The Economist

ترامپ؛ تهدیدی علیه همه

اکونومیست جزو مجلاتی بود که در ایام انتخابات از هیلاری کلینتون به‌طور مستقیم دفاع می‌کرد و ترامپ را فردی ضد جهانی‌گرایی معرفی می‌کرد اما با پیروزی ترامپ داستان تحلیل‌ها فرق کرده است. هفته نامه اکونومیست در سرمقاله این هفته خود، در واکنش به پیروزی ترامپ در رقابت‌های انتخاباتی، این رویداد را به‌عنوان تهدیدی علیه همه باورهای قدیمی در رابطه با آمریکا و نقش این ابرقدرت در جهان توصیف کرده است. این نشریه پیروزی ترامپ در کسب بیش از ۲۷۰ رای الکترال را به‌عنوان رجعت جهان به دوران پیش از فروپاشی دیوار برلین، پایان جنگ بین کمونیسم و کاپیتالیسم و بسته شدن پرونده مناقشات جنگ جهانی دوم در چند دهه گذشته، تلقی کرده است. به عقیده نویسنده این سرمقاله، پیروزی ترامپ و روش او در کسب این موفقیت، سرکوبی است بر هنجارهای سیاسی آمریکا و نقش این کشور به‌عنوان قدرت برتر جهان. بر این اساس، خشم موجود در آمریکا تخم نفرت را در این کشور کاشت و قشر متوسط آن، خواص مستقر در واشنگتن را به‌خاطر بی‌جرات بودن و حماقت در برابر خارجی‌ها و کسب‌وکارهای بزرگ، مورد سرزنش قرار دادند، حتی بدتر آنکه آنها بر این باورند که خود این قشر بخشی از خیانت‌ها را تشکیل می‌دهند. ترامپ توانست از این خشم عمومی به نحو احسن بهره‌برداری کند و از سوی دیگر هیلاری کلینتون گرچه آرای مردمی بیشتری را کسب کرد، اما تاوان همه مسائلی را داد که رای‌دهندگان خشمگین آمریکایی از آنها نفرت داشتند. اکونومیست در این سرمقاله نوشته است که هیچ چیزی به اندازه موفقیت ترامپ در این مقام این نشریه را خوشحال نخواهد کرد؛ اما اکونومیست نسبت به این موضوع که او رئیس‌جمهوری خوبی برای آمریکا خواهد بود عمیقا تردید دارد و دلایل این تردید به سیاست‌ها، خلق و خو و خواسته‌های ترامپ مربوط است. در مورد توافق هسته‌ای ایران نیز اکونومیست نوشته است که ترامپ نفرت خود را از توافق هسته‌ای ایران
اعلام کرده است.

Time

پرزیدنت ترامپ

مجله تایم در اولین شماره خود پس از انتخابات هشتم نوامبر عکس جلد خود را تماما به ترامپ اختصاص و موضوع انتخابات ریاست‌جمهوری را در هشتم نوامبر پوشش داده است.به نوشته سردبیر مجله تایم، دونالد ترامپ پس از کارزارهای بی‌رحمانه انتخاباتی که داشته حالا با یک دشواری روبه‌رو است. او باید اتحادی را در بین مردم این کشور به‌وجود آورد که خود در دو شقه شدن آن تاثیر به‌سزایی داشته است. به نوشته این مجله حالا آمریکایی‌ها فهمیده‌اند بیشتر از آن چیزی که می‌دانند مریض هستند. هر دو رقیب در این انتخابات مدعی بودند که سهم بالایی از آمریکا دارند و هر دو مدعی بودند وجود دیگری برای دموکراسی خطرناک است. سردبیر این مجله می‌نویسد: زمانی که از مایکل شرر، رئیس دفتر فوق‌العاده تایم در واشنگتن سوال کردم چه گزارش‌هایی او را بیشتر از همه به چالش کشیده است گفت که مسابقه‌ای بین بقیه به‌وجود آمده بود تا نهادهای دموکراتیک و هنجارهای آن را تضعیف کند و نامزد جمهوری‌خواهان اساسا خود را یک هنجارشکن معرفی می‌کرد و به این موضوع هم افتخار می‌کرد. البته نامزد دموکرات‌ها هم سعی می‌کرد از راه دور با نامزد جمهوری‌خواهان مبارزه کند. این امر ما را به این وا می‌دارد تا به کاری که انجام داده‌ایم بیشتر فکر کنیم.شرر بر این باور است که مردم آمریکا باید خود را بدون اینکه فداکاری کنند با موضع موجود سازگار کنند تا معنای تصمیمی را که گرفته‌اند بهتر درک کنند. او توضیح می‌دهد برای درک این امر بهتر است منصف، سخت‌گیر و راستگو باشیم تا به معنای کاری که آمریکا کرده است بیشتر پی ببریم. تایم می‌نویسد: هر نوع کمپینی که برگزار می‌شود حتی آنهایی که مغشوش‌کننده مانند انتخابات اخیر هستند دارای درس‌های فراوانی است. ترامپ در انتخابات اخیر ۱۶ نفر را پس زد تا بتواند وارد کاخ سفید شود. او در مرحله نخست توانست رای‌های مقدماتی را با قاطعیت از آن خود کند و در برابر دموکرات‌ها که با حذف برنی سندرز دچار شوک شده بودند پیروز میدان شود.

The Week

انتخابی که جهان را تکان داد

مجله ویک یکی از عادات ترامپ را به شکل کاریکاتور در آورده است. ترامپ عادت دارد زمانی که سخن نمی‌گوید چشمان خود را باریک کند. بارها کمدین‌هایی مانند جیمی فالون این عادت رفتاری ترامپ را در مقابل دیدگان بینندگان تلویزیونی به استهزا گرفته‌اند. حالا نوبت کاریکاتوریست ویک است تا این عادت رفتاری را برجسته کند. این مجله نیز تیتر «پرزیدنت ترامپ؛ انتخابی که به دنیا شوک وارد کرد» را برای این تصویر انتخاب کرده است.پیروزی دونالد ترامپ بر هیلاری کلینتون در هشتم نوامبر به دنیا شوک وارد کرد. پیروزی او به‌رغم حمایت همه‌جانبه رسانه‌ ای از هیلاری کلینتون رقم خورد. ترامپ توانست آرای جمعیت سفید، طبقه کارگر را به دست آورد و ستاره برنامه‌های «Reality Show» را به چهل و پنجمین رئیس‌جمهور آمریکا مبدل سازد.ترامپ توانست در انتخابات آرای ایالات مردد (Swing States) را به دست آورد، از جمله اوهایو و فلوریدا، همچنین در ایالتی مانند پنسیلوانیا که فرض می‌شد هیلاری کلینتون برنده آن است، توانست با دست پر از میدان بیرون بیاید و هیلاری کلینتون را حتی در خانه دموکرات‌ها مانند میشیگان مغلوب سازد. آخرین باری که ایالت‌هایی مانند ویسکانسین و پنسیلوانیا به یک جمهوری‌خواه رای دادند به ترتیب به سال‌های 1988 و 1984 بر می‌گردد. به‌ رغم اینکه از هر 10 سیاهپوستی که در انتخابات شرکت کرده بودند 9 تن به هیلاری کلینتون رای داده بودند، همچنین از دوسوم لاتین‌تبارهایی که در انتخابات شرکت کرده بودند به نامزد دموکرات‌ها رای داده بودند، با این حال عملکرد ترامپ نشان می‌دهد در بین دو نژاد بالا بهتر از میت رامنی در سال 2012 عمل کرده است. به نوشته این مجله پیروزی هشتم نوامبر تنها پیروزی دونالد ترامپ نبود. در این روز جمهوری‌خواهان توانستند مجددا قوه مقننه این کشور را به دست گیرند. جمهوری‌خواهان توانستند در یک شب رویایی پیروزی خود را در این سوی میدان تکمیل کنند و اکثریت سنا و مجلس نمایندگان را به دست گیرند.

Bloomberg Businessweek

فتح کردیم!

مجله بلومبرگ بیزینس ویک در این شماره تیتر «فتح کردیم» را برای جلد خود انتخاب می‌کند و خبر از انقلاب دونالد ترامپ می‌دهد. جاشوا گرین و ساشا آیزنبرگ دو نفر از نویسندگان این مطلب در بلومبرگ می‌نویسند: هیچکس تصورش را هم نمی‌کرد چنین نتیجه‌ای رقم بخورد. نه رسانه‌ها نه حتی خود هیلاری کلینتون. جالب است بدانید حتی تیم دونالد ترامپ و دانشمندان آمار که ساختمان‌شان ۱۸۰۰ مایل دورتر از برج ترامپ بود پیش‌بینی چنین نتیجه‌ای را نمی‌کردند. اما در این میان دانشمندان به شدت مورد استهزا قرار گرفتند. هم‌اینک فشار بر روی آنها بیشتر است زیرا چنین موردی را نتوانستند درست ارزیابی کنند. این تنها آغاز یک توفان است، توفان اصلی با ورود ترامپ به کاخ سفید رقم خواهد خورد. به ۴ هفته پیش برگردیم. در تاریخ ۱۸ اکتبر ترامپ در ایالت‌هایی موسوم به «میدان نبرد» تنها شانس نزدیک به ۸ درصد داشت تا از آنها پیروز بیرون بیاید. همچنین در ایالت‌هایی مانند ویرجینیا که او پیروز بود، نظرسنجی‌ها درست عمل نکردند و شانسی برای وی قائل نشدند. اما در روز انتخابات رای‌ها با نظرسنجی‌ها به‌طور کامل فرق داشت. ترامپ خود نیز به این باور داشت که آرای الکترال او بهبود خواهد یافت، زیرا می‌دانست کسانی در انتخابات شرکت می‌کنند که کمتر در نظرسنجی‌ها مورد توجه قرار می‌گیرند: سفید پوست‌ها، پیرها، مناطق روستایی و عمدتا نقاطی که پوپولیسم جای نفوذ خوبی دارد. معمولا این مناطق نفوذ به جایی گفته می‌شود که در آن افراد خشمگین و ناراضی از وضع موجود زیاد هستند. ترامپ توانست بر روی افکار عمومی موج سواری کند، به ویژه کسانی که از وضعیت موجود به ستوه آمده بودند. نامزد جمهوری‌خواهان برای اینکه این سیل خروشان از جمیت خشمگین را جذب خود کند، این افراد را از طریق کانال کشی به سمت کارزار خود هدایت کرد. جایی که آنها فریاد می‌زدند هیلاری را به زندان بیندازید. زیرا هیلاری کلینتون نماد وضع موجود بود و از وضعیت فعلی دفاع می‌کرد.

Newsweek

«میلیاردر یقه آبی»

مجله نیوزویک هم موضوع این شماره خود را به ترامپ و پیروزی او در انتخابات اختصاص داده است. این مجله چون از زمان انتخابات مخالف حضور ترامپ در کاخ سفید بود، عکسی از وی منتشر کرده که در آن خباثت در چهره وی نمود بیشتری دارد. این مجله در این شماره از یک شکاف جنسیتی صحبت می‌کند. جایی که به گفته نویسنده مطلب اصلی نیوز ویک، رسوایی‌های جنسی همواره بخشی از کارزارهای انتخاباتی بودند. در این دوره اما این رسوایی‌ها شدت بیشتری داشت و نتیجه این انتخابات این گونه شد که مردان سفید پوستی که دارای تحصیلات کم هستند به ترامپ رای دادند و زن‌ها هم به خط شدند تا علیه ترامپ وارد جنگ شوند. سوال اصلی اما اینجاست: کاخ سفید تا چه زمانی می‌تواند این شکاف جنسیتی را تحمل کند؟مردان سفید پوست برای ترامپ سنگ تمام گذاشتند اما آیا ترامپ می‌تواند خواسته‌های آنها را برآورده کند؟ متیو کوپر نویسنده این مطلب می‌گوید: در 26 ژوئن 2015 که ترامپ برای حضور در انتخابات ریاست‌جمهوری اعلام آمادگی کرد و در همان زمان در یادداشتی اشاره کردم که یقه‌آبی‌ها (طبقه کارگر) پشت ترامپ در خواهند آمد. سیاست‌های ضدجهانی وی طبقه کارگر را بیش از سایر گروه‌ها وسوسه می‌کرد تا به میلیاردر نیویورکی رای بدهند. این در حالی است که رسانه‌ها و طبقه نخبه جمهوری‌خواهان بر این باور بودند که ترامپ هرگز نخواهد توانست رای بیاورد، زیرا وی مخالف تجارت آزاد است. هر چقدر نقاط افتراق جمهوری‌خواهان با ترامپ بیشتر می‌شد، وی بیشتر مورد قبول عامه قرار می‌گرفت. او قصد نداشت تا دست در هزینه‌های درمانی و تامین اجتماعی ببرد. جایی که جمهوری‌خواهان بر این باورند که این هزینه‌ها در دوران باراک اوباما افزایش یافته و دولت‌ها را تحت فشار قرار می‌دهد. اما او خود را یک «میلیادر یقه آبی» معرفی می‌کرد. بسیاری گمان می‌کردند نفرت‌پراکنی‌های ترامپ درخصوص مهاجران و پناهجویان موجب می‌شود وی نتواند از این انتخابات پیروز بیرون بیاید اما یقه آبی‌ها وی را به کاخ سفید فرستادند.

TechLife News

«نه» ترامپ به توافقنامه پاریس

مجله غیرسیاسی تک‌لایف نیوز در این شماره به پیروزی ترامپ و عواقب خروج از توافقنامه پاریس پرداخته است. توافقنامه پاریس از همه ۱۹۵ کشور امضاکننده می‌خواهد تا با طرح‌های داوطلبانه‌شان برای کاهش گازهای آلاینده اقدام کنند. هدف توافقنامه پاریس جلوگیری از افزایش دمای زمین بیش از ۲ درجه سانتیگراد در قرن جاری و تلاش در جهت محدودیت افزایش دما به زیر ۱.۵ درجه سانتیگراد نسبت به سطح آن پیش از صنعتی شدن است. این در حالی است که با پیروزی ترامپ در انتخابات آمریکا این پرسش مطرح شده است که آیا ترامپ توافقنامه پاریس را به هوا خواهد فرستاد. زیرا ترامپ در طی کارزار انتخاباتی خود بارها این توافقنامه را به استهزا گرفت و حتی آن را «جعل واقعیت» نامید.

روز چهارشنبه گذشته و به فاصله یک روز پس از پیروزی ترامپ این نگرانی در بین دانشمندان به‌وجود آمد که ترامپ ممکن است به توافقنامه تاریخی «نه» بگوید و مهمترین توافقنامه تاریخی قرن بیست و یکم را نادیده بگیرد. در حال حاضر گفته می‌شود باید بسیاری از کشورها تلاش کنند تا گازهای گلخانه‌ای را مهار کنند اما حضور ترامپ در کاخ سفید ممکن است معادلات دانشمندان و سیاسیون را به هم بزند. البته این امیدواری وجود دارد که ترامپ در کارزارهای انتخاباتی درخصوص توافقنامه پاریس شعار داده باشد و در عمل مانند یک سیاستمدار رفتار کند. هیلدا هینه، رئیس‌جمهور جزایر مارشال می‌گوید: این انتخابات موجب پیروزی ترامپ شد اما من از رئیس‌جمهوری آمریکا انتظار دارم تغییرات آب و هوایی را درک کند، جزایری مانند جزایر مارشال در آستانه غرق شدن هستند. همه جزایر کوچک ترس این را دارند تا در آینده‌ای نه چندان دور غرق شوند و با روند گرم شدن زمین این امر محتمل‌تر خواهد شد. ۱۹۰ کشور متعهد شده‌اند تا مانع این امر شوند اما چین و ایالات متحده نقش به‌سزایی در این توافقنامه دارند. این ترس وجود دارد با عدم پایبندی ایالات متحده به توافقنامه، چین نیز بی‌قیدی خود را نسبت به مفاد این توافقنامه اعلام کند.