در سال‌های نخست انقلاب اسلامی، تئاتر نیز همچون دیگر فعالیت‌های هنری به خاطر شرایط سیاسی و اجتماعی آن روزها دچار تغییرات شد و به دلیل عدم برنامه‌های مشخص با رکود همراه بود. در این سال‌ها هنرمندان حرفه‌ای تئاتر یا راهی سینما و تلویزیون شدند یا این کار را به کلی کنار گذاشتند. چند نفر نیز تن به مهاجرت دادند. با این همه در سال 58 در مجموع 23 نمایش در تهران به صحنه رفت. در سال بعد نیز 19 نمایش و در سال 60 نیز تنها 16 نمایش در تالارهای تهران به اجرا درآمد. از سال 61 با روی کار آمدن مسوولان جدید و سیاست‌گذاری‌های مرکز هنرهای نمایشی تولیدات تئاتری رو به افزایش گذاشت و با برگزاری جشنواره‌های مختلف تئاتری آمار تولیدات بالا رفت.
جشنواره سراسری تئاتر فجر که در این سال نخستین دوره فعالیت خود را آغاز کرد، در طول سال‌ها برگزاری هم‌اکنون به‌‌عنوان یکی از مهم‌ترین رویداد نمایشی ایران در سال‌های پس از انقلاب و اصلی‌ترین معیار برای ارزیابی تئاتر ایران به شمار می‌آید. جشنواره تئاتر فجر در 5 سال نخست بیشتر به اجرای نمایش‌هایی با مضامین انقلاب و جنگ و بازتاب مسائل اجتماعی آن روزها محدود بود، اما در سال‌های بعد به‌تدریج موضوعات دیگری نیز وارد نمایشنامه‌ها شد و تئاتر کودک، تئاتر خیابانی و نمایش‌های سنتی و بومی نیز در صحنه‌ها به اجرا در آمد.