حبیب تازه عزیز شده است

سمانه فراهانی

تورج شعبانخانی یکی از آهنگسازان برجسته ایران است که در معرفی بسیاری از خوانندگان به جامعه موسیقی ایرانی نقش داشته و بسیاری از آهنگ‌های خاطره انگیز موسیقی پاپ ایران از ساخته‌های او است که در ذهن نسل‌های مختلف نقش بسته است.این آهنگساز سابقه همکاری با حبیب محبیان را هم داشت و سال‌های دور حتی با او در کلاس‌های تلویزیون حضور پیدا می‌کرد.شعبانخانی می‌گوید حبیب روحیه زندگی در خارج از ایران را نداشت. نمی‌دانم چرا رفت و چرا برگشت، اما با برگشتش کسی او را تحویل نگرفت و متاسفانه بیمار شد. آنچه می‌خوانید گفت‌وگو با این آهنگساز سرشناس است به بهانه درگذشت حبیب محبیان.

　

حبیب چه ویژگی‌های شخصیتی داشت؟

او بسیار حساس و مظلوم بود. همیشه گوشه‌ای می‌نشست و خیلی با کسی شوخی نمی‌کرد. در دوره‌ای که کلاس می‌رفتیم هم‌نسلان ما همگی خطی برای معرفی خود داشتند. حبیب زحمت کشید و صدا و نت‌های کشیده خوبی داشت. تلفیق‌های میان شرقی و غربی‌اش با موسیقی پاپ بسیار دل‌انگیز بود.

از آن سال‌ها خاطره‌ای دارید؟

در سال‌های ۵۱ یا ۵۲ همگی ما (سیمین غانم، هنگامه اخوان، مازیار، حبیب، هوشمند عقیلی) به کلاس‌های تلویزیون می‌رفتیم و استاد حنانه معلم ما بود. روزی من و حبیب که هر دو ماشین نداشتیم مسیری را با هم پیاده می‌رفتیم. معمولا مسیری را پیاده می‌رفتیم تا تاکسی بگیریم. در حال درددل بودیم که بحث ازدواج شد. حبیب گفت تو چرا ازدواج نمی کنی؟ گفتم با شرایط ما نمی‌شود ازدواج کرد. گفت: بله، ما عاشق کار برای مردم هستیم و از لذت مردم لذت می‌بریم. این حس ما را از زندگی عادی منفک می‌کند و نمی‌توانیم زندگی معمول داشته باشیم.

آثار حبیب او‌ را ماندگار خواهد کرد؟

اثری که این خواننده از خود به‌جای گذاشت، ماندگار است. من مطمئنم پس از مرگش بسیاری به دنبال سبک و نوع خوانندگی او خواهند رفت. کما اینکه فرهاد و فریدون فروغی هم زمانی که فوت کردند تازه مردم سمتشان رفتند و عزیز شدند. حبیب هم حالا که فوت شده عزیز خواهد شد.

به نظر شما چرا حبیب به ایران بازگشت؟

حبیب روحیه زندگی در خارج از ایران را نداشت. نمی‌دانم چرا رفت و چرا برگشت. او روحیه‌ای ایرانی و درویش مسلک داشت. اگر بچه زرنگی بود بسیار پولدارتر از حالا می‌شد اما به هر حال قسمت او این بود.در مملکت خودمان با دوستانمان رفت و آمد داریم و ما را می‌شناسند. اما آنها در خارج از کشور زندگی خوبی نداشتند و مانند آدم‌های عادی زندگی کردند به این امید که روزی به ایران بازگردند. حبیب آمد ولی کسی او را تحویل نگرفت، بیماری به قلبش زد و متاسفانه جانش را گرفت.

پس از بازگشت به ایران ملاقاتی با او داشتید؟

متاسفانه یکی دو بار موقعیت ایجاد شد که همدیگر را ببینیم اما نمی‌دانم چرا نشد. خیلی دلم می‌خواست او را ببینم و درباره بازگشتش اطلاعاتی بگیرم اما نشد. مسلما رضایتی از زندگی در خارج از ایران نداشت. آن جا هم صحبتی وجود ندارد و اینها سال‌های سال از این نعمت محروم بوده‌اند.

چرا کسی از او حمایت نکرد؟

متاسفانه بعضی اوقات خیلی جفا نسبت به یک هنرمند می‌شود. بی مهری که در هیچ کجای دنیا رخ نمی‌دهد. حبیب محبیان به کشورش پناه آورد اما برای او چه کردند؟ فکر نمی‌کنم هیچ کس برای او قدمی برداشته باشد. مرگ او نشان داد هر هنرمندی از این دیار برود اگر پشیمان شود و به این تکامل برسد که من یک ایرانی هستم و باید در کشورم زندگی کنم، کسی به او توجه نخواهد کرد.

متن‌ها و عکس‌هایی که پس از مرگ حبیب در فضای مجازی منتشر شد دیدید؟

زمانی که فریدون فروغی فوت کرد گفتم این کارها را نکنید. زمانی که زنده بود کدامیک از شما به دیدنش رفتید. حبیب گرفتار بود اما کسی به دادش نرسید. نمی‌دانم چرا مرده پرست هستیم. این مرده پرستی ما زبانزد شده است.

توصیه شما چیست؟ چطور فردی باید علاقه اش را به یک هنرمند بروز دهد؟

بهتر است به دنبال زنده‌ها باشیم و ببینیم آنها چه نیاز و گرفتاری‌هایی دارند. بسیاری از هنرمندان در حوزه‌های مختلف در شرایط بدی روزگار می‌گذرانند. قدر هنرمندان کشور را بدانید و به آنها بها دهید. سال ۵۶ من نمی‌توانستم بیش از دوازده کار بپذیرم اما حالا که مهارت یافتم و سرشار از کار هستم مردم پول ندارند. آدم‌هایی به سراغم می‌آیند که دانشجو یا محصل هستند و وضع مالی خوبی ندارند. جایی وجود ندارد که از ما حمایت کند تا ما هم بتوانیم از این جوان‌ها حمایت کنیم. من هر کاری مثبتی که بتوانم برای صنف خود انجام می‌دهم اما متاسفم که طی این سال‌های قدمی برای موسیقی برداشته نشد.

حبیب تازه عزیز شده است