بوگاتی ویرون برای یک دهه نماد خودروهای میلیون دلاری در جهان بود. خودرویی که در سال ۲۰۰۵ با قیمت ۵/ ۱ میلیون دلار به بازار آمد و در سال ۲۰۱۵ با قیمتی حدود ۲ میلیون دلار در مدل‌های استاندارد کارخانه‌ای از خط تولید خارج شد. در این مدت تنها ۴۵ هزار دستگاه از آن تولید شد؛ در حالی که مثلا در همین مدل تویوتا بیش از ۱۰ میلیون دستگاه از مدل کرولا را توانست بفروشد.

قیمت بوگاتی ویرون شاید این تصور را ایجاد کند که تولید‌کننده به هر حال سود خود را روی همین تعداد نیز برده است و برای حفظ لوکس بودن آن اقدام به تولید بیشتر نکرده است؛ اما واقعیت این است که شرکت مادر بوگاتی یعنی فولکس واگن هرگز از محل فروش بوگاتی نه تنها سودی کسب نکرد، بلکه در تمام این سال‌ها روی این خودرو یارانه هم به زیرمجموعه خود داد. اینکه بوگاتی توانست اولین خودرویی باشد که در تولید خط تولیدی به سرعت بالاتر از ۴۰۰ کیلومتر می‌رسد به تنهایی ارزش اعتباری آن را داشت که فولکس واگن هزینه زیان بوگاتی را بدهد. برخی دیگر از سوپراسپورت سازان نیز همین وضعیت را دارند. مثلا شرکت هنسی که مدل ونوم را تولید می‌کرد نیز از محل کسب‌و‌کارهای دیگر گروه مالی خود و همچنین تیونینگ خودروهای معمولی‌تر، هزینه تولید هنسی ونوم را تامین می‌کرد. تیراژ ۴۵۰ دستگاهی ویرون، یک تیراژ رویایی برای خودروهای میلیون دلاری به حساب می‌آید. تیراژی که پیش‌بینی می‌شود مدل شیرون که جایگزین بوگاتی شده است، نتواند در مدت ۱۰ سال به آن برسد. مشتری‌های خودروهای میلیون دلاری خاص‌ترین مشتری‌های بازار خودرو در جهان هستند. اینکه یک نفر میلیاردر یا میلیونر باشد صرفا موجب نمی‌شود که مشتری این خودروها شود، بلکه لازمه آن علاقه دیوانه‌وار به ماشین هم هست. به همین دلیل چنین مشتریانی به سختی پیدا می‌شوند. مشکل دیگر خودروسازانی که خودروهای میلیون دلاری تولید می‌کنند این است که در کنار مشتری کمی که دارند، رقابت سنگینی هم بین آنها وجود دارد. خودروسازان فوق لوکس باید مدام به دنبال ایجاد یک «ویژگی» منحصر به فرد برای خودروهای خود باشند تا بتوانند نظر مشتریان اندک این بازار را به سوی خود جلب کنند. ویرون با ویژگی سرعت ۴۰۰ کیلومتری به بازار آمد و موفق شد. لافراری خود را به‌عنوان اولین سوپراسپورت هیبریدی معرفی کرد و لامبورگینی قصد دارد اولین سوپراسپورت تمام الکتریک را به تولید تعداد برساند. یکی دیگر از مشکلاتی که خودروسازان میلیون دلاری دارند این است که خدمات پس از فروش را نمی‌توانند به راحتی و گستردگی دیگر خودروها در اختیار مشتریان خود قرار دهند. اغلب آنها برای آنکه مشتری را راضی نگه دارند، مجبور به تحمل هزینه‌های زیادی هستند تا خدمات خود را به دست مشتری در گوشه و کنار جهان برسانند. این در حالی است که همچنان فرستادن یک تعمیرکار و لوازم از فرانسه به استرالیا، برای بوگاتی ارزان‌تر تمام می‌شود تا اینکه در آنجا تعمیرگاه دایر کند؛ چرا‌که تنها ۲ دستگاه بوگاتی ویرون در تمام قاره اقیانوسیه وجود دارد.