امنیت غذایی
لزوم اجماع جهانی دررویارویی بابحران غذا
روز ۱۶ اکتبر، برابر با ۲۴ مهرماه هرسال را از آن جهت روز جهانی غذا نام نهاده‌اند که در سال ۱۹۴۵ میلادی و در چنین روزی در کبک کانادا، سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد (فائو)، با هدف متقاعد نمودن کشورها و نیز هدایت آنان تحت یک حرکت بین‌المللی و هم راستا، در جهت توسعه سیاست‌های کشاورزی پایدار و سالم، مدیریت منابع آبی در تولیدات غذایی به‌ویژه نهاده‌های کشاورزی و نیز نظارت بر قیمت و کیفیت غذا به‌گونه‌ای که امکان دسترسی همه اقشار به غذای کافی و سالم فراهم شود، تاسیس شد. درحقیقت هدف اصلی ازشکل‌گیری چنین نهادی در سطح بین‌المللی، مبارزه با فقر و گرسنگی رو به رشد جهان است؛ که با به وجود آوردن یک شبکه گسترده جهانی، سعی در یکپارچه‌سازی اطلاعات و تجارب کشورهای عضو در رویارویی با مشکل گرسنگی و راه‌های مبارزه با آن داشته است.
روز 16 اکتبر، برابر با 24 مهرماه هرسال را از آن جهت روز جهانی غذا نام نهاده‌اند که در سال 1945 میلادی و در چنین روزی در کبک کانادا، سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد (فائو)، با هدف متقاعد نمودن کشورها و نیز هدایت آنان تحت یک حرکت بین‌المللی و هم راستا، در جهت توسعه سیاست‌های کشاورزی پایدار و سالم، مدیریت منابع آبی در تولیدات غذایی به‌ویژه نهاده‌های کشاورزی و نیز نظارت بر قیمت و کیفیت غذا به‌گونه‌ای که امکان دسترسی همه اقشار به غذای کافی و سالم فراهم شود، تاسیس شد. درحقیقت هدف اصلی ازشکل‌گیری چنین نهادی در سطح بین‌المللی، مبارزه با فقر و گرسنگی رو به رشد جهان است؛ که با به وجود آوردن یک شبکه گسترده جهانی، سعی در یکپارچه‌سازی اطلاعات و تجارب کشورهای عضو در رویارویی با مشکل گرسنگی و راه‌های مبارزه با آن داشته است.
اگرچه فقر و تنگدستی یکی از دلایل عمده عدم توانایی افراد در تامین مایحتاج غذایی‌شان است، اما آنچه در این سال‌ها بیشتر مورد توجه قرار گرفته محدودیت منابع طبیعی و غذایی موجود است که خود به نوعی می‌تواند یکی از دلایل گسترش هرچه بیشتر فقر در آینده جهان باشد و از این رو عده بیشتری را با مشکل تهیه غذا مواجه کند.
جمعیت جهان رو به رشد است و این درحالی است که حجم منابع و ذخایر در دسترس با توجه به بهره‌برداری‌های بیش از حد، کنترل نشده و فارغ از آینده‌نگری، در وضعیت هشدار قرار دارد. اگر ساکنان کره خاکی، همچنان بخواهند این رویه مصرفی را در پیش بگیرند، پیش‌بینی این امر که حتی در صورت تقسیم و تخصیص عادلانه مواد غذایی میان تک‌تک افراد، با مشکل کمبود مواد غذایی مواجه خواهیم شد، دور از ذهن نیست.از این رو، اصلاح الگوی تولیدی و مصرفی کنونی شاید تنها راه پیش رو باشد که احتمال رسیدن به چنین آینده هولناکی را به تاخیر خواهد انداخت.
یکی دیگر از مشکلات عدم توزیع یکنواخت منابع و ثروت در سطح جهان است که سبب شده، در برخی از کشورها حجم زیادی از مواد غذایی دور ریخته شود، در حالی که در همان زمان صدها هزار نفر مناطقی دیگر از جهان، از گرسنگی رنج می‌برند، جان خویش را از دست می‌دهند یا دچار سوء‌تغذیه هستند.
محدودیت منابع خاکی و آبی نیز، از دیگر چالش‌های پیش روی تولید مواد غذایی است. کشاورزی با روش های سنتی که بدون رعایت اصول علمی برای جبران تغییر روش‌ها و دفعات کاشت و بهره‌برداری از زمین صورت می‌گیرد، خطر به پایان رسیدن و کاهش کیفیت این منابع را چندین برابر کرده که برای جلوگیری از این بحران لازم است دولت‌ها گسترش کشاورزی مکانیزه و علمی را در دستور کار خویش قرار دهند.
بنابراین فراهم آوردن امکان بهره‌گیری از دانش و تکنولوژی روز جهان در همه کشورها در تولید محصولات کشاورزی و غذایی، برای به حداکثر رساندن توان کمی و کیفی تولیدی، تکلیفی جهانی است که توجه به آن می تواند ،ضامن رشد و توسعه همه کشورهای جهان باشد. نکته دیگرتوجه به کیفیت و سلامت مواد غذایی مورد مصرف نه تنها راهی در جهت مصرف بهینه مواد غذایی مورد مصرف است که با تامین نیازهای غذایی افراد به ازای واحد مصرفی کمتر و به تبع آن کاهش هزینه‌ها، از نگرانی‌ها بابت مواجهه با کمبود مواد غذایی خواهد کاست و با حفظ سلامت افراد و ارتقا سلامت ذهنی و جسمی افرادشرط نخستین برای رسیدن به جامعه ای توسعه یافته را فراهم خواهد کرد.
اگرچه فقر و تنگدستی یکی از دلایل عمده عدم توانایی افراد در تامین مایحتاج غذایی‌شان است، اما آنچه در این سال‌ها بیشتر مورد توجه قرار گرفته محدودیت منابع طبیعی و غذایی موجود است که خود به نوعی می‌تواند یکی از دلایل گسترش هرچه بیشتر فقر در آینده جهان باشد و از این رو عده بیشتری را با مشکل تهیه غذا مواجه کند.
جمعیت جهان رو به رشد است و این درحالی است که حجم منابع و ذخایر در دسترس با توجه به بهره‌برداری‌های بیش از حد، کنترل نشده و فارغ از آینده‌نگری، در وضعیت هشدار قرار دارد. اگر ساکنان کره خاکی، همچنان بخواهند این رویه مصرفی را در پیش بگیرند، پیش‌بینی این امر که حتی در صورت تقسیم و تخصیص عادلانه مواد غذایی میان تک‌تک افراد، با مشکل کمبود مواد غذایی مواجه خواهیم شد، دور از ذهن نیست.از این رو، اصلاح الگوی تولیدی و مصرفی کنونی شاید تنها راه پیش رو باشد که احتمال رسیدن به چنین آینده هولناکی را به تاخیر خواهد انداخت.
یکی دیگر از مشکلات عدم توزیع یکنواخت منابع و ثروت در سطح جهان است که سبب شده، در برخی از کشورها حجم زیادی از مواد غذایی دور ریخته شود، در حالی که در همان زمان صدها هزار نفر مناطقی دیگر از جهان، از گرسنگی رنج می‌برند، جان خویش را از دست می‌دهند یا دچار سوء‌تغذیه هستند.
محدودیت منابع خاکی و آبی نیز، از دیگر چالش‌های پیش روی تولید مواد غذایی است. کشاورزی با روش های سنتی که بدون رعایت اصول علمی برای جبران تغییر روش‌ها و دفعات کاشت و بهره‌برداری از زمین صورت می‌گیرد، خطر به پایان رسیدن و کاهش کیفیت این منابع را چندین برابر کرده که برای جلوگیری از این بحران لازم است دولت‌ها گسترش کشاورزی مکانیزه و علمی را در دستور کار خویش قرار دهند.
بنابراین فراهم آوردن امکان بهره‌گیری از دانش و تکنولوژی روز جهان در همه کشورها در تولید محصولات کشاورزی و غذایی، برای به حداکثر رساندن توان کمی و کیفی تولیدی، تکلیفی جهانی است که توجه به آن می تواند ،ضامن رشد و توسعه همه کشورهای جهان باشد. نکته دیگرتوجه به کیفیت و سلامت مواد غذایی مورد مصرف نه تنها راهی در جهت مصرف بهینه مواد غذایی مورد مصرف است که با تامین نیازهای غذایی افراد به ازای واحد مصرفی کمتر و به تبع آن کاهش هزینه‌ها، از نگرانی‌ها بابت مواجهه با کمبود مواد غذایی خواهد کاست و با حفظ سلامت افراد و ارتقا سلامت ذهنی و جسمی افرادشرط نخستین برای رسیدن به جامعه ای توسعه یافته را فراهم خواهد کرد.
ارسال نظر