در متون اسلامی هم درباره وسواس به طور مفصل بحث شده است. در این مقال تنها دسته بندی وسواس از دیدگاه یحیی سیدمحمدی را بیان می‌کنیم؛ وسواس فکری: درباره سلامتی بدن بسیار فکر کردن و ترس از بیماری، به طوری که فرد وسواسی ممکن است بدون هیچ کسالت و دردی، به پزشک مراجعه کند و دارو مصرف کند.
وسواس اعتقادی: اندیشه‏های بیهوده درباره مردن، قبر، برزخ، معاد، خیر و شر، خوبی و بدی و...
وسواس افراطی: وجود افکاری که به هیچ وجه عاقلانه نیست؛ مثلا، گاه فرد وسواسی عقیده دارد که داروی بخصوصی طول عمر می‏آورد و حال آنکه ممکن است مضر باشد.
وسواس عملی: فرد وسواسی دست به کارهایی می‏زند که کاملا بی‏مورد و حتی مخالف عرف و خلاف شرع و احکام الهی است و شاید بدعت محسوب شود. در صورت همراه شدن وسواس عملی و فکری، فرد با مشکلات بیشتری مواجه می‏شود. آثار وسواس عملی فراوان هستند؛ از جمله تکرار شستن، رفتارهای انحرافی (مثل دزدی بدون نیاز مادی)؛ شمارش بی‏فایده اشیا، به صورت خاصی راه رفتن (مثلا، با فاصله 3 سانتی) و ترس از آلودگی و مرگ. به طور کلی، افراد مبتلا به وسواس ممکن است به امراضی مانند افسردگی، کم‏خونی، بی‏محبت شدن، احساس‏های بیجا که جنبه افراط و تفریط دارند و پندارهای موهوم دچار شوند. همچنین یکی از روش‌های قدیمی، ولی بسیار موثر در درمان این اختلال و کلیه اختلال‌های اضطرابی، تقویت نیروی اعتقاد و ایمان و توکل به خدا و برونسپاری نگرانی‌ها است که این امر موجب ایجاد احساس امنیت بیشتر و کاهش احساس نگرانی و اضطراب خواهد شد.