واکنش به ویژه‌نامه پیام محبت
ضمیمه هفتگی روزنامه دنیای اقتصاد در شماره ۲۷، مورخ ۱۲ بهمن سال جاری، پرونده ای به یاد استاد و عارف فقید «حاج اسماعیل دولابی» منتشر کرد. در این پرونده عده ای از دوستداران سرشناس آن عارف بزرگوار، طی یادداشت ها و خاطراتی به بیان جایگاه و مقام معنوی وی پرداخته بودند. چنانکه انتظار می‌رفت، پرونده مزبور در بین هواداران و دوستداران آن عارف، بازخورد گسترده و مناسبی داشت به طوری که عده ای از مخاطبان برای دریافت ضمیمه، به صورت حضوری به دفتر روزنامه مراجعه و حتی پس از اتمام مجلات در دفتر روزنامه، کپی هایی از آن توسط دوستداران ایشان تهیه شده.
ضمیمه هفتگی روزنامه دنیای اقتصاد در شماره 27، مورخ 12 بهمن سال جاری، پرونده ای به یاد استاد و عارف فقید «حاج اسماعیل دولابی» منتشر کرد. در این پرونده عده ای از دوستداران سرشناس آن عارف بزرگوار، طی یادداشت ها و خاطراتی به بیان جایگاه و مقام معنوی وی پرداخته بودند. چنانکه انتظار می‌رفت، پرونده مزبور در بین هواداران و دوستداران آن عارف، بازخورد گسترده و مناسبی داشت به طوری که عده ای از مخاطبان برای دریافت ضمیمه، به صورت حضوری به دفتر روزنامه مراجعه و حتی پس از اتمام مجلات در دفتر روزنامه، کپی هایی از آن توسط دوستداران ایشان تهیه شده. بحث ها و نقل قول‌های مکرر از این پرونده در فضای مجازی، خود نشان دهنده اثرگذاری مثبت این پرونده است.
با این حال، موسسه تحت مدیریت پسر ارشد آن عارف بزرگوار، یعنی محمد دولابی، طی تماس‌های مکرر با دفتر روزنامه و نهایتا ارسال پاسخی کتبی، به انتشار این پرونده واکنش نشان داده است. علی رغم اشاره مستقیم به تلاش‌های این موسسه و بازخوردهای مثبت و گسترده در پی انتشار این ویژه نامه، این دفتر جوابیه ذیل را برای روزنامه دنیای اقتصاد ارسال کرده که به رغم اینکه هیچ الزام قانونی برای درج این جوابیه، بر مبنای قانون مطبوعات نداشتیم، صرفا حسب اخلاق مطبوعاتی، این متن در ادامه بدون کم و کاست، عینا نقل می‌شود:
بسم‌الله الرحمن الرحیم
حضور مدیرمسوول محترم روزنامه دنیای‌اقتصاد
با سلام و احترام
از آنجا که در پاسخ نامه 233/ط/م مورخ 17/11/91 موسسه فرهنگی طوبای محبت درخصوص انتشار ضمیمه شماره 2847 آن روزنامه با عنوان «یادنامه عارف بزرگ، محمداسماعیل دولابی» که در تاریخ 12/11/91 منتشر نموده‌اید مرقومه‌ای دریافت نگردید. وظیفه شرعی خود دانستم که در صیانت از منش والد ماجدمان حاج محمداسماعیل دولابی مطالبی را جهت آگاهی بیشتر جنابعالی و نیز آگاهی دوستداران آن شخصیت الهی در اختیار بگذارم.
می‌دانم که به قوانین و مقررات نشر آگاهی دارید و این نکات را بدون کم و کاست و برحسب قانون در روزنامه‌تان به چاپ خواهید رساند.
1 از آنجا که سرکار خانم عباسیان خبرنگار آن روزنامه و ظاهرا مسوول تهیه آن یادنامه در جریان روال انتشار مطالب پیرامون والد ماجد هستند به صراحت اعلام می‌دارم نشر چنین ویژه‌نامه‌ای صرف‌نظر از بررسی محتوایی آن کاری خلاف می‌باشد که عدم تمکین آن روزنامه در نشر این نوشتار، پیگیری حقوقی موضوع را در مراجع قضایی برعهده اینجانب خواهد گذاشت.
۲ در یادنامه مذکور اشاره داشته‌اید موسسه طوبای محبت زیر نظر اینجانب که وصایت شرعی و حقوقی حاج محمد اسماعیل دولابی را عهده‌دار هستم صرفا مجاز به انتشار آثار مربوط به وی است. مقتضی است اعلام دارید براساس کدام مجوز رسمی یا غیررسمی چنین ویژه‌نامه‌ای منتشر گردیده است؟
3 از شما که سالیانی است در مصدر کارفرهنگی و اطلاع‌رسانی هستید، سوال می‌کنیم آیا اگر پدر شما یک فرد عادی جامعه باشد به احدی اجازه می‌دهید تا عکس‌های او را که به ناروا و خلاف موازین شرعی و اخلاقی و حقوقی توسط افراد به ظاهر متدین در فضای مجازی منتشر گردیده به طور رسمی در روزنامه رسمی کشور به چاپ برسانید؟ اگر پدرتان انسانی سرشناس و عارفی سترگ باشد، چطور؟ طبیعتا کار جدی‌تر است. تصور می‌شود روزنامه‌دنیای اقتصاد فریب تحرکات بچه‌گانه خبرنگار خود را خورده است که در مورد عارف وارسته‌ای که اینجانب تاکنون به دلیل پاره‌ای ملاحظات اجازه برپایی هیچ‌گونه مجلس بزرگداشت، تجلیل یا همایشی پیرامون وی را نداده‌ام به چاپ ویژه‌نامه‌ای پرداخته که اشکالات اساسی بر آن وارد است.
۴ سالیان متمادی حاج محمد اسماعیل دولابی بر آن بودند که ایشان اهل مرید پروری و سلسله‌بازی نیستند و بنده نیز به اقتضای چنین منشی تاکنون به هیچ‌کس اجازه ندادم تا به نام وی به دکانداری و سلسله‌بازی بپردازند لذا ضمن احترام به همه دوستان و دوستداران پدرم، به کارگیری الفاظی نظیر مرید و مراد را درمورد وی و کسانی که در محضرشان حاضر می‌شدند، خلاف سلوک معنوی آن عزیز می‌دانم. لفظی که شما در صفحه اول و جلد ویژه‌نامه‌تان متاسفانه به کار برده‌اید. جالب آن است که حتی عکس روی جلد یادنامه را هم بر عکس به چاپ رسانده‌اید؛ کمااینکه تا جایی که به یاد دارم و در خدمتشان بودم و در گرفتن این عکس هم همراهی‌شان می‌کردم، انگشترهایشان دست راستشان بود!
5 در صفحه 32 و در مقدمه به قلم خانم عباسیان به عنوان یکی از افرادی که رابطه نسبی هم با حاج محمد اسماعیل دولابی دارد، آورده‌اید که این مجموعه با همکاری اینجانب حاصل شده است. مقتضی است با صراحت اعلام دارید کدام همکاری؟ سردبیر آن روزنامه طی نامه‌ای بدون تاریخ به شماره 378/91/د از اینجانب درخواست همکاری با خبرنگارتان را نمودند؛ اما با هماهنگی بنده تلفنی به خانم عباسیان اعلام گردید که اینجانب و موسسه طوبای محبت هیچ‌گونه همکاری را در این رابطه نخواهد داشت. آیا اگر بدون اجازه کتبی می‌شود مطلبی را منتشر نمود، چرا سردبیر محترم به خود زحمت نامه‌نگاری دادند!
۶ مزید اطلاع جنابعالی و همکارانتان اعلام می‌دارد هیچ اثری پیرامون حاج محمد اسماعیل دولابی به واسطه وظیفه‌ای که از جانب خودشان برای حفظ و صیانت از آثار کلامی‌شان به بنده واگذار نموده‌اند، بدون اجازه اینجانب مجاز به انتشار نیست. کمااینکه صدا و سیما و وزارت ارشاد نیز از چنین روالی آگاهی دارند.
بنابراین اگر چه شخص جنابعالی ممکن است از وجود چنین روالی آگاهی نداشته‌اید، اما بدون تردید خبرنگارتان بر این امر وقوف کامل داشته‌اند؛ کمااینکه در یادنامه‌تان نیز به آن اشاره نموده‌اید. مطالب دیگری در خصوص اقدام آن روزنامه وجود دارد؛ اما به جهت آنکه فرصت دیدار حضوری به دلیل مشغله‌هایتان فراهم نگردید از ذکر آنها خودداری می‌نمایم. امیدوارم خداوند مهربان، دوستداران اهل بیت علیهم السلام را همواره در مسیر حق و درستی و صدق و امانتداری مستدام بدارد.
محمد دولابی
1/12/91
با این حال، موسسه تحت مدیریت پسر ارشد آن عارف بزرگوار، یعنی محمد دولابی، طی تماس‌های مکرر با دفتر روزنامه و نهایتا ارسال پاسخی کتبی، به انتشار این پرونده واکنش نشان داده است. علی رغم اشاره مستقیم به تلاش‌های این موسسه و بازخوردهای مثبت و گسترده در پی انتشار این ویژه نامه، این دفتر جوابیه ذیل را برای روزنامه دنیای اقتصاد ارسال کرده که به رغم اینکه هیچ الزام قانونی برای درج این جوابیه، بر مبنای قانون مطبوعات نداشتیم، صرفا حسب اخلاق مطبوعاتی، این متن در ادامه بدون کم و کاست، عینا نقل می‌شود:
بسم‌الله الرحمن الرحیم
حضور مدیرمسوول محترم روزنامه دنیای‌اقتصاد
با سلام و احترام
از آنجا که در پاسخ نامه 233/ط/م مورخ 17/11/91 موسسه فرهنگی طوبای محبت درخصوص انتشار ضمیمه شماره 2847 آن روزنامه با عنوان «یادنامه عارف بزرگ، محمداسماعیل دولابی» که در تاریخ 12/11/91 منتشر نموده‌اید مرقومه‌ای دریافت نگردید. وظیفه شرعی خود دانستم که در صیانت از منش والد ماجدمان حاج محمداسماعیل دولابی مطالبی را جهت آگاهی بیشتر جنابعالی و نیز آگاهی دوستداران آن شخصیت الهی در اختیار بگذارم.
می‌دانم که به قوانین و مقررات نشر آگاهی دارید و این نکات را بدون کم و کاست و برحسب قانون در روزنامه‌تان به چاپ خواهید رساند.
1 از آنجا که سرکار خانم عباسیان خبرنگار آن روزنامه و ظاهرا مسوول تهیه آن یادنامه در جریان روال انتشار مطالب پیرامون والد ماجد هستند به صراحت اعلام می‌دارم نشر چنین ویژه‌نامه‌ای صرف‌نظر از بررسی محتوایی آن کاری خلاف می‌باشد که عدم تمکین آن روزنامه در نشر این نوشتار، پیگیری حقوقی موضوع را در مراجع قضایی برعهده اینجانب خواهد گذاشت.
۲ در یادنامه مذکور اشاره داشته‌اید موسسه طوبای محبت زیر نظر اینجانب که وصایت شرعی و حقوقی حاج محمد اسماعیل دولابی را عهده‌دار هستم صرفا مجاز به انتشار آثار مربوط به وی است. مقتضی است اعلام دارید براساس کدام مجوز رسمی یا غیررسمی چنین ویژه‌نامه‌ای منتشر گردیده است؟
3 از شما که سالیانی است در مصدر کارفرهنگی و اطلاع‌رسانی هستید، سوال می‌کنیم آیا اگر پدر شما یک فرد عادی جامعه باشد به احدی اجازه می‌دهید تا عکس‌های او را که به ناروا و خلاف موازین شرعی و اخلاقی و حقوقی توسط افراد به ظاهر متدین در فضای مجازی منتشر گردیده به طور رسمی در روزنامه رسمی کشور به چاپ برسانید؟ اگر پدرتان انسانی سرشناس و عارفی سترگ باشد، چطور؟ طبیعتا کار جدی‌تر است. تصور می‌شود روزنامه‌دنیای اقتصاد فریب تحرکات بچه‌گانه خبرنگار خود را خورده است که در مورد عارف وارسته‌ای که اینجانب تاکنون به دلیل پاره‌ای ملاحظات اجازه برپایی هیچ‌گونه مجلس بزرگداشت، تجلیل یا همایشی پیرامون وی را نداده‌ام به چاپ ویژه‌نامه‌ای پرداخته که اشکالات اساسی بر آن وارد است.
۴ سالیان متمادی حاج محمد اسماعیل دولابی بر آن بودند که ایشان اهل مرید پروری و سلسله‌بازی نیستند و بنده نیز به اقتضای چنین منشی تاکنون به هیچ‌کس اجازه ندادم تا به نام وی به دکانداری و سلسله‌بازی بپردازند لذا ضمن احترام به همه دوستان و دوستداران پدرم، به کارگیری الفاظی نظیر مرید و مراد را درمورد وی و کسانی که در محضرشان حاضر می‌شدند، خلاف سلوک معنوی آن عزیز می‌دانم. لفظی که شما در صفحه اول و جلد ویژه‌نامه‌تان متاسفانه به کار برده‌اید. جالب آن است که حتی عکس روی جلد یادنامه را هم بر عکس به چاپ رسانده‌اید؛ کمااینکه تا جایی که به یاد دارم و در خدمتشان بودم و در گرفتن این عکس هم همراهی‌شان می‌کردم، انگشترهایشان دست راستشان بود!
5 در صفحه 32 و در مقدمه به قلم خانم عباسیان به عنوان یکی از افرادی که رابطه نسبی هم با حاج محمد اسماعیل دولابی دارد، آورده‌اید که این مجموعه با همکاری اینجانب حاصل شده است. مقتضی است با صراحت اعلام دارید کدام همکاری؟ سردبیر آن روزنامه طی نامه‌ای بدون تاریخ به شماره 378/91/د از اینجانب درخواست همکاری با خبرنگارتان را نمودند؛ اما با هماهنگی بنده تلفنی به خانم عباسیان اعلام گردید که اینجانب و موسسه طوبای محبت هیچ‌گونه همکاری را در این رابطه نخواهد داشت. آیا اگر بدون اجازه کتبی می‌شود مطلبی را منتشر نمود، چرا سردبیر محترم به خود زحمت نامه‌نگاری دادند!
۶ مزید اطلاع جنابعالی و همکارانتان اعلام می‌دارد هیچ اثری پیرامون حاج محمد اسماعیل دولابی به واسطه وظیفه‌ای که از جانب خودشان برای حفظ و صیانت از آثار کلامی‌شان به بنده واگذار نموده‌اند، بدون اجازه اینجانب مجاز به انتشار نیست. کمااینکه صدا و سیما و وزارت ارشاد نیز از چنین روالی آگاهی دارند.
بنابراین اگر چه شخص جنابعالی ممکن است از وجود چنین روالی آگاهی نداشته‌اید، اما بدون تردید خبرنگارتان بر این امر وقوف کامل داشته‌اند؛ کمااینکه در یادنامه‌تان نیز به آن اشاره نموده‌اید. مطالب دیگری در خصوص اقدام آن روزنامه وجود دارد؛ اما به جهت آنکه فرصت دیدار حضوری به دلیل مشغله‌هایتان فراهم نگردید از ذکر آنها خودداری می‌نمایم. امیدوارم خداوند مهربان، دوستداران اهل بیت علیهم السلام را همواره در مسیر حق و درستی و صدق و امانتداری مستدام بدارد.
محمد دولابی
1/12/91
ارسال نظر