دهلی‌نو؛ شهری که برای زنان امن نیست
آزار و اذیت زنان یکی از پدیده‌های دردناک دنیای امروزی است که بسته به هر کشور، این پدیده تعریف خاص خود را پیدا کرده است. در میان کشورهایی که این امر به نوعی به شکلی اپیدمی در آمده است می‌شود به هندوستان اشاره کرد که در این چند وقت اخیر این موضوع برای دهلی‌نو اوضاع را به مرحله بحران رسانده است. هر چند که این موضوع پیش از این در هندوستان مسبوق به سابقه بوده اما در طی یک سال اخیر شکل آزار و اذیت دردناک‌تر شده و به مرحله دسته‌جمعی رسیده است. در شرایطی که مصیبت مرگ یک دختر به دلیل آزار و اذیت دسته‌جمعی در یک اتوبوس درون‌شهری در این کشور التیام نیافته بود، چندی بعد از این کشور خبر رسید که یک توریست سوئیسی نیز در مقابل چشمان همسر خود مورد آزار و اذیت قرار گرفته است.
آزار و اذیت زنان یکی از پدیده‌های دردناک دنیای امروزی است که بسته به هر کشور، این پدیده تعریف خاص خود را پیدا کرده است. در میان کشورهایی که این امر به نوعی به شکلی اپیدمی در آمده است می‌شود به هندوستان اشاره کرد که در این چند وقت اخیر این موضوع برای دهلی‌نو اوضاع را به مرحله بحران رسانده است. هر چند که این موضوع پیش از این در هندوستان مسبوق به سابقه بوده اما در طی یک سال اخیر شکل آزار و اذیت دردناک‌تر شده و به مرحله دسته‌جمعی رسیده است. در شرایطی که مصیبت مرگ یک دختر به دلیل آزار و اذیت دسته‌جمعی در یک اتوبوس درون‌شهری در این کشور التیام نیافته بود، چندی بعد از این کشور خبر رسید که یک توریست سوئیسی نیز در مقابل چشمان همسر خود مورد آزار و اذیت قرار گرفته است. به‌رغم اینکه بیشتر مسببان این حادثه در هندوستان دستگیر و مجازات می‌شوند اما این روند نه تنها در این کشور کند نشده است بلکه تلخ‌تر و تندتر شده است. در ماه گذشته میلادی نیز از دهلی نو خبر رسید که دو دانش‌آموز نوجوان مورد آزار و اذیت دسته جمعی قرار گرفته‌اند که پای دو پلیس نیز به میان کشیده شده است. سه نفر دیگر نیز سه برادر بوده‌اند که در این موضوع دردناک
شریک جرم بوده‌اند.
هند جزو جوامع بسته است که اصطلاحا به آن جوامع «کاستی» می‌گویند. در این جوامع معمولا هماهنگی میان دنیای مدرن و افراد به ندرت رخ می‌دهد و این تضاد گاه باعث به‌وجود آمدن شرایط تلخ و تراژیک می‌شود. حضور در این جوامع که تحرک اجتماعی پایینی دارد و اصطلاحا به آن جوامع بسته (closed society) یا جوامع ایستا (static society) می‌گویند آداب و رسوم، تعریفی دقیق دارد و عبور از آنها به نوعی تابو شکنی محسوب می‌شود. هند مظهر جوامعی اینچنینی است. زن در این جامعه به عنوان جنس دوم مطرح است و اصولا از حق و حقوق بالایی برخوردار نیست. در این جوامع آداب و رسوم نقش هر فرد را به طور دقیق تعریف کرده است و زن نیز در این جامعه با تعریف دقیق باید با مختصات این جوامع کنار بیاید. هر چند که هر از گاهی پس از انتشار اخباری از این دست زنان اقدام به اعتراض می‌کنند اما به گفته برخی از کارشناسان هنوز اراده لازم در دولت هندوستان برای برخورد با این پدیده تراژیک دیده نمی‌شود. سی‌ان‌ان در این باره می‌نویسد: موضوع آزار و اذیت به عنف، در حال تغییر دادن چهره این کشور است. سردبیر این سایت خبری می‌نویسد که در ۱۶ دسامبر سال ۲۰۱۲ زمانی که خبر آزار و اذیت دسته‌جمعی چند مرد در اتوبوس به یک دانشجو منتشر شد، تنها توانست به مدت کوتاهی مخالفان این پدیده را در مقابل این عمل غیرانسانی منسجم کند. این در شرایطی است که در نهایت با گذشت چندین روز موضوع به فراموشی مجدد سپرده شد اما اینک دست این هیولای زشت اجتماعی این‌بار از آستین دو پلیس هندوستان بیرون آمده که جامعه این کشور را در بهت و حیرت فرو برده است.
در این ارتباط آمارها به قدری در زمینه آزار و اذیت در این کشور به ویژه در دهلی‌نو وحشتناک است که برخی به دهلی‌نو لقب «پایتخت تجاوز» داده‌اند.
«سومنیما اوداس»، یکی از روزنامه‌نگاران هندی می‌گوید که آزار و اذیت در این کشور به شکل اپیدمی در آمده است. هر چند که در این کشور نزدیک به یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون نفر زندگی می‌کنند و آمارهای ارائه شده را نباید با اروپا و ایالات متحده مقایسه کرد که به مراتب جمعیت کمتری از این کشور دارند اما با این وجود آمارها از مرز هشدار گذشته است.
اوداس می‌گوید: پدیده آزار و اذیت در هندوستان مورد تازه‌ای نیست اما چیزی که اهمیت دارد این است که زنان را از حقوق خود در برابر این پدیده آگاه کنیم. وی می‌افزاید: در هندوستان در هر 20 دقیقه یک زن مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرد. اوداس اضافه می‌کند: در واقعه سال گذشته دانشجوی مورد اشاره یک ساعت با اتوبوس در شهر چرخانده شد و در مقابل دیدگان سایر مسافران به کرات مورد آزار و اذیت قرار گرفت.
در این مورد بی‌تفاوتی مردم به این عمل باعث شده است که برخی نسبت به این واقعه هشدار جدی بدهند. این دانشجو سال گذشته پس از چند روزی که در بیمارستان با مرگ دست و پنجه نرم کرد، در نهایت به دلیل شدت جراحت‌های وارده فوت کرد. از این زمان به بعد بود که چندین کمپین علیه خشونت زنان شکل گرفت و با حضور گسترده مردمی برخی به آن لقب «بهار هندی» دادند. واژه‌ای که غربی‌ها به تغییرات روی داده در کشورهای شمال آفریقا دادند، اما این بهار هندی نیز همچون ابر بهاری چندین روز بارید و در نهایت خشم مردم فروکش کرد و آنها به زندگی سابق خود بازگشتند.
هند جزو جوامع بسته است که اصطلاحا به آن جوامع «کاستی» می‌گویند. در این جوامع معمولا هماهنگی میان دنیای مدرن و افراد به ندرت رخ می‌دهد و این تضاد گاه باعث به‌وجود آمدن شرایط تلخ و تراژیک می‌شود. حضور در این جوامع که تحرک اجتماعی پایینی دارد و اصطلاحا به آن جوامع بسته (closed society) یا جوامع ایستا (static society) می‌گویند آداب و رسوم، تعریفی دقیق دارد و عبور از آنها به نوعی تابو شکنی محسوب می‌شود. هند مظهر جوامعی اینچنینی است. زن در این جامعه به عنوان جنس دوم مطرح است و اصولا از حق و حقوق بالایی برخوردار نیست. در این جوامع آداب و رسوم نقش هر فرد را به طور دقیق تعریف کرده است و زن نیز در این جامعه با تعریف دقیق باید با مختصات این جوامع کنار بیاید. هر چند که هر از گاهی پس از انتشار اخباری از این دست زنان اقدام به اعتراض می‌کنند اما به گفته برخی از کارشناسان هنوز اراده لازم در دولت هندوستان برای برخورد با این پدیده تراژیک دیده نمی‌شود. سی‌ان‌ان در این باره می‌نویسد: موضوع آزار و اذیت به عنف، در حال تغییر دادن چهره این کشور است. سردبیر این سایت خبری می‌نویسد که در ۱۶ دسامبر سال ۲۰۱۲ زمانی که خبر آزار و اذیت دسته‌جمعی چند مرد در اتوبوس به یک دانشجو منتشر شد، تنها توانست به مدت کوتاهی مخالفان این پدیده را در مقابل این عمل غیرانسانی منسجم کند. این در شرایطی است که در نهایت با گذشت چندین روز موضوع به فراموشی مجدد سپرده شد اما اینک دست این هیولای زشت اجتماعی این‌بار از آستین دو پلیس هندوستان بیرون آمده که جامعه این کشور را در بهت و حیرت فرو برده است.
در این ارتباط آمارها به قدری در زمینه آزار و اذیت در این کشور به ویژه در دهلی‌نو وحشتناک است که برخی به دهلی‌نو لقب «پایتخت تجاوز» داده‌اند.
«سومنیما اوداس»، یکی از روزنامه‌نگاران هندی می‌گوید که آزار و اذیت در این کشور به شکل اپیدمی در آمده است. هر چند که در این کشور نزدیک به یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون نفر زندگی می‌کنند و آمارهای ارائه شده را نباید با اروپا و ایالات متحده مقایسه کرد که به مراتب جمعیت کمتری از این کشور دارند اما با این وجود آمارها از مرز هشدار گذشته است.
اوداس می‌گوید: پدیده آزار و اذیت در هندوستان مورد تازه‌ای نیست اما چیزی که اهمیت دارد این است که زنان را از حقوق خود در برابر این پدیده آگاه کنیم. وی می‌افزاید: در هندوستان در هر 20 دقیقه یک زن مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرد. اوداس اضافه می‌کند: در واقعه سال گذشته دانشجوی مورد اشاره یک ساعت با اتوبوس در شهر چرخانده شد و در مقابل دیدگان سایر مسافران به کرات مورد آزار و اذیت قرار گرفت.
در این مورد بی‌تفاوتی مردم به این عمل باعث شده است که برخی نسبت به این واقعه هشدار جدی بدهند. این دانشجو سال گذشته پس از چند روزی که در بیمارستان با مرگ دست و پنجه نرم کرد، در نهایت به دلیل شدت جراحت‌های وارده فوت کرد. از این زمان به بعد بود که چندین کمپین علیه خشونت زنان شکل گرفت و با حضور گسترده مردمی برخی به آن لقب «بهار هندی» دادند. واژه‌ای که غربی‌ها به تغییرات روی داده در کشورهای شمال آفریقا دادند، اما این بهار هندی نیز همچون ابر بهاری چندین روز بارید و در نهایت خشم مردم فروکش کرد و آنها به زندگی سابق خود بازگشتند.
ارسال نظر