آموزش بومی برای گذار به کشاورزی توسعه محور

کانال ارتباطی که همان روش آموزش است، کاملاً مشخص کند که آیا آموزش با استفاده از روش‌های علمی صورت گیرد و یا روش‌های سنتی و تمامی این روش‌ها هم باید با توجه به مخاطب و چگونگی تولید در بخش کشاورزی، سطح سواد، میزان معلومات، تجربیات اندوخته شده و توان مالی به کار رود. پیامی که برای کشاورز و یا کشاورزان و به‌طور کلی افرادی که مخاطب  آموزش کشاورزی محسوب می‌شوند، در نظر گرفته شده است باید متناسب با نیازها باشد که در این رابطه مهم‌ترین مورد به نیازهای فردی برمی‌گردد.  در این زمینه باید سعی شود محتوای آموزش حتماً براساس نیازهای مخاطبان تهیه شده و آموزش داده شود و در نهایت آن که گیرندگان آموزش یا مخاطبان در آموزش چه کسانی هستند که در اینجا هم باید گفت آموزش مربوط به کشاورزی است و مخاطبان هم باید کشاورزان باشند، اما از این نکته اساسی نباید غفلت کنیم که کشاورزی دارای زیربخش‌های مختلف می‌باشد که مهم‌ترین این زیربخش‌ها دام، طیور، شیلات و آبزیان، زنبور عسل، زراعت، باغبانی، آب، خاک، صنایع روستائی و ماشین‌های کشاورزی می‌باشند و هرکدام از این زیربخش‌ها خود از شاخه‌های مختلف تشکیل می‌شود که فعالان هرکدام از این بخش‌ها هم دارای نیازمندی، ویژگی‌ها، توانمندی‌ها، قابلیت‌ها، نارسائی‌ها، مشکلات و چالش‌های خاص خود هستند که باید در اجراء دوره‌های آموزش، به‌خصوص به‌کارگیری روش‌های آموزش به آنها توجه شود.