زیرِ پوست
بیشتر تجربه‌های تصویری در گستره زمان، کیفیتی محو و گاهی چند وجهی و رویاگونه به خود می‌گیرند و در این روند به ناخودآگاهی ذهن منتقل می‌شوند؛ اما همین تصاویر محو و رویاگونه عامل بروز رفتارهای هر روزه و موثر در تصمیم‌گیری‌ها و انتخاب‌های پیش روی فرد هستند. به عبارت دیگر همین تصاویر نهفته در ناخودآگاه را می‌توان شکل‌دهنده شالوده نامنتظم شخصیت و ویژگی‌های رفتاری فرد دانست. «سمیه محرمی» در مجموعه جدید خود با عنوان «زیرِپوست» که درگالری «والی» بر روی دیوار رفته است؛ تلاشی چند وجهی برای حرکت در مسیری عکس-از رفتارها به تصاویر محو ناخودآگاه- را تجربه می‌کند. تلاشی که حدود و ثغورش نه الزاما در دوره مشخصی چون کودکی، بلکه در همنشینی نشانه‌های تصویری در دوره‌های متفاوت تجربه می‌شود. به طور مثال در اثری با عنوان «پیشینه» زنی در مرکز تصویر قرار گرفته که چشمانش با توده متراکم گیسوانش پوشانده شده و در پس زمینه شاهد جمع و تفریق تعداد زیادی خودرو با فرم یکسان هستیم. این تصویر به‌گونه‌ای شفاف، نمایانگر تلاش نقاش برای بازنمایی ورطه ذهنی حسابگرانه فرد، در دوره‌ای غیر ازکودکی است. اثر دیگری با عنوان «خروج» نیز وضعیتی مشابه دارد؛ یعنی نمی‌توان آن را به دوره مشخصی از زیست فرد اختصاص داد. در یک کلام «زیرپوست» تجربه‌ای است کاوش‌گرانه بر روی پوست بوم‌هایی محو و رویاگونه.