زنده نگه داشتن یک آیین به قیمت کشتار دلفینها
حمام خون در آبهای ژاپن
نگار حسینی جنوبیهای ایران دلفین نمیخورند. آنها میگویند گوشت دلفین را نباید خورد. بین خودشان افسانههایی هم دارند از اینکه دلفینها جان شکارچیانی را که در دریا گرفتار میشوند، نجات میدهند. دلفینها در میان مردمان جنوب ایران حرمت دارند. میگویند تحت هیچ شرایطی کسی دلفینی را نمیکشد. کموبیش در باقی نقاط دنیا نیز افسانههایی وجود دارد از رابطه دلفینها و آدمها. در بسیاری از مناطق دنیا مردم محلی احترامی ویژه برای دلفینها قائلند و کسی میلی به خوردن گوشت آنها ندارد. انیمیشنهای رنگ و وارنگ هم آکنده از تصاویر دلفینهایی است که به کمک آدمهای مانده در توفان میآیند.
نگار حسینی جنوبیهای ایران دلفین نمیخورند. آنها میگویند گوشت دلفین را نباید خورد. بین خودشان افسانههایی هم دارند از اینکه دلفینها جان شکارچیانی را که در دریا گرفتار میشوند، نجات میدهند. دلفینها در میان مردمان جنوب ایران حرمت دارند. میگویند تحت هیچ شرایطی کسی دلفینی را نمیکشد.
کموبیش در باقی نقاط دنیا نیز افسانههایی وجود دارد از رابطه دلفینها و آدمها. در بسیاری از مناطق دنیا مردم محلی احترامی ویژه برای دلفینها قائلند و کسی میلی به خوردن گوشت آنها ندارد. انیمیشنهای رنگ و وارنگ هم آکنده از تصاویر دلفینهایی است که به کمک آدمهای مانده در توفان میآیند. دلفین میان عوام موجودی دوست داشتنی است که کسی دست و دلش نمیرود خون این موجود را بریزد. با این حال نسبیت کار خودش را میکند. کمی دورتر از منطقهای که دلفین، مقدس است عدهای جشنی سالانه دارند که در آن مهمترین دلیل سرخوشی، سرخ کردن آب دریا
از خون دلفینهاست. درست موازی با آنچه در جزایر فارو در مورد والهای بالهدار انجام میشود و کشتار، چند صد سال است به فرهنگ بومیان منطقه بدل شده، جایی در غرب ژاپن بلای این فرهنگ دامنگیر دلفینها است. در جزایر فارو والهای باله بلند قربانی میراث معنوی مردم محلی میشوند، اینجا در ژاپن، در میانه مملکت متمدن، دلفینها. مردم محلی معتقد هستند کشتار دلفینها، بخشی از یک میراث باستانی است و باید ادامه یابد. این در حالی است که فعالان محیط زیست معتقد هستند در قرن بیستویکم بروز چنین رفتارهای وحشیانهای،
عجیب و غریب است.
جایی وال، جایی دلفین
والهای جزیره فارو سالیان سال بلکه صدها سال است کشته میشوند. دلیل کشتار آنها در قرن بیستویکم، جایی که مردم به وفور به خوراک متنوع دسترسی دارند، استفاده از گوشت آنها نیست، این بخشی از یک فرهنگ محلی است که بومیها تلاش میکنند زنده نگاهش دارند و البته که این واقعیت را در نظر نمیگیرند که زنده ماندن این آیین به کشتار هزاران هزار وال میانجامد.
نه در نزدیکی فارو، بسیار دورتر از شمال اروپا، جایی در غرب ژاپن هم مردم از جان آبزیان برای زنده نگه داشتن آیینی کهن، مایه میگذارند. اینجا، دلفینها قربانی میشوند.
کشتار وحشیانه
کسی نمیداند اگر عبارت آیین باستانی روی کشتار موجودات قرار نمیگرفت، مردم چه بهانهای برای کشتن داشتند. ژاپنیها هم از این قاعده مستثنی نیستند: هرچند در زمره پیشرفتهترین کشورهای دنیا باشند و کسی به ذهنش نرسد که این موجودات ریزنقش آرام بتوانند این گونه ساده دست به کشتار بی آزارترین موجودات دنیا بزنند. در آیینی سالانه در غرب ژاپن، دلفینها یکی پس از دیگری شکار و کشته میشوند.
اینآیین در یک خلیج صورت میگیرد، نقطهای که دلفینهای گرفتار راهی جز گرفتار شدن در دام صیادان ندارند.
نقش پررنگ صیادان محلی در این آیین قابل چشمپوشی نیست. آنها میگویند که دلفینها را برای استفاده از گوشت، میکشند؛ هرچند کسی نمیداند آیا الزامی برای این کار وجود دارد یا خیر.
حالا و بعد از صدها سال از پیدایش این آیین، برای پاسداشت آن یا برای استفاده از گوشت، به هر دلیل، بیش از ۲۵۰ دلفین در این آیین سالانه شکار میشوند. بخشی از آنها که زیباتر هستند، برای استفاده در آکواریومها فروخته و باقیماندهها برای استفاده از گوشت، کشته میشوند.
اعتراض بیوه جان لنون
کسی در ژاپن به کشتار دلفینها اعتراضی نکرده است. در طول سالهای اخیر هیچ کدام از گروههای طرفدار محیط زیست در ژاپن اقدامی درخور برای جلوگیری از کشتار سالانه دلفینها انجام ندادهاند. با این حال این موضوع دیده شده و اعتراضهایی را به همراه داشته است. بربریت در کشتار دلفینها به حدی است که به تازگی بیوه ژاپنی جان لنون از مردم محلی خواسته است به کشتار این پستانداران خاتمه بدهند. او اعتراض خود را در نامهای سرگشاده عنوان کرده است. رونوشتی از این نامه سرگشاده به مردم محلی منطقه تایجی فرستاده شده است. بیوه لنون در این نامه از صیادان خواسته است به حمام خون دلفینها در آبهای ژاپن خاتمه دهند. به نظر میرسد او تلاش کرده است با تحریک حس میهنپرستی صیادان، آنها را از ادامه کشتار دلفینها بازدارد. او اهمیت به آینده ژاپن را دلیلی عنوان میکند که صیادان باید به آن اهمیت بدهند و شکار و کشتار را متوقف کنند. او هشدار میدهد که این اقدام آنها به بچههای هندی، چینی و روسی این بهانه را خواهد داد تا در مورد مردم ژاپن بدگویی کنند.
بیوه لنون در نامهاش اذعان کرده است که ممکن است دست برداشتن از شکار دلفینها برای مردم محلی دشوار باشد؛ اما آنها باید به این نکته توجه کنند که این موضوع میتواند دستاویز کسانی قرار بگیرد که قصد دارند ژاپن را تضعیف کنند.
او هشدار داده است که در موقعیت حساسی که ژاپن در آن قرار دارد، ادامه کشتار دلفینها موجب میشود بچههای سراسر دنیا از ژاپنیها بیزار شوند. او در ادامه گفته است که سالها و دهههای زیادی طول کشیده و زمان صرف شده است تا دنیا به درک درستی از فرهنگ و آداب و رسوم ژاپنیها برسد و درست در زمانی که ژاپنیها میتوانند از رسیدن به این هدف لذت ببرند، همه رشتهها در عرض یک روز پنبه میشود.
او در نامهاش گفته است که به صیادان التماس میکند موقعیت ژاپن را بعد از بلای اتمی فوکوشیما درک کنند و با اقدام به کشتار دلفینها موقعیت این کشور را بیش از پیش در عرصه جهانی تضعیف نکنند. اشاره بیوه لنون به انفجار فوکوشیما است که در جریان سونامی عظیم دو سال پیش رخ داد.
کشتار سالانه بیش از ۲۰۰ دلفین
در حال حاضر و از زمانی که موضوع کشتار دلفینهای آبهای ژاپن رسانهای شد، گروههای حامی محیط زیست بینالمللی این ماجرا را دنبال میکنند. «دیدهبان دریا»، از انجمنهای بینالمللی حمایت از آبزیان، گزارش داده است که در این آیین سالانه خاص ژاپنیها، بیش از ۲۰۰ دلفین قلع و قمع میشوند. گزارشهای دیگری نیز از انجمنهای دیگر در این موضوع داده شده است؛ اما انجمن صیادان منطقه تایجی هیچ پاسخی به این اعتراضات و نیز نامه بیوه لنون نداده است.
مستند نشنال جئوگرافیک و آغاز ماجرا
صدها سال است که کشتار دلفینها در غرب ژاپن انجام میشود؛ اما هیچ زمانی این موضوع مورد توجه قرار نگرفت. سال ۲۰۰۹؛ اما نقطه عطفی در این حوزه بود. منطقه تایجی و شکار بیرحمانه دلفینها در آن زمانی در کانون توجه قرار گرفت که در سال ۲۰۰۹ مستندی از آن و از شکار دلفینها در نشنال جئوگرافیک نمایش داده شد. این مستند واکنشهای بسیاری را برانگیخت؛ هرچند دولت ژاپن به آن توجهی نشان نداد. فصل شکار دلفین هرسال در میانه سپتامبر تا
ماه مارس آغاز میشود.
در فصل جاری تاکنون ۱۷۶ دلفین کشته شده است. این آمار در جایی به دست آمده است که رصد کردن دلفینها دشوار است و صیادان همه تلاششان را میکنند که مانع گسترش اطلاعات در این زمینه بشوند. «پاول واتسون»، فعال محیط زیست امیدوار است فعالان حمایت از حقوق حیوانات بتواند توکیو را متقاعد کنند در زمینه جلوگیری از کشتار دلفینها اقدامی عملی ارائه دهد. آنها میگویند فشارها روی دولت ژاپن رو به افزایش است و این مورد به آنها تذکر داده میشود که قرن بیستویکم زمانی برای این رفتارهای خشونتآمیز نیست.
واتسون که از اعضای دیدهبان دریا است، گفته است که قصد دارد از ژاپن شکایت کند. واتسون یک بار بابت اعتراض به کشتار کوسهها برای استفاده از بالههایشان دستگیر شده است. اعتراضهای فعالان محیط زیست در جایی است که صیادان معتقد هستند که صید و کشتار دلفینها یک آیین باستانی است و بخشی از زندگی مردم محلی منطقه به شمار میرود. واکنش دولت ژاپن به اعتراضها احتمالا میتواند روند این ماجرا را تعیین کند: اینکه توکیو ترجیح میدهد دلفینها زنده بمانند یا یک آیین باستانی خشونتآمیز.
ارسال نظر