بسته‌بندی؛ فرهنگ و جامعه
شروع و توسعه صنعت بسته‌بندی در ایران قدمتی کمتر از نیم قرن را به همراه دارد؛ توسعه صنعت و فرهنگ صنعتی با توسعه بسته‎بندی عجین است. نقش بسته‎بندی در بازارسازی و بازاریابی قابل کتمان نیست؛ ضمن آنکه توسعه و تحول این صنعت با درآمد سرانه و نرخ جی.ان.پی سالیانه و شرایط سیاسی، اجتماعی جامعه، فرهنگ عمومی، حجم، نوع و کیفیت صادرات رابطه مستقیم دارد. ضمنا میزان توسعه و جایگاه اقتصادی، اجتماعی کشورهای همجوار و نیز نوع بسته‎بندی وارداتی نقش بسزایی در تحول صنعت بسته‎بندی دارد. فرهنگ صنعت بسته‎بندی در تولید، مصرف، بازارسازی، بازاریابی، ایجاد استانداردها و صنایع بازیافت و ... باید بازنگری شود و از طریق قانونی و کمک‎های تشکل‎‌های مدون و با روش‌های جذبی و در مواقعی اجباری، توسعه یابد. در بحث رقابت کالایی، بسته‎بندی یکی از ابزارهای مهم تقویت قدرت رقابتی است و از چند دهه گذشته و به ویژه پس از جنگ، تلاش شد در بسته‎بندی و سرمایه‎گذاری‎ها فعال بایستیم اما تحلیل این صنعت با کاهش ضریب جی.ان.پی اقتصاد کشور با سرمایه‎گذاری‎ها به خصوص صنعت ارتباط مستقیم داشته و دارد چراکه در صنعت بسته‎بندی و تعریف اولویت آن مثل تقدم و تأخر تولید مرغ و تخم‌مرغ است، تا امیدی به رشد سرمایه‎گذاری در صنعت(مظروف) ایجاد نشود، طبیعتا سرمایه‌گذاری در صنعت بسته‎بندی منطقی به نظر نمی‎رسد. بر اساس آمار و اطلاعات موجود در سازمان تجارت هزینه بسته‎بندی حداکثر 10 درصد قیمت تمام‌شده را تشکیل می‎دهد اما می‎تواند تا 90 درصد قیمت ایجاد ارزش افزوده نماید. لذا نقش این میزان ارزش افزوده را نمی‎توان در شتاب نرخ رشد اقتصادی نادیده انگاشت. نقش استاندارد در مورد توسعه این صنعت بسیار مهم است و چون بسته‎بندی بخشی از چرخه استاندارد اجباری کالاهاست امروز علاوه بر تحول کیفی در مظروف‎ها عامل تحول کیفی نیز هست. استاندارد اجباری کالاها چه از بعد کمی و چه کیفی از منظر بهداشت و پیشگیری در جامعه اهمیت دارد برای اهمیت بهداشتی مصرف یا عدم مصرف بعضی اقلام بسته‎بندی، مقالات تخصصی زیادی نیاز است: 1- مثلا یک‎بار مصرف بودن ظروف غذایی پلی‎استایرن و... با هدف اولیه خوب ایجاد شده است اما تحقیقات علمی و پزشکی، آن نوع را مضر می‎داند و سرطان‏زا، هیچ نهاد نظارتی توجهی نمی‏نماید؛ شعار پیشگیری مهم‎تر از درمان است، کجا باید نقش خود را ایفا نماید. 2- یک‎بار مصرف بودن کارتن تخم مرغ توسط استاندارد و اداره نظارت تعریف شده است اما کارتن با بازگشت به چرخه مصرف برای بسته‎بندی میوه و مواد غذایی خشک، آن هم با آلودگی‎‏ فراوان قرار می‎گیرد و هیچ نهاد نظارتی به آن توجه ندارد. 3- ظروف پت برای آب که نباید در معرض نور آفتاب قرار گیرد و بسته‎بندی سلولزی و باز نقش نهادهای نظارتی و بهداشتی مغفول است. 4- فروش وزنی کالا به خصوص به صورت خاص انجام نمی‎شود و بخشی از تولیدکنندگان به ویژه تخم مرغ به دنبال بسته‎بندی سنگین برای فروش بسته‎بندی به قیمت مظروف هستند که در این مورد نیز نهادهای نظارتی که وظیفه ذاتی دارند، کمتر ورود پیدا کرده‎‏اند. امید است بحث بسته‎بندی که حتما در حوزه‎های زیر نقش اساسی دارند، بیشتر مدنظر قرار گیرد: بسته‎بندی و شخصیت جامعه، فرهنگ جامعه، نظم، صرفه اقتصادی، ارزش افزوده و در نهایت بازاریابی، تبلیغات و برند‎سازی و محیط زیست.