یک صنعت جدید - ۲۶ مرداد ۹۱
سعید رجبی فروتن
مدیرکل سمعی و بصری و نمایش خانگی
برخلاف اینکه دارد به این بحث دامن زده می‌شود که محصولات فرهنگی در سوپرمارکت‌ها و خواربار‌فروشی‌ها نباید عرضه شود باید بگویم که در کشورهای دیگر هم در کنار ویدئو کلوپ‌ها یا فروشگاه‌های زنجیره‌ای نظیر ویرجین - که انواع محصولات صوتی و تصویری و فرهنگی- در آنها عرضه می‌شود اتفاقا در سوپرمارکت‌ها هم در استندهای ویژه‌ای محصولات فرهنگی به فروش می‌رسد و به هیچ عنوان به صورت چیز زشتی به این ماجرا نگاه نمی‌شود. این اصلا چیز بدی نیست که مشتری در کنار تهیه سایر خریدهای روزانه خود این فرصت را دارد تا یک محصول فرهنگی را هم انتخاب و تهیه کند. آن هم در کشوری که باید محصولات فرهنگی را حتما به رخ خریدار بکشیم چون این فرهنگ در کشور ما متاسفانه نهادینه نیست.
می توانم به صراحت این را بیان کنم که بسیاری از آثاری که وارد شبکه نمایش خانگی می‌شوند و اعتراضاتی را به دنبال دارند از ما درجه کیفی «ج» را دریافت کرده‌اند. بعضا تعمد داشته‌ایم که با نشانه‌ها و علائمی به مخاطب بگوییم که این را با یک اثر سینمایی اشتباه نگیرید. از اداره کل نظارت و ارزشیابی هم خواسته‌ایم که اگر تهیه‌کننده‌ای پی در پی ۲ بار درجه کیفی «ج» بگیرد برای صدور ساخت پروانه جدید او قدری تامل کنند و این نکته را در نظر بگیرند ضمن اینکه برخلاف سایر رسانه‌ها در شبکه ویدئویی کشور مخاطب حق انتخاب دارد. مخاطب این فهم و درایت را دارد که با توجه به سابقه و پیشینه‌ای که از گروه سازنده دارد اگر یک بار از یک محصول به هر دلیلی خوشش نیامده باشد برای بار دوم سراغ محصولات مشابه آن نرود.
در ارتباط با بحث نسبت دادن صفت‌هایی مثل «شانه تخم مرغی» و یا اخیرا دیده‌ام که از سریال‌ها و محصولات ما به صورت کلی سوپرمارکتی یاد می‌کنند به نظر من پاره‌ای از نیت‌ها در این زمینه بیشتر برای تخفیف و تحقیر شبکه نمایش خانگی و محصولاتش است که به نظرم استفاده از چنین الفاظی چیزی را در واقعیت تغییر نمی‌دهد. به هر حال ویدئو امروز در کنار سایر رسانه‌ها توانسته ظرفیت‌هایی را برای خودش پیدا کند، فرهنگ خرید محصول را در مردم به عنوان یک رفتار نهادینه بکند، بخشی از اوقات فراغت مردم را به خودش اختصاص بدهد و خوشبختانه دارد علائمی را از خودش نشان می‌دهد که مختصات یک صنعت را به خودش بگیرد.