فاطمه باباخانی * با فرا رسیدن روز جهانی افراد دارای معلولیت، رسانه‌ها حجم قابل‌توجهی از مطالب خود را به انتشار مطالبی درباره معضلات بزرگ‌ترین اقلیت جامعه ایران (افراد معلول) اختصاص می‌دهند. در این روزها، جشن‌ها و همایش‌هایی برگزار و در آن از افراد برجسته دارای معلولیت در حوزه‌های مختلف تقدیر می‌شود.
اما به باور بسیاری از افراد دارای معلولیت، پس از پایان این سخنرانی‌ها و همایش‌ها همچنان تردد در خیابان‌ها برای آنها به واسطه عدم مناسب‌سازی‌ معابر و سازمان‌ها و مناسب‌سازی‌های غیراصولی دشوار است، تصویری که از این قشر در رسانه‌ها عرضه می‌شود مخدوش و نمایانگر «فردی ناتوان» است، اشتغال آنها همچنان موضوعی فرعی قلمداد می‌شود و باز هم از آنها تنها برای نمایش دلسوزی استفاده خواهد شد. برخی در مقابل معتقدند امسال سال متفاوتی برای افراد دارای معلولیت است، به گمان آنها دولت تدبیر و امید برنامه‌ای مدون برای رفع معضلات آنها خواهد داشت و سال بعد لااقل گام‌های کوچکی برای اجرای حقوق آنها بر اساس قانون جامع حقوق معلولان برداشته خواهد شد. اما پرونده پیش رو بهانه‌ای است تا روز جهانی افراد دارای معلولیت امسال را متفاوت از سال‌های پیش سپری کنیم، نقش پررنگ‌تری برای خود شهروندان در ارتقای شأن اجتماعی افراد دارای معلولیت قائل شویم و تنها از دولت و مجلس به عنوان نهادهای متولی امور افراد معلول توقع رفع مشکلات را نداشته باشیم. به این امید که امسال برای رسیدن به شعار روز جهانی 2013 با سایر نهادها همراه شویم: «موانع را برداریم، درها را باز کنیم: برای جامعه‌ای فراگیر و متعلق به همه!»
*fateme.babakhani۶۰@gmail.com