سنگ بنای اول
جهانگیر کوثری که برای اولین‌بار تهیه‌کنندگی یک تئاتر را برعهده دارد در سینما فیلم‌هایی چون «خون بازی»، «عصر جمعه»، «به آهستگی»، «حیرانم»، «زیر پوست شهر» و... را در کارنامه تهیه‌کنندگی‌اش دارد، با او درباره تهیه‌کنندگی تئاتر و دغدغه‌های فرهنگی‌اش گفت‌وگو کرده‌ایم. آقای کوثری کمی درباره روی آوردن به تهیه‌کنندگی در تئاتر توضیح دهید:
راستش اولین نکته برایم این بود که در شرایطی که سینما جانی ندارد، حداقل کاری بکنم که بتوانم اسمش را حرکت فرهنگی بگذارم، از طرف دیگر بازیگرانی که برای خلق یک اثر ماه‌ها زحمت و مرارت می‌کشند، نباید دستمزدهایی چنین ناچیز دریافت کنند و من امیدوارم بتوانم دستمزد بازیگران را متناسب با ارزش‌های واقعی زحمات آنان ارتقاء بدهم. رشته تحصیلی‌ام تئاتر و سینما است و اوایل انقلاب به اجرای چند نمایش دانشجویی کمک کردم و دوستی نزدیکی با رکن‌الدین خسروی- کارگردان نامدار تئاتر ایران که در حال حاضر در انگلیس زندگی می‌کند- داشتم.
چه قدر تئاتر را می‌شناسید؟
در چند پروژه دانشجویی به عنوان مدیر تولید حضور داشتم، بنابراین نه تنها با تئاتر بیگانه نیستم که تجربه‌اش را دارم و در این زمینه فعالیت کرده‌ام اما بعدها درگیری در سینما، دیگر فرصت کارکردن در تئاتر را به وجود نیاورد. ضمن اینکه متن درخوری نمی‌یافتم تا اینکه پس از خواندن نمایشنامه «مرغ باران» به همکاری با اجرای این نمایش بسیار علاقه‌مند شدم و به خانم صابری پیشنهاد همکاری دادم.
نقش تهیه‌کننده را در تئاتر کمی تشریح کنید:
امروزه می‌توان به تئاتر به‌عنوان اثری نگاه کرد که جنبه مالی داشته باشد و نقش مدیر تولید و تهیه‌کننده اساسی در هنر نمایش دیده شود، تهیه‌کنندگی تئاتر در کشور با آثار متقاضی حضور در جشنواره آغاز شد، زیرا جشنواره‌ها پلی برای عرضه نمایش‌‎ها و دریافت سالن برای اجرا هستند. تهیه‌کننده تئاتر همراه کارگردان در امور مختلف اثر ازجمله انتخاب متن بازیگران سهیم است و علاوه بر آن کاهش‌دهنده استرس برای کارگردان در زمینه کارهای اجرایی است، زیرا پیگیری کارهای اجرایی، تبلیغات، فروش بلیت و تهیه سالن بر عهده تهیه‌کننده اثر است، از این طریق کارگردان تمرکز بیشتری بر روی اثرش دارد.
فکر می‌کنید تهیه‌کننده در تئاتر ایران می‌تواند اثربخش باشد؟
اصولا زمانی بحث تهیه‌کنندگی وارد عرصه هنرهای نمایشی و سینما می‌شود که زمینه برای سوددهی فراهم باشد؛ یعنی تهیه‌کننده امیدوار باشد بتواند از راه‌ها و شیوه‌های گوناگون، اثر نمایشی یا سینمایی خود را از مرز سوددهی گذر داده و عایدات بیشتری را نصیب خود و اثر سازد. این در شرایطی است که زمینه‌های لازم مهیا باشند. - در کشورهایی که از تئاتر حرفه‌ای برخوردارند، اجرای نمایش به شیوه رپرتوار و ارائه آثار در دیگر شهرها از اهمیت خاصی برخوردار است. بخش اعظمی از سود گروه اجرایی از همین طریق به دست می‌آید. حال آن که در کشور ما چنین اتفاقی نه‌تنها بعید بلکه غیرممکن است.
فکر می‌کنید نمایش مرغ باران بتواند به سوددهی برسد و آیا باز هم در تئاتر فعالیت خواهید کرد؟
ممکن است این تئاتر به سوددهی نرسد، ولی ما سنگ‌بنای اول را می‌گذاریم و حتما در آینده اتفاق خوبی خواهد افتاد. در مورد بخش دوم سوالتان هم حتما این کار را می‌کنم و قرارداد نمایش بعدی را هم بسته‌ام.