زمان حمله هیدروژن سوزها

در میان خودروهای سبز، خودروهای هیدروژنی کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند و این در حالی است که به‌عنوان خودرویی هیبرید تنها آب از اگزوز آن خارج می‌شود، ماده‌ای که بخش اعظمی از کره زمین را پوشانده است. دو خودروی معروف هیدروژنی با نام‌های تویوتا میرای و هیوندای ix۳۵ به‌صورت انبوه تولید شدند اما موفقیت چندانی در فروش نداشته‌اند. تویوتا با فروش مدل میرای در انگلستان تلاش کرده است بازار جدیدی برای این مدل دست و پا کند و این در حالی است که دولت بودجه‌ای ۶/۶ میلیون پوندی برای احیای جایگاه‌های سوخت این نوع خودروها اختصاص داده است که حرکت مثبتی در ترویج خودروهای هیدروژنی و افزایش جایگاه‌ها به‌حساب می‌آید.

مدیران تویوتا به آینده خودروهای هیدروژنی خوش بین هستند و معتقدند مطالعه روی خودروی هیدروژنی از سال ۱۹۹۲ آغاز شده است و آنها بر این باورند که استفاده از هیدروژن مزیت‌های زیادی دارد که برخی از آنها عبارتند از زود پر شدن مخزن، قدرت و دامنه حرکتی بیشتر که این روزها مهم‌ترین چالش در رابطه با خودروهای سبز به‌حساب می‌آید. کمبود جایگاه‌های سوخت هیدروژن باعث شده است این خودروها طرفداران کمی داشته باشند و البته قیمت بالای خودروهای هیدروژنی عامل دیگری است که فروش آن را محدود می‌کند. پیچیدگی در ساخت این خودروها باعث شده است تا تولید انبوه این نوع خودروهای دوستدار محیط زیست با دشواری‌های زیادی همراه باشد و شرکت‌های سازنده نتوانند به‌صورت انبوه آنها را تولید کنند. کارشناسان معتقدند با توجه به قدرت بیشتر خودروهای هیدروژنی نسبت به برقی آنها می‌توانند در مدل‌های شاسی بلند از این سامانه‌ها استفاده کنند تا هم از مزایای قدرت آنها استفاده شود و هم مشتری بیشتری داشته باشند. تویوتا و بی‌ام‌و برنامه‌های مشترکی برای افزایش تولید خودروهای هیبرید در دستور کار خود دارند و معتقدند خودروهای هیدروژنی می‌توانند ارزان‌تر از خودروهای برقی امروزی تولید شوند و حرکت بیشتر با یک بار سوختگیری از مزیت‌های قابل توجه این نوع خودروها است. تویوتا میرای جدید می‌تواند با یک بار سوختگیری بیش از ۶۴۳ کیلومتر را طی کند که در نوع خود قابل توجه است و این در حالی است که میانگین حرکت خودروهای برقی ۲۰۰ کیلومتر با یک بار شارژ است. کمبود زیر ساخت‌های لازم برای حضور گسترده این خودروها از دیگر عواملی است که باعث ایجاد محدودیت در فروش شده است و مشتریان خودروهای سبز تمایل کمتری برای خرید خودرویی هیدروژنی دارند. در اروپا در آلمان تنها ۵۰ جایگاه وجود دارد و براساس برنامه ریزی‌های صورت گرفته این تعداد به ۴۰۰ جایگاه افزایش پیدا خواهد کرد. این جایگاه‌ها هم در ژاپن از ۱۰۰ به ۸۰۰ جایگاه تا سال ۲۰۲۵ خواهد رسید. در کالیفرنیای آمریکا نیز که مهد خودروهای سبز است، تنها ۱۰ جایگاه در دسترس است و در انگلستان هم این تعداد به ۱۲ عدد می‌رسد و این در حالی است که ۸ هزار جایگاه سوختگیری برای خودروهای بنزینی در این کشور وجود دارد. مقایسه‌ای ساده نشان می‌دهد که خودروهای هیدروژنی راه زیادی برای پیمودن در اختیار دارند تا بتوانند جایگاه خود را در میان خودروهای سبز موجود تثبیت کنند. خودروهای هیدروژنی در هر دو حالت هیچ نوع آلودگی ایجاد نمی‌کنند ولی در رابطه با خودروهای هیبرید دیگر این گونه نیست و در حالتی که موتور بنزینی یا دیزل فعال باشد خودرو گازهای مضر را وارد جو می‌کند و آلودگی آنها صفر نیست و در حالت ترکیبی هم میزان گازهای خروجی به حداقل کاهش می‌یابد و این نوع خودروها با کمک باتری‌های خود مسافت کوتاهی را می‌توانند طی کنند و نیاز به موتور احتراقی خود دارند.

تویوتا قصد دارد در سال ۲۰۱۷ تولید میرای را به ۳ هزار دستگاه برساند و این در حالی است که در سال ۲۰۱۵ فقط ۷۰۰ دستگاه ساخته شده است و بر اساس برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته این تعداد در سال ۲۰۲۰ به ۷۰۰۰ دستگاه خواهد رسید که جهش خوبی در تولید به‌حساب می‌آید. میرای خودرویی ۴ در و در اندازه متوسط است که می‌تواند ۱۵۲ اسب بخار قدرت با گشتاور ۳۳۵ نیوتن بر متر تولید کند که با استفاده از جعبه دنده‌ای تک سرعته این نیروی تولیدی به چرخ‌های جلو منتقل می‌شود. مصرف این خودرو ۶/۳ لیتر سوخت در هر ۱۰۰ کیلومتر محاسبه شده که باعث شده است کم‌مصرف‌ترین خودروی هیدروژنی لقب بگیرد. هنگام سوختگیری این خودروها همانند خودروهای بنزینی سوختگیری می‌شوند و به همان مقدار زمان برای پر شدن مخزن هیدروژن نیاز است. هیدروژن با فشار ۷۰۰ بار در مخزن نگهداری می‌شود و برای ایجاد برق و آب به موتور ارسال می‌شود. از برق حاصل از این واکنش شیمیایی بین هیدروژن و اکسیژن موتورهای الکتریکی خودرو حرکت می‌کنند. خودرو دارای باتری‌هایی است که در شرایط خاص برق مورد نیاز را تامین می‌کنند تا خودرو در شتاب گرفتن‌ها با مشکلی مواجه نشود.

زمان حمله هیدروژن سوزها

زمان حمله هیدروژن سوزها