Newsweek

توطئه علیه غرب

چند سالی است که کشورهای غربی ادعا می‌کنند روسیه در پی نابودی دموکراسی غربی است. ادعای غربی‌ها بر این مبنا استوار است که روسیه با حملات هکری به کشورهای غربی انتخابات آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این مجله با بررسی تاریخی ظهور پوتین می‌نویسد: با فروپاشی کمونیسم و ریاست جمهوری بوریس یلتسین به نظر همه چیز آرام به نظر می‌رسید. در دوره بوریس یلتسین، پوتین به مدت ۴ ماه نیز نخست‌وزیر او بود. کمتر کسی در خود روسیه وی را می‌شناخت. او مامور سابق کا.گ.ب هم بود. در پایان دوره جنگ سرد، بوریس یلتسین قدرت را در دست گرفت. او در آخرین روزهای زندگی اش به دلیل افراط در نوشیدن ودکا، افسار مدیریت مملکت روسیه را از دست داده بود. عده‌ای در داخل روسیه به این کشور تجاوز کردند و به اقتصاد آسیب فراوانی زدند. این کشور برای اینکه از این از هم گسیختگی نجات پیدا کند به یک نفر احتیاج داشت که بتواند انضباط را به آن برگرداند و این شخص کسی جز ولادیمیر ولادی میرووچ پوتین نبود.

در دوره نخست که وی بر سر کار آمد او توانست با کشورهای غربی هم ارتباط خوبی پیدا کند و همگان فراموش کردند وی زمانی مامور کا.گ.ب بوده است. مادلین آلبرایت، وزیر سابق امور خارجه آمریکا با بیل کلینتون به پوتین لقب اصلاح طلب داده بودند. در دوره پسا ۱۱ سپتامبر، جورج بوش به شدت دنبال کمک‌های روسیه بود. در انتخابات ۲۰۱۲ و در اوج مناظرات، میت رامنی، نامزد جمهوری‌خواهان، پوتین را یک خطر معرفی کرد اما باراک اوباما در واکنش تنها دست به استهزای رامنی زد و این عقیده که پوتین شخص خطرناکی است را رد کرد. اما حالا به نظر می‌رسد غربی‌ها بیشتر به این نتیجه رسیده‌اند که پوتین برای آنها یک خطر اصلی است. آنها بر این باورند که پوتین با حملات سایبری و با اعمال نفوذ در انتخابات کشورها به دنبال تضعیف دموکراسی در دنیای غرب است.

The Nation

جنگیدن تا پیروزی

دموکرات‌ها نمی‌خواهند تنها مدافع باشند، آنها می‌خواهند ورق را به سود خود بازگردانند. مجله نیشن، در شماره اخیر خود به سراغ دموکرات‌های آمریکا رفته است. کسانی که می‌خواهند با تمام کمی و کاستی‌ها بازی را به سود خود تمام کنند. اگرچه دموکرات‌ها در کنگره در اقلیت قرار دارند اما طرفداران آنها بازی کردن را در این فضا خوب بلد هستند. به نوشته این مجله نمایندگان طرفداران دموکرات‌ها قصد دارند تا در درون ایالت‌های خود با اقدامات سازنده، جمهوری‌خواهان و دونالد ترامپ را تحت فشار قرار دهند. به‌عنوان مثال این مجله از فردی به نام استیو چارتر نام می‌برد که یک خواننده محلی است. در زمینه مبارزات طرفداران دموکرات‌ها این مجله می‌نویسد: سیاست‌مدارها و رسانه‌ها به آن یک انتخاب ویژه می‌گویند اما استیو چارتر آن را «فصل شانه» می‌نامد. چارتر یک گله‌دار است که تا ۱۲ مایلی شهرش موجب شده است گوشت ارگانیک افزایش پیدا کند.

او همچنین یک فعال و حفا‌ظت‌کننده از منابع طبیعی هم هست که با همسرش مشترکا فعالیت‌ می‌کنند. او به همراه همسرش شکواییه تسلط شرکت‌های بزرگبر دام‌ها به‌ویژه گاو را به دادگاه عالی کشانده‌اند. فصل شانه، فصلی است که حیوانات شکاری زیادی مانند گوزن در دسترس هستند. برای همین بسیاری به این مناطق سرریز می‌شوند تا به شکار بپردازند. این زوج در ۲۵ ماه مه به همراه مونتانایی‌ها قصد دارند در انتخابات محلی شرکت کنند و در نخستین قدم رایان زینک، تنها عضو دولت در مجلس نمایندگان را از کار برکنار کنند. این فرد از سوی ترامپ برای وزارت داخلی آمریکا نیز در نظر گرفته شده بود. بسیاری از طرح‌های ضد محیط زیستی توسط وی صورت گرفته است. او یک جمهوری‌خواه است و با برجسته کردن نقش شرکت‌های بزرگ در صنعت دامداری خسارت فراوانی به مردم محلی زده است. برای همین شرکت مردم در انتخابات محلی به سود دموکرات‌ها خواهد بود؛ زیرا آنها با شعارهای محیط زیستی بیشتر همخوانی دارند.

National Enquirer

فاکس‌نیوز در بحران

مجله زرد و نزدیک به جمهوری‌خواهان باز هم به سراغ بحران فاکس‌نیوز رفته است. پس از بحران آزارهای جنسی بیل اورایلی، این شبکه مجددا به بحران خورده است. در حالی که این شبکه به جمهوری‌خواهان نزدیک و مدافع ارزش‌های جمهوری‌خواهانه است، اما از درون این شبکه خبر می‌رسد که بحران رفتارهای دگرباشانه به این شبکه رسیده است. حالا از این شبکه خبر می‌رسد که پس از بحران اخلاقی بیل اورایلی که به پرداخت جریمه ۲۵ میلیون دلاری ختم شد، نوبت افراد شاخص دیگر این شبکه تلویزیونی است که درگیر داستان‌های بحران‌های اخلاقی شده‌اند. از جمله این افراد می‌توان به جرالدو ریورا، مگان کلی، مجری مشهور دور اول مناظرات درون گروهی جمهوری‌خواهان و شان هانیتی اشاره کرد. به نوشته این مجله در شبکه خبری فاکس نیوز، دروغ‌پراکنی، شنود، ارتباطات جنسی غیرمتعارف، مصرف مواد مخدر و نژادپرستی فراوان دیده می‌شود.

مجله نشنال انکوایرر می‌گوید که در درون شبکه به مقدار فراوانی آزار جنسی گزارش شده است، اما بسیاری از افرادی که تحت آزار و اذیت جنسی بوده‌اند از ترس اخراج حاضر نشده‌اند شکایت کنند. این در حالی است که تعداد محدودی که شکایت کرده‌اند تاکنون توانسته‌اند خسارت ۷۰ میلیون دلاری دریافت کنند. مدیران این شبکه به بهانه استخدام، زنان جوانی را وارد شبکه می‌کنند و از آنها در جهت اهداف غیراخلاقی‌شان سوء‌استفاده می‌کنند. برخی از آنها از جمله مگان کلی گفته‌اند مدیران این شبکه برای گفت‌وگوی کاری آنها را به مکانی غیر از دفتر کاری دعوت می‌کنند. حتی یکی از کارکنان جوان می‌گوید یکی از مدیران وی را به هتلی که خودش در آن اقامت داشته دعوت کرده است. این در شرایطی است که بحران اخلاقی در این شبکه به موارد دیگری هم کشیده شده است. بحران مصرف مواد مخدر در بین نیروهای کار این شبکه، به حیثیت جمهوری‌خواهان لطمه وارد کرده است. همچنین جعل اخبار و دروغ‌گویی در این شبکه یکی از ترفندهای جذب تماشاچی است.

The Spectator

مانیفست نامطلوب «می»

مجله بریتانیایی اسپکتی تور هم همچون برخی مجلات انگلیسی زبان به موضوع مانیفست یا برنامه کاری نخست‌وزیر بریتانیا پرداخته است. برنامه کاری بریتانیا در هفته‌ای که گذشت به شدت سر و صدا ایجاد کرد. مانیفست می ‌که کلیدی برای خط مشی‌های وی برای بریتانیا است دارای طرح‌های جنجالی فراوانی است. طرح‌هایی که گفته می‌شود پول بیشتری از جیب طبقه متوسط بیرون خواهد کشید. طرح او با افزایش مالیات ضربه بیشتری به بازنشستگان غنی تر و طبقه متوسط وارد خواهد کرد. طرح‌های تراز می‌ به اندازه‌ای سهمگین ارزیابی شده است که حتی صدای رسانه‌های همسو را هم در آورده است. می ‌در برنامه کاری خود قصد دارد سهمی از املاک افراد مسن پس از فوتشان بگیرد. همچنین وی ۲۰۰ پوند کمک خرج سالانه را که به سوخت اختصاص پیدا می‌کرد، قطع خواهد کرد و با آن بازنشستگان بسیار فقیر را مورد حمایت قرار خواهد داد.

کلید موفقیت وی در این انتخابات شعار نظم و انضباطی است که سر داده است. نخست‌وزیر بریتانیا در دو هفته گذشته مدام جمله «قوی و با ثبات» را در سخنانش تکرار کرده است. در طرح ترزا می ‌این احتمال وجود دارد که میزان مهاجرت به شدت کاهش پیدا کند. همچنین در طرح وی شعارهای بسیار جذاب برای طبقه کارگر در نظر گرفته شده است، از جمله اینکه پول را از طبقه متوسط بیرون خواهد کشید و روانه جیب طبقه کارگر خواهد کرد یا اینکه ناهار مجانی برای کودکان طبقه متوسط در مدارس در نظر گرفته است و البته سهم افزونِ کودکان فقیر یک صبحانه رایگان هم هست. این مجله بر این باور است که ترزا می‌ دست به یک قمار بزرگ زده است که ممکن است موقعیت محافظه‌کاران را به خطر بیندازد. زیرا طرح‌های «می» به شدت شکاف طبقاتی را در این کشور بیشتر می‌کند. همچنین در این طرح سیاه‌پوستان دیده نشده‌اند و گسل شکاف‌های نژادی هم با اجرای طرح‌های می ‌فعال خواهد شد.

National Review

جان گرفتن «آنتی فاها»

مجله نشنال ریویو در این هفته به سراغ چپ‌ها رفته است. این مجله در این شماره بررسی می‌کند که آیا چپ‌ها ذاتا به دنبال خشونت هستند یا نه. این مجله می‌نویسد: آنها وقتی به خیابان‌ها می‌ریزند نمای مغازه‌ها را خرد می‌کنند، لاستیک آتش می‌زنند، گروهی که به آنها آنتی فا (آنتی فاشیست) گفته می‌شود. آنتی فا یک پدیده جدید نیست. آنها در زمان جنبش اشغال و تظاهرات‌های ضدجهانی گرایی در اواخر دهه ۱۹۹۰ظاهر شدند. جنبش‌های آنتی فا از اوایل قرن بیستم در اروپا ظاهر شدند، زمانی که فاشیسم بر اروپا غلبه کرده و نگرانی‌های جدی به وجود آورده بود. آنها با اعتراض‌های خود سعی کردند در این قاره فعال بمانند. این اواخر آنتی‌فا‌ها، پس از انتخاب ترامپ دوباره ظاهر شدند. آنها با هشتگ مقاومت در برابر ترامپ جان گرفته‌اند. این گروه بر این باورند که ترامپ یک فاشسیت است و از طریق وی قدرت به دست فاشسیت‌ها رسیده است.

در روز مراسم تحلیف، آنتی ‌‌فاها از صبح در خیابان‌ها حضور پیدا کردند و سطل‌های آشغال را به آتش کشیدند، سنگ و بطری به سوی نیروهای پلیس پرت کردند و به مغازه‌ها حمله ور شدند. در اول فوریه، آنتی فا‌ها به سمت دانشگاه برکلی حمله ور شدند، زیرا قرار بود در آن روز میلو یانوپولوس، از سایت فاشیستی بریتبارت در آنجا سخنرانی کند. در ماه آوریل هم تهدید کردند اگر آن کولتر در محوطه دانشگاه سخنرانی کند به آنجا حمله‌ور خواهند شد. آنتی فاها شامل طیف‌های متفاوتی هستند. شاید آنها برای مبارزه با فاشیست‌ها در نظر گرفته شوند اما در داخل آنها کسانی هستند که با نژادپرستی هم مبارزه می‌کنند. طیف دیگر این گروه نیز کسانی هستند که با تبعیض‌های جنسیتی مبارزه می‌کنند. آنتی فاها برای شکل دادن دنیای جدید دارای تئوری هستند که منشأ تغییرات را در زبان می‌دانند. آنها می‌گویند: واقعیت زبان را شکل می‌دهد اما زبان همچنین واقعیت را شکل می‌دهد. ما به وسیله معنای کلمات فکر می‌کنیم. تغییر ادراک ما کلمات را تغییر می‌دهد و معمولا هم اعمال ما پیرو کلام ماست. از دید آنها برای تغییر دنیا باید ابتدا واقعیت را دید و سپس آن را به سمت ایده آل تغییر داد.

The Week

مکتب «می» یا «کوربین»

انتخابات زودهنگام در بریتانیا موجب شده است تا مجلات انگلیسی زبان به این رویداد مهم بپردازند. انتخابات زودهنگام در بریتانیا از این رو اهمیت دارد که پیروزی قاطعانه محافظه‌کاران در این کشور سبب تسریع روند خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا خواهد شد. مجله ویک نیز در این هفته با بررسی این موضوع به جنگ دو حزب اصلی این کشور رفته است. در حالی که مانیفست می‌ بر افزایش مالیات استوار است مانیفست حزب کارگر با یک طرح ۵۰ میلیارد پوندی موجب شگفتی ناظران شده است. مجله ویک می‌نویسد: حزب کارگر فاش کرد که در مانیفست خود ۵۰ میلیارد پوند به موضوعات مختلف اختصاص خواهد داد که این رقم در دهه‌های اخیر بی سابقه بوده است. کوربین می‌گوید: بخشی از این هزینه‌هایی که در نظر گرفته است به نوسازی ریلی در این کشور اختصاص می‌یابد و بخشی دیگر از این هزینه‌ها به تامین ساخت ۱۰۰ هزار خانه ارزان قیمت تخصیص پیدا می‌کند.

همچنین کوربین قول داده است در صورتی که حزب وی اکثریت پارلمان این کشور را در اختیار بگیرد میلیون‌ها پوند صرف خدمات عمومی خواهد کرد. نکته مهم اما این است که حزب کارگر گفته است در صورت پیروزی‌اش در داخل کشور بحث برگزیت را ابطال خواهد کرد. کوربین نام مانیفست حزب خود را «برنامه امید» گذاشته است. محتوای این برنامه در هفته گذشته فاش شده است. در مقابل، می ‌گفته است در صورت پیروزی مالیات طبقه متوسط را افزایش خواهد داد. او گفته است در صورت پیروزی قاطع، روند خروج بریتانیا را از اتحادیه اروپا تسریع خواهد کرد. حزب محافظه‌کاران در حال حاضر برتری نسبی در داخل پارلمان دارند اما آنگونه که «می» می‌گوید این برتری اندک موجب شده است در برابر کسانی که مخالف برگزیت هستند دستش خالی باشد. به همین منظور وی درخواست انتخابات زودهنگام داشته است تا در صورت پیروزی، قدرت چانه زنی بریتانیا در مذاکرات با اتحادیه اروپا افزایش یابد.

دکه مطبوعات

دکه مطبوعات

دکه مطبوعات

دکه مطبوعات

دکه مطبوعات

دکه مطبوعات