صنعت پخش و اطمینان‌بخشی در جامعه
یکی از بخش‌های جالب دومین همایش بین المللی صنعت پخش در روز نخست، برگزاری پنل اطمینان بخشی در صنعت پخش (بایدها و نبایدها) بود.
سیدجعفر مرعشی مدیرپر تجربه بخش صنعت گفت: بی‌اعتمادی در تاریخ تولید و مصرف کالا، استفاده از علائم و نشان‌های تجاری مجهول و مشابه ، دسترسی بدون طی تشریفات و احراز صلاحیت و شرایط، عدم اطمینان به دریافت جوایز و یا تلقی نسبت به کیفیت فروش کالاهای جایزه دار، عدم تداوم همکاری بین تامین‌کنندگان کالا با شرکت‌های پخش، نارسایی حمل و نقل، عدم اطمینان به زیرساخت‌های ارتباطی و سیستم‌های ارتباطی از مصادیق کاهش اعتماد است.

وی افزود: باید سرمایه احتمالی را بر پایه اعتماد ساخت و این مهمترین دارایی شرکت‌هاست که نه می‌شود آن را به عاریت گرفت و نه برون‌سپاری کرد.
وی در ادامه به رسوایی اخیر شرکت فولکس واگن در سطح جهان اشاره کرد و گفت: این اتفاق دهه‌های متمادی به آسیب طاقت‌فرسای مدیران، کارکنان کارگران، نمایندگان و فروشندگان فولکس واگن منجر شد. در واقع یک نابخردی، موجب کاهش ارزش سهام آن شرکت شد که رتبه نخست خودروسازی جهان را از آن خود کرده بود، و اکنون باید در مجامع و مراجع جهانی پاسخگو باشند.
وی اظهار کرد: پخش درست کالا، بخشی از سیستم توزیع، توزیع کالا بخشی از بازرگانی داخلی و بازرگانی داخلی بخشی از اقتصاد ملی است. پس بی‌‌اعتمادی در پخش موجب بی‌اعتمادی به اقتصاد ملی می‌شود.

وی در پایان سخنانش گفت: برای اطمینان بخشی در جامعه باید نگاه فرابخشی داشته و به قواعد بازی وقوف بیشتری داشته باشیم.
مصطفی‌خدایی دیگر فعال صنعت پخش نیز، پخش را مجموعه‌‌ای از فرآیندهای پشتیبانی و مدیریتی دانست که طی آن کالای فیزیکی به خرده‌فروشی و سپس به دست مصرف‌کننده می‌رسد. وی گفت: پخش یک صنعت بسیار کاربر است و در حال حاضر ده‌ها هزار نفر در کشور به طور مستقیم در این حوزه کار می‌کنند. 250 هزار کامیون، کامیونت و ون نیز در این زمینه فعالند.
وی در ادامه اظهار کرد: اگر پخش نباشد، تولید نمی‌تواند به انبوه‌ برسد و در این صنعت نقش صنایع نرم‌افزاری، لجستیکی و مشاوره‌ای مهم‌تر از گذشته شده است.
وی در تشریح ساز و کار پخش گفت: تامین کالا، نگهداری و بازاریابی و سپس ارسال محصولات و در نهایت تسویه مالی از ارکان نظام پخش است.

وی افزود: اطمینان‌بخشی اول به خود شرکت پخش برمی‌گردد که بتواند نظر تولیدکننده را جلب کند. انبارهای استاندارد، شبکه توزیع مناسب و مکانیزم درست برای جمع‌آوری پول و بازگرداندن آن به تولیدکننده نیز مهم است.
خدایی گفت: جمع‌آوری اطلاعات لازم از منابعی مانند مشتریان بالقوه، شرکت‌های رقیب، مذاکره با مشتریان برای افزایش انگیزه‌های لازم خرید، حصول توافق در مورد شرایط خرید و انتقال تملک از مهم‌ترین نقش‌های شرکت‌های پخش است. سفارش گرفتن از مشتریان عمده، تامین وجوه لازم و مقادیر لازم محصول در کانال توزیع، بر عهده گرفتن بخشی از ریسک‌های مربوط و تهیه انبارهای لازم از دیگر این نقش‌هاست.
به گفته وی، این موضوع مهم است که شرکت پخش به حاکمیت، دولت، مصرف‌کننده، جامعه و تولیدکننده هم که جزو ذینفعان هستند، اطمینان‌بخشی کند.
مهندس‌خسرو سلجوقی از مدیران اجرایی نیز در این پنل گفت: برآورد فرصت‌های جهانی در حوزه اشتغال در سال ۲۰۴۵ به این شرح خواهد بود: کشاورزی ۳ درصد، صنعت ۴ درصد، خدمات ۹۳ درصد. بنابراین، پخش از بخش‌های خدماتی بسیار مهم است.
وی افزود: ارتباطات و رسانه‌های جدید بزرگترین مولد رشد ناخالص ملی کشورها در دهه آینده خواهند بود. (it و ict) همچنین 70 درصد GDP در رسانه‌ها و ارتباطات و 30 درصد در بقیه موارد خواهد بود.

وی تاکید کرد: باید فرآیندهای در حال اتفاقمان را بازنگری کنیم. در کشور کره در یک ساختمان 20 طبقه همه فرآیند تولید یخچال انجام می‌شود و یخچال مستقیم با هماهنگی صنعت پخش به خریدار می‌رسد.

مهندس آزاده داننده نیز در ادامه پنل به نقش فناوری اطلاعات در توزیع اطمینان‌بخش کالا اشاره کرد و گفت: در گذشته تولیدکنندگان کالا، بازخوردها را از مشتریان می‌گرفتند ولی در شرایط جدید به دلیل نقش پررنگ و واسطه‌ای شرکت‌های استانی، منطقه‌ای و ملی پخش، این نقش از آنان گرفته شده است.
وی افزود: قیمت‌گذاری و وصول مطالبات نیز تا حد بسیار زیادی بر شانه‌های پخش گذاشته شده است؛ هر چند تامین‌کننده به این اطلاعات نیازمند است و باید اطلاعات مشتری و خرده‌فروش‌ها را از پخش بگیرد.

به گفته وی، با این تفاسیر، بعد از بخش بانکداری، صنعت پخش از حجم اطلاعات ارزشمند بسیار بالایی برخوردار شده است. از این رو ما در فرآیند پخش مویرگی، برای اداره این فرآیند خطیر به فناوری بالا نیاز داریم.
در این راستا، توجه با الگوهای جهانی پخش و توزیع و همراه‌سازی آن با مقتضیات کشور بسیار مهم است.