انرژی خوشیدی در ساختمان پایدار ، راه گریز از آلایندگی

مهدی برزین- یکی از رویاهای قدیمی انقلابیون صنعتی ( حداقل از اواخر قرن هیجدهم میلادی) استفاده انرژی خورشید و مهار آن برای جایگزینی با دیگر منابع انرژی است، از اولین سلول خورشیدی که ادگار فریتس در ۱۸۸۳ ساخت، بیشتر از ۱۴۰ سال گذشته ، زمانی تنها یک درصد بازدهی داشت و حالا آن‌قدر پیشرفت کرده که نیروگاه‌هایی با ظرفیت بیش ۲۰۰۰ مگاوات ساخته می‌شوند و کشورهایی مانند چین استفاده از آن را به‌عنوان یکی از محورهای کاهش انتشار کربن در برنامه‌های خود قرار داده و کشوری مانند هندوستان تنها با هزینه یک میلیارد و سیصد میلیون دلار، نیروگاهی با ظرفیت ۲۲۴۵ مگاوات ساخته که به‌جز هزینه تعمیر و نگهداری، به‌واسطه رایگان و سبز بودن منبع( نور خورشید) هزینه دیگری ندارد و می‌تواند با توجه قیمت فعلی نفت و گاز، ظرف چند سال و پیش از اتمام عمر مفید آن، سرمایه‌گذاری اولیه را برگرداند، این را بگذارید در کنار احداث هر نیروگاه سیکل ترکیبی ۱۰۰۰ مگاواتی که ۵۰۰ میلیون دلار در بهترین شرایط هزینه دارد و در ادامه علاوه بر تعمیر و نگهداری، هزینه سوخت نیروگاهی را همراه دارد، گاز باشد یا مازوت که درنهایت هزینه گرمایش زمین را همراه خود دارد.

ساختمان و رویای انرژی خورشیدی

نکته‌ای که امروزه نظر فعالان محیط‌زیست، صنعت سبز و توسعه پایدار را توامان جلب کرده استفاده از  شیشه خورشیدی فتوولتائیک است، شیشه فتوولتائیک خورشیدی (PV) نوعی شیشه تخصصی است که سلول‌های خورشیدی را که از پرتوهای خورشید تولید برق می‌کنند، یکپارچه می‌کند. برای اینکه شیشه بتواند نور خورشید را به انرژی تبدیل کند، لایه‌ای از سلول‌های خورشیدی نیمه شفاف روی سطح شیشه پوشانده می‌شود. این فناوری نوآورانه روشی موثر برای جذب انرژی خورشیدی ارائه می‌کند و درعین‌حال جذابیت بصری سازه‌ها را با ادغام در سطوح ساختمان، پنجره‌ها و نورگیرها حفظ می‌کند. هدف تولیدکنندگان شیشه فتوولتائیک خورشیدی کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی و کمک به کاهش اثرات تغییرات آب و هوایی است.

ساختمان پایدار

اینجا در اصفهان که یکی از شهرهای آفتابی کشور محسوب می‌شود، هرسال  مباحثی مانند ناترازی انرژی، کمبود گاز، استفاده از مازوت برای سوخت نیروگاه‌ها و رشد تقاضا برای انرژی مطرح می‌شود و به نظر می‌رسد استفاده از انرژی خورشیدی به هر صورت چه نیروگاه‌های متمرکز( بالای ۵۰۰ مگاوات) و چه شکل غیرمتمرکز با استفاده مشارکت شهروندان( نیروگاه‌های کوچک یا شیشه فتوولتائیک در ساخت نما) را یکی از محورهای کاهش آلایندگی و افزایش دسترسی صنایع و شهروندان به انرژی به‌حساب آورد، امری که هنوز علی‌رغم تلاش‌های جسته‌گریخته توسط نهادهای عمومی و دولتی به دلیل کم‌رنگ و جدی نبودن نگاه توسعه پایدار به نتیجه خاصی نرسیده است.