مجید اعزازی: آمریکا و اروپا در ماه جاری میلادی توافق کردند تا مذاکرات متوقف شده درباره مشارکت در سرمایه‌گذاری و تجارت بین دو سوی اقیانوس اطلس را از سال 2015 از سر بگیرند. این اقدام نشانگر اراده همزمان آمریکا و اروپا به منظور تسریع در خروج از حالت رکود از سویی و مهار افزایش قدرت چین از سوی دیگر ارزیابی می‌شود. دو طرف مذاکرات علاقه‌مندند تا موانع و تعرفه‌های باقی‌مانده بر سر راه تجارت بین خود را حذف کرده و همچنین مشتاقند تا موانع غیر‌تعرفه‌ای را نیز کاهش دهند. این موانع شامل استانداردهای رقابتی تکنیکی و بهداشتی و مقرراتی هستند که امکان توسعه و رشد همکاری اقتصادی بین این دو بخش را ایجاد می‌کند.
دستیابی به توافق نهایی، اما چندان آسان به نظر نمی‌رسد و با چالش‌های متعددی مواجه است. با وجود این،از اظهارات جان کری در برلین، که اولین سفر خارجی وزیر امور خارجه آمریکا از زمان انتصابش بود، می‌توان دریافت که روند کلی آن حاکی از خوش بینی است. مزایای اقتصادی توافق تجارت آزاد میان اقتصادهایی که روی هم بیش از 50 درصد تولید جهانی را تشکیل می‌دهند و تقریبا 4 تریلیون دلار سرمایه‌گذاری بین مرزی را جذب می‌کنند، کاملا واضح است. به علاوه، چنین توافقی می‌تواند تحول بیشتری در روابط کشورهای دو سوی اقیانوس اطلس ایجاد کند. اروپا و آمریکا بزرگ‌ترین نیروی نظامی جهان را دارند و نسبت درحال رشدی از ذخایر انرژی جهان را کنترل می‌کنند. آنها همچنین ظرفیت دیپلماتیک مستحکمی دارند و جامعه صلح‌آمیزی کشورهای دموکراتیک را نمایندگی می‌کنند. تصور کنید که این جامعه تا سواحل شرقی آمریکای لاتین و سواحل غربی آفریقا گسترش یابد. با وجود این همه نشانه، قرن، قرن آتلانتیک خواهد بود. پراجکت سندیکیت در پی توافق آمریکا و اروپا برای از سرگیری مذاکرات خود، سلسله مقالاتی را به قلم سیاستمداران و اقتصاددانان غربی درباره «اتحاد تجاری آمریکا و اروپا» منتشر کرده است. در پرونده پیش رو، برخی از این مقالات ترجمه و ارائه شده است.