‌گردی که توریسم شادگان متکی بر آن بوده‌‌، ما در حال توسعه نخلستان‌‌گردی و اقامتگاه‌های بوم‌‌گردی هستیم که کمتر روی آن کار شده است. به این ترتیب گردشگر با ورود به شادگان گزینه‌هایی مانند اقامت در کنار رودخانه، ‌‌در نخلستان و در فضای تالابی را خواهد داشت. تنوع‌بخشی در محصولات گردشگری باعث می‌شود هم مدت زمان حضور توریست بالا برود و هم احتمال و شانس اینکه آنها شادگان را انتخاب کنند بیشتر شود. علاوه بر این ما در شادگان اسکله‌های تجاری داریم، متاسفانه آنقدر روی تالاب تاکید شده که اسکله در این شهرستان فراموش شده است. جزیره «قبر ناخدا» که کمتر از یک ساعت با این شهرستان فاصله دارد دیگر جاذبه منطقه است که ما برای آن طرح نوشته به نماینده مجلس و دیگران ارائه کرده‌‌ایم‌‌، با این توجیه که مسیر گردشگری دریایی در حوالی این شهرستان شکل بگیرد.

این متولی گردشگری غذاهای محلی را بخش دیگری از جاذبه‌های شادگان می‌‌داند و می‌گوید: در این شهرستان بیش از ۱۰ نوع کلوچه وجود دارد که درصدد اضافه کردن آن به سوغات این شهر و معرفی بیشتر آنها هستیم. انواع غذاهایی که با ماهی تهیه می‌شوند و می‌توان از جمله آنها به ماهی شکم‌‌پر، ماهی حسون و...اشاره کرد که در کنار غذاهای رستورانی نشان‌دهنده سفره‌های متنوع این شهر هستند.

مقاصد کمتر شناخته‌شده

ناصر در این باره که هزینه اقامت برای سفر به این شهر در نوروز چقدر خواهد بود، عنوان می‌کند: کسانی که قصد سفر به خوزستان دارند با رسیدن به این شهر گزینه‌های متعددی دارند‌‌، از اتاق‌‌هایی که شبی ۱۰۰ هزار تومان است و در آن ۴ تا ۵ نفر می‌توانند استراحت کنند تا هتل‌‌‌‌های پنج ستاره اهواز که تنها یک ساعت با شادگان فاصله داشته و هزینه‌‌شان به ازای هر نفر بین ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان می‌شود.

توریست‌‌ها در این شهر می‌توانند صبحانه شادگانی را صرف کنند که شامل نان محلی، تخم‌‌مرغ، شیره خرما‌‌، شیر گاومیش یا گاو در کنار چای و قهوه عربی می‌شود و تنها ۳۰ هزار تومان هزینه دارد. ناهار شادگانی هم متنوع است، از غذاهای معمول تا «مُفطح» که هزینه‌‌‌‌شان از ۴۰ تا ۱۴۰ هزار تومان متغیر است.

البته اگر تعداد افراد زیاد باشد «مفطح» (یک غذای پرملات و خوشمزه عربی است که با استفاده از راسته گوسفند و ادویه‌های مختلف پخته شده با مغز گردو، کشمش و زعفران تزئین می‌شود) برای هر نفر به ۱۰۰ هزار تومان هم می‌‌رسد. در این منطقه شام غذای سبک‌‌تری سرو می‌شود که شامل خرمای کوبیده شده و سرخ شده است.

او درباره هزینه ‌‌راهنمای محلی در این شهر هم می‌گوید: لیدرهای محلی عموما مبلغی بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ هزار تومان برای یک یا دو بازدید دریافت می‌کنند اما اگر گردشگران درخواست کنند لیدر از صبح تا شب آنها را راهنمایی کند این هزینه در استان خوزستان ۴۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان به ازای هر روز است.

ناصر با اشاره به اینکه بهترین شکل گردشگری در خوزستان با تور است، اضافه می‌کند: راهنمایان محلی باعث می‌شوند توریست‌‌ها سفر متفاوتی را تجربه کنند. آنها نقاط کمتر شناخته‌شده ولی جذاب را می‌‌شناسند و همین موضوع تنوع بیشتری به سفر گردشگران می‌دهد. البته اداره میراث فرهنگی و گردشگری شادگان نیز دست به کار شده و در راستای معرفی مقاصد کمتر شناخته‌شده بحث تولید محتوا را شروع کرده است تا بتوانیم در نوروز ۱۴۰۱ شاهد حضور پر‌تعداد توریست‌ها در این شهر باشیم.