گفت‌و‌گو با شهرام رضایی سرپرست گروه مهراوه
موسیقی ایران مظلوم است
عماد اصفهانی شهرام رضایی از نوازندگان چیره دست دف و سازهای کوبه‌ای است. او تاکنون فعالیت‌های چشمگیری با گروه‌های مختلف داشته است و با گروه‌های زیادی روی صحنه رفته که یکی از آنها همکاری‌اش با گروه فردوسی به خوانندگی شهرام ناظری بود. این نوازنده همچنین کنسرت‌های موفقی را در کشورهای ترکیه، مجارستان، اتریش و یونان و. . . برگزار کرده که با استقبال خوبی روبه‌رو شدند. رضایی در سال ۱۳۹۰ تصمیم گرفت تا گروهی مستقل تشکیل بدهد و در شهرهای مختلف کشور برنامه اجرا کند، و از همانجا بود که گروه مهراوه به سرپرستی او شکل گرفت.
عماد اصفهانی شهرام رضایی از نوازندگان چیره دست دف و سازهای کوبه‌ای است. او تاکنون فعالیت‌های چشمگیری با گروه‌های مختلف داشته است و با گروه‌های زیادی روی صحنه رفته که یکی از آنها همکاری‌اش با گروه فردوسی به خوانندگی شهرام ناظری بود. این نوازنده همچنین کنسرت‌های موفقی را در کشورهای ترکیه، مجارستان، اتریش و یونان و... برگزار کرده که با استقبال خوبی روبه‌رو شدند. رضایی در سال 1390 تصمیم گرفت تا گروهی مستقل تشکیل بدهد و در شهرهای مختلف کشور برنامه اجرا کند، و از همانجا بود که گروه مهراوه به سرپرستی او شکل گرفت. گروهی که حالا برای علاقه‌مندان موسیقی ایرانی شناخته شده است. آنچه می‌خوانید گفت‌وگوی آخر هفته «دنیای اقتصاد» با این هنرمند است به بهانه برگزاری کنسرت گروه مهراوه در روزهای آینده.
عمده فعالیت‌های گروه مهراوه بیشتر درچه زمینه‌ای خلاصه می‌شود؟
گروه مهراوه ازسالی که فعالیت حرفه‌ای خود را آغاز کرد با هدف حمایت از موسیقی ایران پاپیش گذاشت و تاکنون هدفی جز این نداشته است. به همین دلیل سعی دارد در این عرصه از هیچ فعالیتی در هیچ قالبی دریغ نکند، ازانتشار آلبوم گرفته تا برگزاری کنسرت‌های مختلف در شهرها و کشورهای مختلف!
فعالیت رسمی این گروه از چه زمانی آغاز شد؟
گروه موسیقی مهراوه، سال 1390 به سرپرستی من تاسیس شد و از همان زمان آغاز به‌کار کرد. اجرای اولم بزرگداشت استاد مجید وفادار بود که درسالن اندیشه حوزه هنری به مدت دوشب برگزار شد. استقبالی که از اولین برنامه ما شد، بسیار مطلوب بود و همین نکته یکی از انگیزه‌های من برای ادامه کار بود. همچنین درسال 1391 برنامه دیگری در همین راستا اجرا کردیم که در یک بخش کارهای استاد مجید وفادار را اجرا کردیم و در بخش دیگر هم به اجرای موسیقی کردی پرداختیم.
برای فعالیت‌های موسیقایی گروهتان با مشکلی مواجه نشدید؟
متاسفانه گفتن این مسائل چندان راحت نیست، اما مجبورم بگویم که موسیقی درایران تحت هیچ شرایطی حمایت نمی‌شود. نه تنها گروه ما بلکه بیشتر گروه‌های موسیقی از طرف هیچ ارگانی حمایت نمی شوند. گروه‌های موسیقی کاملا مستقل بوده‌اند و همیشه روی پای خودشان ایستاده‌اند. من تاکنون هر کنسرتی که برگزار کرده‌ام کاملا مستقل بوده و تمام هزینه‌های مالی کنسرت هم به عهده خودم بوده است. متاسفانه برای موسیقی ارزشی قائل نمی‌شوند وبه همین دلیل است که سطح کیفیت موسیقی ایرانی با افت شدیدی روبه‌رو است. واقعیت است، اگر بگویم موسیقی مظلوم واقع شده است.
چرا گروه مهراوه بیشتر به اجرای موسیقی قومی و فولکوریک روی آورده است؟
گروه ما بیش از هر چیزی به آثار قدما بها می‌دهد و هدفش حفظ و اشاعه موسیقی آنها است. به همین دلیل معمولا برای قدردانی از استادان قدیمی آثار آنها را بازسازی می‌کنیم و به اجرای آنها می‌پردازیم و قطعات را در روز اجرا همراه هدایایی که تهیه می‌کنیم، تقدیم استادان مولف یا خانواده‌هایشان می‌کنیم.
استاد مجید درخشانی هم با گروه شما همکاری داشته‌اند؟
همیشه سعادت این را داشته‌ام که از هنر و موسیقی استاد مجید درخشانی بهره‌مند شوم. دریکی از کنسرت‌ها، برخی از قطعات ساخته‌های استاد درخشانی بوده که به همین دلیل بخش مختص خودشان را آهنگسازی کردند. باقی کارها فولکلور کردی بود که توسط من بازسازی و اجرا شدند.
پس گروه مهراوه آهنگساز ثابت ندارد؟
خیر! چون معمولا کارهای قدما را بازسازی و اجرا می‌کنیم، آهنگساز ثابت نداریم. هدف اصلی من برای اجرای کنسرت این است که بتوانم نام استادان گرامی و پیشکسوتان موسیقی را زنده نگاه دارم و یاد بزرگانی را که شاید نامشان به فراموشی سپرده شده، گرامی بدارم.
ساختار و فرم کارهایی که در گروهتان انجام می‌دهید، چگونه است؟
تا جایی که امکان داشته باشد سعی می‌کنیم به کلیت کارها لطمه‌ای وارد نکنیم و فرم اصلی آنها را به هم نریزیم. چرا که هر یک از کارها برای خود دارای هویتی هستند که از دیگر آثار مجزایشان می‌کند و اگر قرار باشد، تغییرات اساسی در آنها لحاظ شود دیگر رنگ و بوی گذشته را ندارند.
اینکه رسالت گروهی بر این اصل استوار باشد که نام بزرگان موسیقی را زنده نگاه دارد، نکته عجیبی است. معمولا این نکته بر عهده متولیان فرهنگی کشور است. چرا فکر می‌کنید باید نقش متولی فرهنگی را بازی کنید؟
من متولی موسیقی کشورم نیستم، ولی هرگونه لذتی که در موسیقی ایران وجود دارد از احساس و بزرگی پیشکسوتان این عرصه است که همه چیز را برای ما آماده کرده و نسل به نسل به دست ما رساندند. وظیفه‌ام می‌دانم این کار را بکنم و امیدوارم توانسته باشم کمی به حفظ موسیقی نواحی ایران کمک کنم.تا جایی که متوجه شدم در آهنگسازی و نوازندگی اساتید قدیمی فروتنی و احساسات عجیبی وجود داشت که حالا بعد از این همه سال بیشتر گروه‌های موسیقی ترغیب شده‌اند تا اقدام به بازخوانی کارهای قدیمی کنند.
آیا از سبک و سیاق خاصی هم پیروی می‌کنید؟
در این شیوه از فعالیت نیازی نیست که در سبک و سیاق خاصی کار کنم یا از آن پیروی کنم. چون معمولا کارها سبک خودشان را دارند و از سیاق خود پیروی می‌کنند.
شما با گروه‌های دیگری هم به‌عنوان نوازنده همکاری می‌کنید. این همکاری به گروهتان لطمه نمی‌زند؟
نه این‌طور نیست. به اعتقاد من هر یک از این گروها به نوبه خود یک کلاس آموزشی هستند و می‌توان از آنها چیزهای زیادی یاد گرفت. می‌توان کسب تجربه کرد و از این تجربیات برای بهبود کارهای بعدی استفاده کرد. این گروه‌ها به من خیلی کمک کرده‌اند.
عمده فعالیت‌های گروه مهراوه بیشتر درچه زمینه‌ای خلاصه می‌شود؟
گروه مهراوه ازسالی که فعالیت حرفه‌ای خود را آغاز کرد با هدف حمایت از موسیقی ایران پاپیش گذاشت و تاکنون هدفی جز این نداشته است. به همین دلیل سعی دارد در این عرصه از هیچ فعالیتی در هیچ قالبی دریغ نکند، ازانتشار آلبوم گرفته تا برگزاری کنسرت‌های مختلف در شهرها و کشورهای مختلف!
فعالیت رسمی این گروه از چه زمانی آغاز شد؟
گروه موسیقی مهراوه، سال 1390 به سرپرستی من تاسیس شد و از همان زمان آغاز به‌کار کرد. اجرای اولم بزرگداشت استاد مجید وفادار بود که درسالن اندیشه حوزه هنری به مدت دوشب برگزار شد. استقبالی که از اولین برنامه ما شد، بسیار مطلوب بود و همین نکته یکی از انگیزه‌های من برای ادامه کار بود. همچنین درسال 1391 برنامه دیگری در همین راستا اجرا کردیم که در یک بخش کارهای استاد مجید وفادار را اجرا کردیم و در بخش دیگر هم به اجرای موسیقی کردی پرداختیم.
برای فعالیت‌های موسیقایی گروهتان با مشکلی مواجه نشدید؟
متاسفانه گفتن این مسائل چندان راحت نیست، اما مجبورم بگویم که موسیقی درایران تحت هیچ شرایطی حمایت نمی‌شود. نه تنها گروه ما بلکه بیشتر گروه‌های موسیقی از طرف هیچ ارگانی حمایت نمی شوند. گروه‌های موسیقی کاملا مستقل بوده‌اند و همیشه روی پای خودشان ایستاده‌اند. من تاکنون هر کنسرتی که برگزار کرده‌ام کاملا مستقل بوده و تمام هزینه‌های مالی کنسرت هم به عهده خودم بوده است. متاسفانه برای موسیقی ارزشی قائل نمی‌شوند وبه همین دلیل است که سطح کیفیت موسیقی ایرانی با افت شدیدی روبه‌رو است. واقعیت است، اگر بگویم موسیقی مظلوم واقع شده است.
چرا گروه مهراوه بیشتر به اجرای موسیقی قومی و فولکوریک روی آورده است؟
گروه ما بیش از هر چیزی به آثار قدما بها می‌دهد و هدفش حفظ و اشاعه موسیقی آنها است. به همین دلیل معمولا برای قدردانی از استادان قدیمی آثار آنها را بازسازی می‌کنیم و به اجرای آنها می‌پردازیم و قطعات را در روز اجرا همراه هدایایی که تهیه می‌کنیم، تقدیم استادان مولف یا خانواده‌هایشان می‌کنیم.
استاد مجید درخشانی هم با گروه شما همکاری داشته‌اند؟
همیشه سعادت این را داشته‌ام که از هنر و موسیقی استاد مجید درخشانی بهره‌مند شوم. دریکی از کنسرت‌ها، برخی از قطعات ساخته‌های استاد درخشانی بوده که به همین دلیل بخش مختص خودشان را آهنگسازی کردند. باقی کارها فولکلور کردی بود که توسط من بازسازی و اجرا شدند.
پس گروه مهراوه آهنگساز ثابت ندارد؟
خیر! چون معمولا کارهای قدما را بازسازی و اجرا می‌کنیم، آهنگساز ثابت نداریم. هدف اصلی من برای اجرای کنسرت این است که بتوانم نام استادان گرامی و پیشکسوتان موسیقی را زنده نگاه دارم و یاد بزرگانی را که شاید نامشان به فراموشی سپرده شده، گرامی بدارم.
ساختار و فرم کارهایی که در گروهتان انجام می‌دهید، چگونه است؟
تا جایی که امکان داشته باشد سعی می‌کنیم به کلیت کارها لطمه‌ای وارد نکنیم و فرم اصلی آنها را به هم نریزیم. چرا که هر یک از کارها برای خود دارای هویتی هستند که از دیگر آثار مجزایشان می‌کند و اگر قرار باشد، تغییرات اساسی در آنها لحاظ شود دیگر رنگ و بوی گذشته را ندارند.
اینکه رسالت گروهی بر این اصل استوار باشد که نام بزرگان موسیقی را زنده نگاه دارد، نکته عجیبی است. معمولا این نکته بر عهده متولیان فرهنگی کشور است. چرا فکر می‌کنید باید نقش متولی فرهنگی را بازی کنید؟
من متولی موسیقی کشورم نیستم، ولی هرگونه لذتی که در موسیقی ایران وجود دارد از احساس و بزرگی پیشکسوتان این عرصه است که همه چیز را برای ما آماده کرده و نسل به نسل به دست ما رساندند. وظیفه‌ام می‌دانم این کار را بکنم و امیدوارم توانسته باشم کمی به حفظ موسیقی نواحی ایران کمک کنم.تا جایی که متوجه شدم در آهنگسازی و نوازندگی اساتید قدیمی فروتنی و احساسات عجیبی وجود داشت که حالا بعد از این همه سال بیشتر گروه‌های موسیقی ترغیب شده‌اند تا اقدام به بازخوانی کارهای قدیمی کنند.
آیا از سبک و سیاق خاصی هم پیروی می‌کنید؟
در این شیوه از فعالیت نیازی نیست که در سبک و سیاق خاصی کار کنم یا از آن پیروی کنم. چون معمولا کارها سبک خودشان را دارند و از سیاق خود پیروی می‌کنند.
شما با گروه‌های دیگری هم به‌عنوان نوازنده همکاری می‌کنید. این همکاری به گروهتان لطمه نمی‌زند؟
نه این‌طور نیست. به اعتقاد من هر یک از این گروها به نوبه خود یک کلاس آموزشی هستند و می‌توان از آنها چیزهای زیادی یاد گرفت. می‌توان کسب تجربه کرد و از این تجربیات برای بهبود کارهای بعدی استفاده کرد. این گروه‌ها به من خیلی کمک کرده‌اند.
ارسال نظر