«لاتون» آبشاری در دل جنگل‌های گیلان
سعید قربانی saeed_55ghorbani@yahoo.com آبشارها یکی از جلوه‌های زیبای خداوند هستند که شکوه و عظمت آن ناخودآگاه هر بیننده را به تحسین خالق یکتا وامی‌دارد. ساعتی اطراق کردن و آرمیدن در کنار یک آبشار، صدای دلنشین آب خروشان که از دل کوه‌ها سر بر آورده خستگی هر بازدیدکننده‌ای را از تن به در می‌کند.
علاوه‌بر زیبایی این جاذبه خدادادی، رطوبت مناسب، پراکندگی قطرات آب در اطراف آبشارها باعث به‌وجود آمدن اکوسیستم منحصر به‌فردی برای رستنی‌ها و جانداران است.
در ایران بیش از ۲۵۰ آبشار بزرگ و کوچک وجود دارد. این آبشارها در اقصی نقاط کشورمان پراکنده هستند و گردشگر با سفر به هر مقصد می‌تواند درکنار آنها ساعات خوشی را داشته باشد، اما جدا از اندازه و میزان آب، یکی از تفاوت‌های میان آبشارها نحوه دسترسی به آنها است. برخی مانند آبشار شوی در دسترسند و برخی دیگر همانند آبشار لاتون گردشگر را به تحمل یک جنگل‌پیمایی برای رسیدن به خود وادارند. آنان که این آبشار را از نزدیک دیده‌اند اذعان می‌کنند که این جنگل‌پیمایی به تماشای لاتون می‌ارزد. کافی است کفش و کلاه کنید و کوله‌ای محتوی ملزومات سفر را به پشت بیندازید و رهسپار شوید.
آبشار لاتون در کنار آبشارهای شوی خوزستان، مارگون فارس، وزوار کرمان، بیشه لرستان، گزو مازندران و.. جزو «ترین»‌های آبشارهای ایران عزیزمان است. آبشار لاتون با ارتفاع ۱۰۵متر(که این عدد دقیق نیست) که از بالای صخره‌ها و از جوار کوه خوش نام اسبیناس سر بر آورده و یکی از جلوه‌های طبیعت را در دل جنگل‌های گیلان جای داده است.
در کیلومتر ۱۴ مسیر آستارا به هشتپر شهرستان لوندویل قرار دارد (به گفته محلی‌ها لوندویل به این علت نام‌گذاری شده که در زمان جنگ جهانی، آلمان‌ها مدتی را در این منطقه سکنی گزیده و آن را به این نام، نام‌گذاری کرده‌اند و در زبان آلمانی لوندویل به سرزمین خوش ترجمه می‌شود) که بهترین نشانه آن امامزاده واقع در این منطقه است، اکثر مسافرانی که از اردبیل یا آستارا به سمت تهران و دیگر شهرها می‌روند اصولا در این امامزاده استراحت کوتاهی می‌کنند، حدود ۵۰۰ متر بعد از امامزاده در سمت راست یک جاده آسفالته فرعی وجود دارد (جاده آبشار) که ابتدای آن تابلوی روستای کوته کومه شما را به سمت این روستا راهنمایی می‌کند. حدود ۲۰ دقیقه باید تا دوراهی کوته کومه-آبگرم بروید. از اینجا به بعد نیاز به راهنما خواهید داشت، مسیر آبشار از اینجا به بعد جنگلی، پیچ در پیچ و پاکوب و کمی گمراه‌کننده است و حتما از شخصی که به منطقه آشنا است یا یکی از محلی‌های آن منطقه کمک بگیرید.
خوشبختانه به علت دور بودن آبشار تا جاده این جاذبه تاکنون بکر و دست نخورده باقی مانده واین جای بسی خوشحالی است. شما تا آبشار حدود سه تا چهار ساعت پیاده‌روی بسیار مفرحی را در پیش دارید البته بستگی به نفرات و شرایط تیم دارد و مسیر زیبای این آبشار انگیزه رسیدن به آن را دوچندان می‌کند. مسیری که قسمتی در حاشیه رودخانه و از میان درختان گلابی، آلو جنگلی، گردو، فندق، کوهستان و مراتع سرسبز که مرز بین این دونوع اکوسیستم را اصطلاحا «اکوتون» می‌گویند و همچنین از کنار چند کلبه محلی که شما را به سمت آبشار راهنمایی می‌کند.
سیمای این آبشار که از ارتفاع ۱۰۵ متری به پایین می‌ریزد و صدای خروشان آن بعد از برخورد به سنگ‌ها فضای بسیار دل‌انگیزی را به‌وجود آورده و دل هر گردشگری را شیفته خود می‌کند. با استراحتی در کنار آبشار و گرفتن چند عکس راه برگشت را پیش گرفته و برگی دیگر به دفترچه سبز خاطراتمان اضافه می‌کنیم.



پیشنهاد ما
برای این برنامه حتما از یک راهنمای محلی استفاده کنید.
همیشه یک کوله کوچک که شامل کیت دارویی، آب و تغذیه است همراه داشته باشید.
با توجه به طولانی بودن مسیر، آمادگی بدنی نسبی جزو شرایط بازدید از این آبشار است.
اگر نوروز دراستان گیلان هستید یک روز را می‌توانید برای بازدید از این آبشار اختصاص دهید.
پاکیزه نگاه داشتن اماکن گردشگری نشانه فرهنگ ما است، در حفظ آن کوشا باشیم.