خودروسازی بریتانیا و به‌طور ویژه انگلیس امروزه یک دنباله رو در صنعت خودرو جهان به حساب می‌آید. اگر چه این کشور چند برند لوکس و سوپراسپرت مطرح دارد، اما بازار آنها بخش محدودی از بازار خودرو جهان است و در کلاس خودروهای اقتصادی و پر‌تیراژ حضور گسترده‌ای ندارند. این در حالی است که وضعیت تا قبل از جنگ جهانی دوم کاملا برعکس بود. خودروسازی انگلیس یکی از اولین خودروساز‌هایی بود که به‌طور محسوسی تولید خودرو را برای عموم مردم در دستور کار خود قرار داد. آنها به موازات تولید خودروهای لوکس، خودروهای اقتصادی نیز تولید می‌کردند که مخاطبش اقشار معمولی جامعه بود.

از سال ۱۹۰۵ به بعد موجی از راه‌اندازی خودروسازی در بریتانیا به راه افتاد. دو کشور ایرلند شمالی و انگلیس در این میان بیشترین سهم را داشتند. اغلب این خودروسازی‌ها صنایعی بودند که در شاخه‌های دیگر فعالیت می‌کردند و با ظهور خودرو، به سمت آن حرکت کردند. برای نمونه دو شرکت کلایمکس و ویبروک شرکت‌هایی بودند که کالسکه‌های اسبی می‌ساختند و با اختراع موتور درونسوز، به سمت موتوردار کردن کالسکه‌های خود روی آوردند و ماشین ساز شدند. از این دست شرکت‌ها در بریتانیا بسیار سربرآوردند. به نوعی که اکنون فهرست خودروسازی‌های گذشته بریتانیا بیش از ۳۰۰ نام را در برمی گیرد. اما این موج خودروسازی با دو جنگ جهانی فرو نشست. در این میان جنگ جهانی دوم به دلیل خسارات بیشتری که به بریتانیا وارد کرد موثرتر بود. تاریخ تعطیلی این خودروسازی‌ها اغلب به سال‌های ۱۹۱۴ و ۱۹۳۸ باز می‌گردد یعنی سال‌هایی که بریتانیا می‌رفت تا درگیر جنگ‌های جهانی شود.پس از جنگ جهانی دوم خودروسازان بزرگ دیگر کشورها توانستند به سرعت بازارها را به دست گیرند. به خصوص در بخش خودروهای اقتصادی که فروش بیشتری داشت. خودروسازی آمریکا که آسیب ندیده بود پرچمدار بازار جهانی این کالا شد و کشورهایی مانند آلمان و ایتالیا نیز که آسیب شدیدی دیده بودند به سرعت خود را مهیای حضور دوباره در بازار کردند. به گونه‌ای که تا سال ۱۹۵۰ خودروسازی آلمان غربی به حالت قبل جنگ در آمده بود. اما خودروسازی بریتانیا در یک خواب غفلت فرو رفت. به غیر از رولزرویس که تولیدات خاص و کم تیراژ داشت، خودروسازان دیگر بریتانیا تا اواخر دهه ۵۰ همچنان به‌صورت داخلی فعالیت می‌کردند.

در اواخر دهه پنجاه میلادی زمانی خودروسازی بریتانیا به خود آمد و تیراژ را بالا برد که از یکسو خودروسازان آمریکایی میل مصرف‌کننده را به خودروهای بزرگ با طراحی معروف به «عصر فضا» و از سوی دیگر خودروسازان آلمانی با قابلیت‌های فنی بالای محصولاتشان عادت داده بودند. چیزی که در سبد خودروسازان بریتانیایی وجود نداشت. موج دوم تعطیلی خودروسازی‌های بریتانیا درست در میانه دهه ۵۰ میلادی به وقوع پیوست. به این ترتیب از میانه قرن بیستم فاصله‌ای میان خودروسازان بریتانیایی با پرچمداران این صنعت در دیگر کشورها به وجود آمد که تا به امروز هم پر نشده است.