قدم‌های نخست اسکواچ
آبان معلی
درحدود سال ۱۱۴۸ میلادی یک سرگرمی به نام کف دست میان فرانسوی‌ها متداول بود. اوایل قرن ۱۹میلادی فکر استفاده از راکت وتوپ باعث به‌وجودآمدن گونه‌های مختلفی از بازی‌ها شد. زندانیان زندان فلیت برای سرگرمی با راکت توپ را به دیوار می‌زدند و باعث ظهور بازی به نام راکتس شدند.
در سال 1820میلادی بازی راکتس به طرز عجیبی به چند مدرسه در انگلستان راه یافت و با رونق گرفتن این بازی در مدارس، درسال 1830 اسکواش در مدرسه‌ها به‌وجودآمد. شاگردان این مدرسه به کمک راکت سعی می‌کردند با قدرت به توپ ضربه بزنند و هنگام برگشت آن از دیوار، دوباره خود را به آن برسانند و این عمل را تکرار کنند. جاذبه‌ها و هیجان بازی به زودی باعث رشد آن شد تا جایی‌که در سال 1864 میلادی اسکواش رسمیت یافت و نخستین زمین‌های اختصاصی آن ساخته شد.
با ورود کارشناسان نفتی اروپایی به ایران، ورزش اسکواش در مناطق نفت‌خیز جنوب کشور برای پرکردن اوقات فراغت کارشناسان راه‌اندازی شد که البته کارمندان ایرانی شرکت نفت هم در این رهگذر به این ورزش علاقه‌مند شدند.

مزایای ورزش اسکواش
این ورزش بسیار ارزان و قابل‌اجرا درهمه جاست، زیرا ویژگی مهم آن فقط داشتن یک دیوار می‌باشد؛ همین طور در کوتاه‌ترین زمان بیشترین بهره‌وری کارکرد ورزشی را به ورزشکار خود می‌دهد. به عبارتی با ۳۰ دقیقه بازی می‌توان به بسیاری از اهداف ورزشی دست یافت.
از دیگر مزایای این رشته می‌توان به سادگی آن در یادگیری اشاره کرد که ورزشکار به تنهایی نیز می‌تواند آن را فرابگیرد و به صورت یک نفره، دو نفره، 4 نفره و گروهی به بازی بپردازد. همین طور جاذبه‌های توپ، راکت و سالن‌های شیشه‌ای قابل‌حمل به نقاط مختلف، برگزاری مسابقات در کنار بناهای تاریخی، فضاهای روبه‌روی دریا و امثال آن دامنه جاذبه این رشته را بیش از پیش کرده است.
فضای اسکواچ بسیار ساده است، یک زمین احاطه شده با دیوار یا شیشه؛ بازی با زدن سرویس آغاز می‌شود و پس از برخورد به دیوار با زاویه‌ای معین وارد زمین سرویس می‌شود. هربازیکن به‌طور یکی‌درمیان توپ را با راکت به دیوار روبه‌رو می‌زند و حریف باید آن را به همان دیوار برگرداند. ضربه‌ها باید با سرعت و زاویه‌ای زده شوند که حریف نتواند توپ را به دیوار روبه‌رو برگرداند. مسابقه اسکواش شامل سه یا پنج گیم و هر گیم دارای ۱۱ امتیاز است.

راکت اسکواش
بعد از سال ۱۹۸۰ راکت‌ها از مواد مرکب مانند فلز، گرافیت و تیتانیوم ساخته می‌شود و موجب شده است تا راکت در دست راحت‌تر و سبک‌تر باشد. راکت‌های مدرن دارای طول ۶/۶۸ سانتی‌متر، عرض ۵/۲۱ سانتی‌متر است و طول فریم (قاب) آن ۳۹ سانتی‌متر است. وزن مجاز راکت حداکثر باید ۲۵۵ گرم باشد و به‌طور معمول میان ۱۱۰ تا ۲۰۰ گرم است.

توپ اسکواش
توپ‌های اسکواش از دو تکه لاستیک که به صورت دونیم کٌره به‌هم چسبیده است، داخل آن توخالی است. رنگ توپ سیاه است اما برای رقابت در کورت‌های شیشه‌ای ازتوپ سفید استفاده می‌شود. توپ‌های اسکواش با خال‌های رنگی، سطح آن‌ها مشخص می‌شود.
زمینه تجربه قهرمانی وحتی حرفه‌ای شدن در این رشته بسیار بالاست. با ظهور سازمان‌های حرفه‌ای در سطوح جهانی و بین‌المللی این رشته، بازیکنان حرفه‌ای زیادی شکل گرفته‌اند. سازمان‌های حرفه‌ای PSA و WSA که یکی با عنوان اتحادیه اسکواش‌بازان حرفه‌ای مربوط به مردان و بعدی با عنوان اتحادیه بین‌المللی زنان اسکواش‌باز حرفه‌ای، با برگزاری مسابقات متنوع و متعدد درسطح دنیا رتبه بازیکنان در سطح جهان را تعیین می‌کنند. مسابقات این سازمان‌ها براساس جوایز نقدی و خدماتی برای برگزارکنندگان، داوران و بازیکنان می‌باشد که با افزایش کمیت وکیفیت این جوایز و خدمات که منجر به شرکت بازیکنان تراز اول‌تری می‌شود، ضرایب اثرگذاری در تعیین رتبه‌های جهانی بازیکنان نیز تعیین می‌شود.

همچنین هزینه‌های ساخت و نگهداری سالن‌های اسکواش در مقایسه با بسیاری از رشته‌های ورزشی پایین‌تر ومقرون به صرفه‌تر است و این درحالی است که نسبت بهره‌وری آن درتامین اهداف متنوع ورزش بسیار بالاتر است. با توجه به نیاز به حداقل فضای ممکن (درحدود62متر مربع و کمتر درسالن کوچک آن) و از سوی دیگر هزینه‌های منطقی برای ساخت و مهمتر از آن نگهداری‌های بعدی و وجود ویژگی‌ها و جاذبه‌های متعدد و متنوع، انگیزه‌های توسعه اماکن و طرفداران این رشته به‌ویژه در کشورهای پیشرفته را افزایش داده است.
برای رفتن به سمت ورزش تنها کافیست در جهت اشتیاقمان گام برداریم.