«هزار صدا» چگونه شکل گرفت؟
آرش نصیری از خیلی وقت پیش به چنین برنامهای فکر میکردم. در اوایل دهه هشتاد و چند سال قبلتر از آن، من هم در کنار دوستانی بودم که جزو نفرات اول برگزاری جلسات ترانه انجمن ترانهسرایان بودند. من ترانهسرایی میکردم و در چندین آلبوم آن زمان هم کارهایم منتشر شد، اما کم کم جذب روزنامهنگاری شدم و ترانه و ترانهسرایی را رها کردم هرچند که هیچگاه از آن علاقه دور نبودم. البته خبرنگاری و روزنامهنگاری من هم بیشتر در حوزه هنر و موسیقی بود. در این سالها فرصت پیدا کردم از بیرون و از زاویه دیگری به کارهای دوستانم در حوزه ترانه و موسیقی نگاه کنم.
آرش نصیری از خیلی وقت پیش به چنین برنامهای فکر میکردم. در اوایل دهه هشتاد و چند سال قبلتر از آن، من هم در کنار دوستانی بودم که جزو نفرات اول برگزاری جلسات ترانه انجمن ترانهسرایان بودند. من ترانهسرایی میکردم و در چندین آلبوم آن زمان هم کارهایم منتشر شد، اما کم کم جذب روزنامهنگاری شدم و ترانه و ترانهسرایی را رها کردم هرچند که هیچگاه از آن علاقه دور نبودم. البته خبرنگاری و روزنامهنگاری من هم بیشتر در حوزه هنر و موسیقی بود.
در این سالها فرصت پیدا کردم از بیرون و از زاویه دیگری به کارهای دوستانم در حوزه ترانه و موسیقی نگاه کنم. در مدت زیادی از این سالها که خبرنگار بودم (و با افتخار هنوز هم هستم)، خبرنگار موسیقیهای سنتی و کلاسیک بودم، اما ارتباطهایی هم با افراد جدیتر حوزه موسیقی پاپ برقرار کردم. از حدود دو سال قبل این ارتباط جدیتر شد، چون من سردبیر مجله ترانه ماه بودم که یک مجله تخصصی در حوزه موسیقی پاپ است و آنجا ارتباطم با دوستان همه حوزههای موسیقی بیشتر شد و باز ایده برگزاری برنامهای برای نقد آهنگ در من جدیتر شد
ماهیت این برنامه ژورنالیستی است و در همه جای دنیا، این برنامهها را ژورنالیستها یا صاحبان رسانههای تصویری انجام میدهند. هنرمندان و به خصوص موزیسینها اغلب به عنوان کارشناس در این برنامهها حضور دارند و تک و توک هنرمندانی که در مقام برگزارکننده قرارمیگیرند، کسانی هستند که در کنار کارهنری تهیهکننده یا مجری هم هستند. دلیل این کار هم این است که این گونه کارها پیگیریها و دوندگیهای خود را دارد و روابط کاری آن هم طوری است که به روابط گسترده در همه حوزهها نیاز دارد و از این جهت یک روزنامهنگار این حوزه راحتتر میتواند، این روابط را دنبال کند و سامان دهد.
ارسال نظر