یادداشت‌های کوچک

جواد سروش soroushjavad@gmail. com هیچ چیز در این دنیا بی‌دلیل نیست. به‌خصوص موقعیت‌ها و اتفاق‌ها و آثاری که شما را جذب یا دفع می‌کنند. بسیار اتفاق افتاده است که از یک کیف یا کفش بی‌دلیل خوشتان بیاید یا از همان برخورد اول با شخصی غریبه، او را منزجرکننده بیابید. هیچ یک از این اتفاق‌های متنوع در زندگی بی‌دلیل نیست. پس بر همین اساس داشتن احساس آشنایی، لذت، دلهره، ترس، خوشحالی یا هر احساس دیگری بعد ازبازدید از یک نمایشگاه بی‌دلیل نیست. مدت‌ها قبل، تصویرِ زنی که سر خود را بر دسته مبل قرمزی فرو کرده بود بر روی جلد سوم کتاب «درجست وجوی زمان ازدست رفته»-طرف گرامانت- چاپ انتشارات «فولیو» به شدت مرا درگیرخود کرده بود.

جواد سروش [e-mail] هیچ چیز در این دنیا بی‌دلیل نیست. به‌خصوص موقعیت‌ها و اتفاق‌ها و آثاری که شما را جذب یا دفع می‌کنند. بسیار اتفاق افتاده است که از یک کیف یا کفش بی‌دلیل خوشتان بیاید یا از همان برخورد اول با شخصی غریبه، او را منزجرکننده بیابید. هیچ یک از این اتفاق‌های متنوع در زندگی بی‌دلیل نیست.

پس بر همین اساس داشتن احساس آشنایی، لذت، دلهره، ترس، خوشحالی یا هر احساس دیگری بعد ازبازدید از یک نمایشگاه بی‌دلیل نیست. مدت‌ها قبل، تصویرِ زنی که سر خود را بر دسته مبل قرمزی فرو کرده بود بر روی جلد سوم کتاب «درجست وجوی زمان ازدست رفته»-طرف گرامانت- چاپ انتشارات «فولیو» به شدت مرا درگیرخود کرده بود.

نام نقاش برروی جلد حک شده بود: «ژین برود»-Jean Béraud- . مواجهه با آثار «مریم جهانی» در گالری «آتبین»؛ بی‌واسطه مرا به سوی «ژین برود» و مجموعه «زن‌های پاریسی»اش پرتاب کرد. هر چند این دو باهم تفاوت‌های زیادی دارند و قابل قیاس نیستند. اما یک سویه مشترک در آثار مریم جهانی دلیل این قرابت ذهنی شد و آن خلق بی‌واسطه و ملموس زن بود. زنی که در امروزِ نقاش زیست می‌کند، نه گذشته یا آینده. این بازنمایی؛ چه در آثار کوچک با رنگ‌های گرم و طراحی محو و چه در آثار بزرگ با رنگ‌ها و طرح‌های اکسپرسیو، نمایانگر تلاشی برای به تصویر کشیدن حالات روانی و رفتاری زن در موقعیت امروزی خود بود. تلاشی با فراز و فرودهای پرتنش و رنگی.