گروه گزارش - نوشتن از مد کمی دشوار است.شاید مد همان پدیده ایست که هنوز به طور کامل در جامعه شناخته و پذیرفته نشده است. یا مثلا پوشش عجیب و غریبی ست که یک نسل خاص با عقیده خاص از آن پیروی می کند. شاید هم همان پوشش خارج از عرفی باشد که به عقیده برخی ها جلف فروشان و جلف پوشان ازآن حمایت می کنند!

آنچه در سال‌های گذشته بارها به آن تاکید شده، لزوم اصلاح نوع پوششی است که جامعه جوان ایران، از آن استفاده می‌کند. اما کمتر کسی در این سال‌ها صحبت از نیاز بازار پارچه و لباس و سهم دولت برای ساماندهی آن کرده است. جایی که صحبت از لباس‌های کوتاه و رنگی می‌شود، پای برخوردهای ضربتی به میان می‌آید اما کمی آن طرف‌تر عوامل تذکر دهنده به راحتی می‌توان مغازه‌هایی را پیدا کرد که منتظر بازگشت دختران جوان برای خرید همین لباس‌های رنگی هستند. شاید به همین علت است که چند سالی است صحبت از گسترش بازار مد و لباس ایرانی می‌شود. مد متاثر از نگرشهای اجتماعی، فرهنگ‌ها و جوامع مختلف بوده و به اندازه همین تفاوت‌ها دارای تنوع بالایی است. طراحان مد به طرق متفاوتی در بخش‌های طراحی پوشاک و زیورآلات کار می‌کنند، بعضی به تنهایی و بعضی به عنوان بخشی از یک گروه به این حرفه مشغول هستند. آنها با تلاش برای طراحی لباس‌های زیبا و باب طبع جامعه سعی در ارضاء تمایل مصرف کنندگان دارند.

این کلمه دوحرفی هر چه هست و هرچه نیست باید باور داشت که امروزه هزاران میلیارد تومان از هزینه های سالیانه این کشور را به خود اختصاص داده است. سهم مد و لباس در اقتصاد کشور سالانه حدود ۲۰میلیارد دلار است.این رقمی بود که چندی پیش در جشنواره مد و پوشش اسلامی - ایرانی مطرح شد. با این حساب هزینه برای هر ایرانی عددی حدود یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان را شامل می‌شود! این رقم را می توان نشان دهنده اهمیت مقوله لباس و مد قلمداد کرد. مسئله مد و لباس یک مسئله تک بعدی به حساب نمی آید و با تمامی شؤون جامعه اعم از اقتصاد، بهداشت روان، هویت اجتماعی فردی و امنیت ملی ارتباط دارد .

به اعتقاد برخی از کارشناسان، متقاضیان بازار پوشاک در ایران به دو دسته تقسیم می شوند.گروهی که قیمت مهم ترین گزینه خریدشان است.این گروه به دنبال ارزان ترین پیراهن ها و شلوارهای موجود در بازارهستند.طرح ، رنگ، دوخت وحتی مکان خرید در اولویت این دسته از افراد قرار نمی گیرد. عموما این دسته از افراد از قدرت خرید بالایی برخوردار نیستند و مد در زندگی آنها جایگاهی ندارد. گروه دوم افرادی هستند که به اصطلاح روح لباس برایشان حائز اهمیت است.برای این گروه همانقدر که طرح و رنگ و جنس اهمیت دارد مکان خرید لباس هم مهم است.این افراد قدرت خرید بالاتری نسبت به گروه اول دارند و جامعه آنها را پیرو مد می شناسد. فروشگاه‌های متمرکز برای عرضه مستقیم محصولات در کنار توجه به رنگ و طرح و دوخت ظریف در بین تولیدات داخلی باعث شده میل مصرف‌کنندگان پوشاک به خرید لباس‌های شاد نیز بیشتر شود. اما هنوز برای رواج فرهنگ مناسب کشور در بحث مد پوشاک بسیار فاصله داریم.ضرورت تلاش برای کاهش این فاصله آن هم در شرایطی که واردات انواع پوشاک روزبه‌روز افزایش می‌یابد، بسیار احساس می‌شود.

برخی دیگر کارشناسان مد براین باورند که صنعت مد و لباس در ایران شکل نگرفته است و همچون بسیاری مسائل دیگر تنها نامی از آن را برای دلخوشی و جبران مبحثی عقب‌مانده به کار می‌برند. مسئله مد و لباس دچار شرایطی است که از‌یک‌سو باید شئونات مذهبی و عرفی را رعایت کند و از‌سوی‌دیگر باید در عین وجودنداشتن تدبیر و رفتارهای سلیقه‌ای، گلیم خود را از آب بیرون بکشد. در‌حالی‌که دانشگاه‌ها و مؤسسه‌های عمومی و خصوصی تعداد پر‌شماری از فارغ‌التحصیلان طراحی را تربیت می‌کنند، بازار کاری جز فضاهای خصوصی برای آنها وجود ندارد. هر بار دولت در این سال‌ها وارد مسئله مد و لباس شده با شکست مواجه بوده و از همه مهم‌تر منتشرنشدن تصاویر مد و لباس و همین نمایش‌های کوچک و محدود موجود، به‌خصوص در رسانه ملی، معروفیت و مقبولیت این صنعت را هدف گرفته است.

همه این شرایط در کنار عواملی دیگر، زمینه آن را فراهم کرده که شبکه‌های غیرمجاز، کانال‌های غیررسمی و... گوی سبقت را بیش از قبل بربایند. تولیدکنندگان ایرانی معتقدند که واردات و صنایع پوشاک و نساجی کشور رابطه تنگاتنگی با هم دارند که به شدت با چالش و رکودی جدی مواجه است. آنها همچنین بر این باورند که در سایه عدم نظارت بر واردات، قاچاق پوشاک در حال شدت یافتن و از سوی دیگر سلیقه شهروندان ایرانی نیز به سمت استفاده از این پوشاک متمایل شده است و تداوم این رویه درآینده ای نه چندان دور، قطعا نابودی کامل این صنایع در کشور را رقم می زند.دراین میان تولیدکنندگان ایرانی می گویند که با برخی تدابیر و راهکارها امکان تغییر این وضعیت و بهبود اوضاع برای صنعت پوشاک وجود دارد که برای محقق شدن آن لازم است دولت آستین بالا بزند و این صنایع در مخاطره افتاده را نجات دهد. البته فرهنگ سازی از طریق راه اندازی کمپین هایی برای تشویق کردن مردم به استفاده از محصولات وتولیدات داخلی نیز در این زمینه بسیار مهم است ،چرا که در سال های اخیر به دلیل شدت گرفتن قاچاق پوشاک از کشورهای چین و ترکیه، ایرانی ها به استفاده از این نوع محصولات گرایش پیدا کرده اند.