حمیدرضا اسدی صنعتگر بخش ماشین‌آلات و ادوات کشاورزی کشور درباره اصلی‌ترین مسائل و چالش‌های پیرامون این حوزه گفت: در حال حاضر اصلی‌ترین چالش ما عدم فروش است؛ یعنی با اینکه ۷ ماه از سال گذشته حتی یک پرداختی از پیش‌فاکتورهای ما صورت نگرفته است در حالی که کشاورزان باید از بانک کشاورزی بابت خرید این تجهیزات از ما، وام بگیرند. اسدی افزود: به عبارت دیگر بر‌خلاف سال گذشته که بانک‌های عامل به راحتی و سریعا و با ارائه پیش‌فاکتورهای خرید تجهیزات کشاورزی، به کشاورزان تسهیلات پرداخت می‌کردند امسال حتی یک فاکتور فروش ما نقد نشده است. وی تصریح کرد: بنابراین مشکل اصلی ما فروختن ماشین‌آلات به کشاورزان و بهره‌برداران است که امسال مشکل نقدینگی دارند و بانک‌ها هم کمک‌کننده آنها نیستند.

اسدی با اشاره به اینکه سازنده ماشین‌آلات کشت لوبیا است، گفت: همان‌طور که می‌دانید کشت لوبیا از اردیبهشت شروع می‌شود و الان در حال برداشت است و نهایت تا آبان تمام می‌شود. این فاصله زمانی طی شده است اما هنوز هیچ پرداختی برای خرید ماشین‌آلات به این کشاورزان داده نشده است بنابراین کشاورزان دیگر انگیزه‌ای برای خرید ندارند. او درباره چالش تامین مواد اولیه نیز گفت: اصلی‌ترین مواد اولیه مصرفی ما در این حوزه آهن‌آلات، ورق، قوطی و نبشی، لاستیک، چدن و ... است و متاسفانه قیمت‌ها به صورت ساعتی بالا و پایین می‌شود بنابراین مشکل الان قیمت مواد اولیه است.

بر اساس این گزارش، صنعتگران غالبا با مشکل تامین فولاد از بورس‌کالا نیز روبه‌رو هستند، چرا که با حجم‌های نسبتا بالا عرضه می‌شود و لذا نیاز به نقدینگی بالایی دارد که قاعدتا در توان همه تولید‌کننده‌ها نیست. با وجود این، این صنعتگر بخش ماشین‌آلات کشاورزی در این خصوص گفت: ما در بحث تامین فولاد مشکلی نداریم چون اصولا آن را از بورس تهیه نمی‌کنیم و از نمایندگی‌های فولاد مبارکه تهیه می‌کنیم. مشکل اینجا است که نمایندگی‌های فولاد مبارکه هم هروقت ورق گران می‌شود به نوعی جواب ما را نمی‌دهند و کالای خود را نگه می‌دارند تا گران‌تر شده و به نرخ روز بفروشند.

اسدی همچنین درباره میزان کاهش تولیدشان به واسطه کاهش فروش گفت: وقتی فروش نداشته باشیم قطعا کاهش تولید هم داریم به‌طوری که نسبت به سال قبل ۲۰ تا ۳۰ درصد کاهش داشته‌ایم. او ادامه داد: الان همه فروش ما از طریق چکی است در حالی که تا پیش از این بخش قابل توجهی از فروش ما از طریق پیش‌فروش بود که پیش‌فاکتور به کشاورز می‌دادیم و آنها با مراجعه به بانک کشاورزی بابت خرید، تسهیلات می‌گرفتند اما امسال از این لحاظ فروش ما به صفر رسیده است.

خشکسالی و عدم ارتباط تجاری با دنیا سختی تولید را دو‌چندان کرده است

محسن ثانی دیگر صنعتگر بخش ماشین‌سازی و تجهیزات کشاورزی در پرسش بازار مبنی بر اینکه تولید‌کننده‌هایی مثل شما با چه چالش‌هایی در فرآیند تولید مواجه هستند، گفت: این بحث مفصلی است چرا که ما با یک بحران به نام بحران خشکسالی مواجه هستیم و مشکلات سیاسی که مملکت ما همیشه با آن مواجه است نیز در کنار آن قرار دارد. ثانی افزود: در حقیقت اگر ما جزو بازار فروش بین‌المللی بودیم و رابطه تجاری خوبی با دنیا داشتیم قطعا مشکلات کشاورزان هم کمتر می‌شد به‌ویژه اینکه ما یک حلقه زنجیره در کل دنیا می‌شدیم که همان‌طور که شرکت‌های بزرگ کشاورزی کار می‌کنند ما نیز می‌توانستیم کار کنیم. اما این مشکل در ید قدرت ما نیست و باید در سطح کلان حل شود تا به عنوان مثال بتوانیم قطعات مورد نیاز را بدون کمترین دغدغه و دردسر از بازارهای جهانی تامین کنیم.

او اضافه کرد: مشکل دیگری که داریم خشکسالی است چون مشتریان ما کشاورزان هستند و به دلیل بالا نبودن میزان تولیدات و بهره‌وری ناشی از بحران کم‌آبی، الان پولی در دست ندارند که بخواهند ماشین‌آلات از ما تهیه کنند. لذا الان در حالت پیلوت هستیم یعنی حداقل تولید را داریم.  ثانی گفت: البته در زمینه پهپادهای کشاورزی چون تکنولوژی جدید است و برخی مزارع بزرگ را تنها با پهپاد می‌توان سمپاشی کرد هنوز جای کار هست و فضا برای تولید پهپاد داریم اما در کل فرآیند تولید تولید‌کننده‌ها چالش بزرگی دارند که هرکدام از این چالش‌ها نیز خود بخش‌های فرعی دارد.

رقابت سالم و مستقل در شرایط فعلی ممکن نیست؛ نیاز به سوبسید دولتی داریم

رضا عالمی دیگر صنعتگر حوزه کشاورزی درباره مشکلات بخش خود به بازار گفت: یکی از مسائلی که ما تولید‌کننده‌های این حوزه را بسیار آزار می‌دهد نوسانات ارزی و شیوع کرونا بود که ضررهای مالی بسیاری به ما وارد شد. این در حالی است که مدت‌ها است با چالش تنش ارزی نیز مواجه هستیم. عالمی افزود: در واقع جمع این عوامل موجب شد تا به ناچار بخشی از دارایی‌های خود را بفروشیم و به اصطلاح جوابگوی افراد و شرکت‌های طرف قرارداد خود باشیم و بدهکار نمانیم. به همین دلیل الان تعداد تولید‌کننده‌های این بخش کاهش یافته است. او خاطرنشان کرد: از سوی دیگر در دیگر کشورها به بخش کشاورزی و همچنین صنعتگران کشاورزی سوبسید می‌دهند و کمک می‌کنند در حالی که در ایران می‌گویند در بازار آزاد رقابت کنید.

عالمی ادامه داد: درست است که این حرف از نظر اقتصادی درست است و باید رقابت سالم باشد و به سوبسید وابسته نباشد اما در شرایط فعلی نه؛ به عنوان مثال وقتی فردی بیمار و در بیمارستان بستری می‌شود باید غذا بخورد اما در یک شرایطی به ناچار باید به او سِرم بزنند. در شرایط فعلی سوبسید دولتی مانند این سرم زدن است؛ یعنی الان که شرایط عادی نیست باید به تولید‌کننده سوبسید بدهند تا روی پا بایستد.