فیلم‌‌هایی که از دیدنشان خسته نمی‌شویم - ۲۶ مرداد ۹۱
بهزاد فراهانی
بازیگر سینما و تئاتر
می‌خواهم برای اوقات فراغت شما چند فیلم خارجی پیشنهاد کنم که اگر صد بار هم به دیدن آن بنشینم خسته نخواهم شد و بارها و بارها دیدن آنها من را وادار به تحسین بازیگران و کارگردان آنها می‌کند. اولین فیلمی که تا این حد روی من تاثیر گذاشته فیلم «دودسکادن» کوروساوا است. سینمای کوروساوا رئالیسمی پراحساس است که قصد دارد با استفاده از تمام شگردهای نمایشی و افزارهای فنی تماشاگر را تحت تاثیر قرار دهد. شعر واقعیت باید هرچه صریح‌تر و شفاف‌تر، و با قدرت هرچه تمام‌‌تر بیان شود، تا بر دل تماشاگر بنشیند و او را تحت تاثیر قرار دهد. کوروساوا به تخیل و احساس بازیگر اهمیت می‌داد. از بازیگران می‌خواهد که به نقش‌ها با حس واقعی و قابل قبول جان بدهند. در اجرای طرح‌های سینمایی همیشه به واقعیت پایبند بود. در دوسکادن کوروساوا استفاده بسیار تاثیر برانگیزی از رنگ کرده که بسیار شایسته و قابل تقدیر است. فیلم دیگر «پرتغال کوکی» استنلی کوبریک است. کوبریک این فیلم را بعد از تبعید خودخواسته به انگلستان، در سال 1971 می‌سازد. اما ساختار فیلم آنقدر بی‌پرده به بیان مفاهیم آن پرداخته بود، که ناگزیر مدتی فیلم توقیف بود. تا شاید تمدن کمی جلوتر برود و مردم بزرگ‌تر شوند و بتوانند چنین فیلم‌هایی را هم ببینند. نویسنده کتاب پرتقال کوکی در زمان تالیف کتاب در مالزی زندگی می‌کرد. همسر او توسط چهار خلافکار آمریکایی مضروب شده بود و این خود قسمتی از مضمون داستان او شد. در زبان مالزیایی کلمه «Orang» به معنی مرد است. نقد این فیلم کار آسانی نمی‌باشد. حتی بعد از نزدیک به چهل سال این فیلم هنوز به مشکلات جامعه اشاره می‌کند. تا به حال شاید هزاران صفحه مطلب در مورد این فیلم نوشته شده و واقعا توصیف این فیلم در چند جمله کار سختی است. فیلم «رومئو و ژولیت» اثر لی‌فر‌لی نیز پیشنهاد دیگر من به شماست که من هرگز از دیدن این فیلم‌ها خسته نشده‌‌ام مثل کارهای «بهرام بیضایی» که بعد از 10 بار دیدن آنها باز هم برایم خسته کننده نیستند...