اقتصاد بالیوود - ۳۰ بهمن ۸۶
مترجم: شادی آذری
استودیوی یوتی‌وی موشن پیکچرز برای مدرن‌سازی صنعت فیلم هندوستان از روش‌های هالیوودی استفاده می‌کند
در سال ۱۹۵۸میلادی، فیلم«هندوستان مادر» نامزد دریافت جایزه اسکار شد و کارگردان آن، محبوب خان، می‌خواست برای دریافت جایزه به لس‌آنجلس رود. در آن هنگام هندوستان فاقد ارز خارجی بود و براساس کتابی درباره بالیوود نوشته میهیر بوس، خان مجبور شد برای سفرش از دولت وقت درخواست پول کند. او در نامه درخواست خود نوشته بود: «من باید قادر باشم نشان دهم که دولت ما هم از من حمایت می‌کند. در غیر این‌صورت من در انظار فردی کوچک و تنها به نظر خواهم رسید.
استودیوی یوتی‌وی موشن پیکچرز برای مدرن‌سازی صنعت فیلم هندوستان از روش‌های هالیوودی استفاده می‌کند
در سال ۱۹۵۸میلادی، فیلم«هندوستان مادر» نامزد دریافت جایزه اسکار شد و کارگردان آن، محبوب خان، می‌خواست برای دریافت جایزه به لس‌آنجلس رود. در آن هنگام هندوستان فاقد ارز خارجی بود و براساس کتابی درباره بالیوود نوشته میهیر بوس، خان مجبور شد برای سفرش از دولت وقت درخواست پول کند. او در نامه درخواست خود نوشته بود: «من باید قادر باشم نشان دهم که دولت ما هم از من حمایت می‌کند. در غیر این‌صورت من در انظار فردی کوچک و تنها به نظر خواهم رسید.
مترجم: شادی آذری
استودیوی یوتی‌وی موشن پیکچرز برای مدرن‌سازی صنعت فیلم هندوستان از روش‌های هالیوودی استفاده می‌کند
در سال 1958میلادی، فیلم«هندوستان مادر» نامزد دریافت جایزه اسکار شد و کارگردان آن، محبوب خان، می‌خواست برای دریافت جایزه به لس‌آنجلس رود. در آن هنگام هندوستان فاقد ارز خارجی بود و براساس کتابی درباره بالیوود نوشته میهیر بوس، خان مجبور شد برای سفرش از دولت وقت درخواست پول کند. او در نامه درخواست خود نوشته بود: «من باید قادر باشم نشان دهم که دولت ما هم از من حمایت می‌کند. در غیر این‌صورت من در انظار فردی کوچک و تنها به نظر خواهم رسید.» اوضاع چقدر تغییر کرده است. امروز هالیوود به تهیه‌کنندگان فیلم‌های هندی ابراز علاقه می‌کند و سعی در به‌دست آوردن آنها دارد. ظرف چند‌سال گذشته شرکت‌های دیزنی، ویاکوم، نیوزکورپریشن و سونی پیکچرز همه قراردادهایی با شرکت‌های بالیوودی منعقد کرده‌اند و ظرف یک ماه آینده شرکت دیزنی قصد دارد سهام خود را در یک شرکت مادر فیلمسازی بمبئی به نام یوتی وی سافت ویر، افزایش دهد و آنرا از 9/14درصد به 30درصد برساند.
وقتی رونی اسکر و والا، موسس یوتی‌وی استودیوی فیلمسازی خود را در سال ۱۹۹۵تاسیس کرد، متوجه شد که بازار، تحت سلطه شرکت‌های کوچک و خانوادگی قرار گرفته است که تنها به یک فرمول بسنده می‌کنند: داستان‌های عاشقانه همراه با رقص و آواز. او می‌گوید: «هیچ تجربه جدیدی به دست نمی‌آمد و بازار به هیچ وجه در حال پیشرفت نبود.» اما در سال ۲۰۰۱ بالیوود شاهد جهشی مهم بود چون دولت هندوستان به آن وضعیت یک صنعت را اعطا کرده بود. به این معنا که بانک‌ها اجازه یافتند به بالیوود وام اعطا کنند. تا پیش از آن تصور چنین بود که پول حاصل از تبهکاری و جرایم باید بودجه تهیه بسیاری از فیلم‌ها را تامین کند. اما با تصویب چنین قانونی، بودجه‌های قانونی و سالم به حرفه‌ای شدن این صنعت در هندوستان کمک کردند. ولی تا همین اواخر خود فیلم‌ها تغییر چندانی نیافته بودند. استودیوی اسکرو والا، که امروز دومین استودیوی بزرگ فیلمسازی هندوستان محسوب می‌شود، از ساخت فیلم‌های همیشگی که رقص و آواز را به نمایش می‌گذاشتند اجتناب می‌کند و برای هر فیلم خود تا ۱۲میلیون دلار هزینه می‌کند. این میزان بسیار بیشتر از هزینه‌های معمول فیلم‌های بالیوودی است. حدود ۵درصد از بودجه اغلب فیلم‌های هندی صرف بازاریابی آنها می‌شود اما یوتی‌وی تا ۴۰درصد بودجه خود را صرف بازاریابی فیلم‌هایش می‌کند و این میزان مشابه هزینه بازاریابی استودیوهای هالیوودی است و درست مانند شرکت‌های دیزنی یا وارنر براس، یوتی‌وی خود پخش محصولاتش را بر عهده دارد و بنابراین می‌تواند فیلم‌های شجاعانه‌تری بسازد. فیلم «رنگ دباسانتی» تولید سال ۲۰۰۶ در مورد تلاش برای استقلال است و در آن هیچ خبری از رقص و آواز، استعمال مواد مخدر و پایان تراژیک همیشگی آن نیست اما با هزینه ۶میلیون دلاری‌اش توانست ۳۱میلیون دلار درآمد کسب کند. آنچه یوتی‌وی را از رقبای کوچک و شرکت‌های خانوادگی جدا می‌سازد علاقه و اشتیاق آن به ساخت فیلم برای بازارهای خارجی در کنار بازار هندوستان است. یوتی‌وی به همراه شرکت فیلمسازی فاکس، دو فیلم تولید کرد و در سال جاری این دو استودیوی فیلمسازی فیلم «واقعه» را به اکران خواهند رساند.
«واقعه» یک فیلم ترسناک است به کارگردانی نایت شیامالان. هر یک از این استودیوهای فیلمسازی به طور جداگانه 28میلیون دلار برای تولید این فیلم هزینه کرده‌اند. به‌علاوه استودیوی یوتی‌وی یک قرارداد ساخت فیلم با ویل اسمیت، بازیگر معروف هالیوودی منعقد ساخته است. خلاصه اینکه نه در فیلم‌های هندی که در پشت پرده این فیلم‌ها، بهانه برای رقص و آواز هندی‌ها بسیار است.
استودیوی یوتی‌وی موشن پیکچرز برای مدرن‌سازی صنعت فیلم هندوستان از روش‌های هالیوودی استفاده می‌کند
در سال 1958میلادی، فیلم«هندوستان مادر» نامزد دریافت جایزه اسکار شد و کارگردان آن، محبوب خان، می‌خواست برای دریافت جایزه به لس‌آنجلس رود. در آن هنگام هندوستان فاقد ارز خارجی بود و براساس کتابی درباره بالیوود نوشته میهیر بوس، خان مجبور شد برای سفرش از دولت وقت درخواست پول کند. او در نامه درخواست خود نوشته بود: «من باید قادر باشم نشان دهم که دولت ما هم از من حمایت می‌کند. در غیر این‌صورت من در انظار فردی کوچک و تنها به نظر خواهم رسید.» اوضاع چقدر تغییر کرده است. امروز هالیوود به تهیه‌کنندگان فیلم‌های هندی ابراز علاقه می‌کند و سعی در به‌دست آوردن آنها دارد. ظرف چند‌سال گذشته شرکت‌های دیزنی، ویاکوم، نیوزکورپریشن و سونی پیکچرز همه قراردادهایی با شرکت‌های بالیوودی منعقد کرده‌اند و ظرف یک ماه آینده شرکت دیزنی قصد دارد سهام خود را در یک شرکت مادر فیلمسازی بمبئی به نام یوتی وی سافت ویر، افزایش دهد و آنرا از 9/14درصد به 30درصد برساند.
وقتی رونی اسکر و والا، موسس یوتی‌وی استودیوی فیلمسازی خود را در سال ۱۹۹۵تاسیس کرد، متوجه شد که بازار، تحت سلطه شرکت‌های کوچک و خانوادگی قرار گرفته است که تنها به یک فرمول بسنده می‌کنند: داستان‌های عاشقانه همراه با رقص و آواز. او می‌گوید: «هیچ تجربه جدیدی به دست نمی‌آمد و بازار به هیچ وجه در حال پیشرفت نبود.» اما در سال ۲۰۰۱ بالیوود شاهد جهشی مهم بود چون دولت هندوستان به آن وضعیت یک صنعت را اعطا کرده بود. به این معنا که بانک‌ها اجازه یافتند به بالیوود وام اعطا کنند. تا پیش از آن تصور چنین بود که پول حاصل از تبهکاری و جرایم باید بودجه تهیه بسیاری از فیلم‌ها را تامین کند. اما با تصویب چنین قانونی، بودجه‌های قانونی و سالم به حرفه‌ای شدن این صنعت در هندوستان کمک کردند. ولی تا همین اواخر خود فیلم‌ها تغییر چندانی نیافته بودند. استودیوی اسکرو والا، که امروز دومین استودیوی بزرگ فیلمسازی هندوستان محسوب می‌شود، از ساخت فیلم‌های همیشگی که رقص و آواز را به نمایش می‌گذاشتند اجتناب می‌کند و برای هر فیلم خود تا ۱۲میلیون دلار هزینه می‌کند. این میزان بسیار بیشتر از هزینه‌های معمول فیلم‌های بالیوودی است. حدود ۵درصد از بودجه اغلب فیلم‌های هندی صرف بازاریابی آنها می‌شود اما یوتی‌وی تا ۴۰درصد بودجه خود را صرف بازاریابی فیلم‌هایش می‌کند و این میزان مشابه هزینه بازاریابی استودیوهای هالیوودی است و درست مانند شرکت‌های دیزنی یا وارنر براس، یوتی‌وی خود پخش محصولاتش را بر عهده دارد و بنابراین می‌تواند فیلم‌های شجاعانه‌تری بسازد. فیلم «رنگ دباسانتی» تولید سال ۲۰۰۶ در مورد تلاش برای استقلال است و در آن هیچ خبری از رقص و آواز، استعمال مواد مخدر و پایان تراژیک همیشگی آن نیست اما با هزینه ۶میلیون دلاری‌اش توانست ۳۱میلیون دلار درآمد کسب کند. آنچه یوتی‌وی را از رقبای کوچک و شرکت‌های خانوادگی جدا می‌سازد علاقه و اشتیاق آن به ساخت فیلم برای بازارهای خارجی در کنار بازار هندوستان است. یوتی‌وی به همراه شرکت فیلمسازی فاکس، دو فیلم تولید کرد و در سال جاری این دو استودیوی فیلمسازی فیلم «واقعه» را به اکران خواهند رساند.
«واقعه» یک فیلم ترسناک است به کارگردانی نایت شیامالان. هر یک از این استودیوهای فیلمسازی به طور جداگانه 28میلیون دلار برای تولید این فیلم هزینه کرده‌اند. به‌علاوه استودیوی یوتی‌وی یک قرارداد ساخت فیلم با ویل اسمیت، بازیگر معروف هالیوودی منعقد ساخته است. خلاصه اینکه نه در فیلم‌های هندی که در پشت پرده این فیلم‌ها، بهانه برای رقص و آواز هندی‌ها بسیار است.
ارسال نظر