مشاهده قورباغه کمیاب درکوه‌های زیمبابوه

فرانکویز بکر بوم شناس، صدای قورباغه‌ها‌ و اصولا این گونه را به‌خوبی می‌شناسد. اما در اوایل دسامبر، زمانی که مشغول انجام تحقیق در کوه‌هایی در شرق زیمبابوه بود، صدای دیگری شنید. بکر، فارغ‌التحصیل دانشگاه کیپ‌تاون می‌گوید: «ابتدا وقتی این صدا را شنیدم، تصور کردم یک حشره است. یک سوت نرم و زیر که چندین بار تکرار شده بود.» اما هرچه او به این صدا نزدیک‌تر می‌شد، متوجه می‌شد که این صدا اصلا نمی‌تواند متعلق به یک حشره باشد. تاروپود این صدا، تایید می‌کرد که احتمالا این صدای یک قورباغه است. بخصوص یک قورباغه از نوع جیغ‌کش (Arthroleptis). این نوع قورباغه گونه‌ای قورباغه است که بومی مناطق حاره‌ای آفریقای سیاه است. آنها به‌دلیل صداهای زیر و قامت کوچک‌شان شناخته شده‌ هستند. (بزرگ‌ترین گونه‌های این طبقه، Arthroleptis tanneri تنها دو اینچ رشد می‌کنند). همچنین آنها برخلاف اکثر قورباغه‌های دیگر، به‌عنوان یک قورباغه کامل به دنیا می‌آیند و نه به‌عنوان یک بچه قورباغه.

رابرت هاپکینز، همکار بکر در این تحقیق، می‌گوید: «فرانکویز کار بزرگی روی قورباغه‌های جیغ‌کش در آفریقای جنوبی انجام داده و توجه خاصی به صداهای آنها داشته است. او صدایی شنید که حدس می‌زد متعلق به یک قورباغه جیغ‌کش باشد؛ اما نمی‌توانست آن را شناسایی کند. بنابراین آن صدا را شناسایی کرد و نهایتا اولین نمونه را یافت.» منبع این سوت غیرمعمول چیزی غیرقابل‌تصور بود: یک قورباغه کمیاب که در ۵۵ سال گذشته (آخرین بار در سال ۱۹۶۲) دیده نشده بود. این قورباغه به‌عنوان «cave squeaker» نیز شناخته شده است. بکر اولین عکس‌های این گونه را گرفت. cave squeaker آخرین بار در سال ۱۹۶۲ در کوه‌های چیمانیمانی در شرق زیمبابوه کشف شده بود. حیوانی بسیار کوچک که قامتی بیش از یک اینچ ندارد و دانشمندان تصور می‌کردند که این نوع جانور بعد از چندین جست‌وجوی ناموفق (از جمله سفر سال ۲۰۱۰) منقرض شده است. هاپکینز یک محقق ۷۵ ساله در موزه تاریخ طبیعی زیمبابوه از سال ۱۹۹۸ در جست‌وجوی این قورباغه بود، اما هیچ اثری از آن نیافت. در آخرین تلاش برای یافتن این حیوان، او سال گذشته از صندوق حمایت از گونه‌های محمد بن‌زاید برای انجام تحقیقی دیگر درخواست کمک کرد. او به بکر و یک حشره‌شناس زیمبابوه‌ای به نام اسکات هربست پیوست. در ماه دسامبر، این گروه به کوه‌های چیمانیمانی رفتند؛ تنها جایی که گفته می‌شد این قورباغه وجود دارد.

هاپکینز در گزارش تحقیق توضیح می‌دهد که به سرطان مبتلا است و نمی‌توانست به‌دلیل کهولت سن و بیماریش در این پژوهش شرکت کند؛ او در گزارشش می‌نویسد: «او مکان یک قورباغه از نوع cave squeaker را پیدا کرده بود. این غافلگیری بزرگی بود که پس از چندین سال به‌دست آمد.» نکته قابل‌توجه این بود که بکر در آن روز تنها یک cave squeaker را پیدا نکرده بود؛ بلکه موفق به یافتن چندین قورباغه از این نوع شد. او می‌گوید: «پس از شنیدن صدای این قورباغه حدود ۴۵ دقیقه آن صدا را دنبال کردم.» او از این اتفاق بسیار هیجان‌زده بود. بکر و تیمش که شامل دو راهنمای محلی نیز می‌شد، در آن روز سه قورباغه نر و یک قورباغه ماده را جمع‌آوری کردند. به گفته هاپکینز آنها حجم وسیعی از داده‌ها از جمله نمونه DNA گردآوری کردند که برای تجزیه و تحلیل فرستاده شد.اکنون دانشمندان استراتژی‌های حفاظتی برای گونه‌های قورباغه‌ها در نظر می‌گیرند. هاپکینز می‌گوید او به همراه مدیریت پارک‌ها و حیات‌وحش زیمبابوه بر احتمال تولیدمثل این نوع قورباغه در آزمایشگاه و بازگرداندن دوباره آنها به حیات‌وحش فکر می‌کنند.

دوزیستان از جمله قورباغه‌ها یکی از در معرض خطرترین گروه‌های حیوانات در کره‌زمین هستند. طبق گزارش اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت از هر سه دوزیست، یک گونه در معرض خطر قرار دارد. تغییرات اقلیمی، تخریب زیستگاه‌ها و بیماری، برخی از بزرگ‌ترین تهدیدات پیش‌روی قورباغه‌ها و دیگر دوزیستان هستند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۱ نشان داده است که ممکن است دوزیستان به اندازه کافی برای مواجهه با تغییرات عظیمی که طی بیش از ۱۰۰ سال گذشته، توسط بشر در محیط‌زیست ایجاد شده است رشد نکنند. اندرو بلاستین یک جانورشناس و یکی از نویسندگان این مطالعه می‌گوید: «دوزیستان به‌دلیل پوست قابل‌نفوذ و در معرض مشکلات آبی و زمینی قرار گرفتن با مشکلات به مراتب بیشتری روبه‌رو هستند.» او می‌افزاید: «به این دلیل پستانداران، ماهی‌ها و پرندگان به شدت دوزیستان، اثرات جمعیتی را تجربه نکرده‌اند.»