اجازه دهید فرزندتان احساسات منفی خود را بیان کند
یکی از مقاومت‌هایی که در سطح جامعه ما دیده می‌شود، فرار اغلب مردم از احساسات منفی خود یا دیگران است و متاسفانه این حالت به بخش تربیت فرزند نیز منتقل شده است. یکی از مثال‌های رایج این مساله که همه ما آن را خوب می‌شناسیم و علم روانشناسی و روانشناسی نوین نیز آسیب‌های آن را برای ما آشکار ساخته‌ است، این است که: «مرد که گریه نمی‌کند!» این را خوب به خاطر بسپاریم که: «احساسات منفی ما بخشی از وجود ما هستند و برای رشد و سلامتی ما لازم هستند، انکار و سرکوب آن‌ها آسیب‌های جدی و زیادی به ما وارد می‌کنند.»
یکی از اصولی‌ترین روش‌های تربیتی در رابطه با این موضوع « پذیرفتن احساسات منفی فرزندان» و «گوش دادن به فرزند» و «همدلی» با او است.
* به درد فرزندتان گوش دهید اما خودتان پیش او درد دل نکنید.
* به درد فرزندتان گوش دهید و بابت احساسات منفی‌اش او را سرزنش نکنید.
* به درد فرزندتان گوش دهید و بابت احساسات منفی‌اش او را تنبیه نکنید.
* به درد فرزندتان گوش دهید و به او نگویید « ناراحت نشو!»، «گریه نکن!»، «عاشق نشو» و ...

وقتی به صحبت‌های او با حس همدلی گوش می‌دهید او احساس امنیت و به رسمیت شناخته شدن می‌کند و باور می‌کند که شما حامی او هستید و می‌تواند به شما اعتماد کند. اگر می‌خواهید فرزندی با عزت نفس و هوش هیجانی بالا تربیت کنید پس از همین حالا باید دست به کار شوید و به او بیاموزید که می‌تواند احساساتش را ببیند، بیان کند، درباره آن‌ها فکر کند، آن‌ها را بپذیرد و سپس رها کند. مزایای این رفتار چیست؟
تقویت کنترل بر احساسات
تقویت خود آگاهی
تقویت هوش هیجانی
تقویت عزت نفس
بیدار شدن شهود و خلاقیت
جهت‌یابی
سلامتی و شادی
مواجهه با خود
کاهش سرکوب‌ها
دیدن محدودیت‌های زندگی و انطباق سریع‌تر با زندگی
عدم تصمیم گیری بر اساس احساسات منفی
حفظ شور و هیجان
احساس امنیت

علاوه بر این‌ها، اگر می‌خواهید فرزندتان از شما حرف شنوی داشته باشد، یکی از موثرترین کارهایی که می‌توانید انجام دهید این است که ابتدا خود شما گوش دادن به او را یاد بگیرید و خوب به صحبت‌های او گوش دهید. بنابراین، نتیجه می‌گیریم که عمل ساده «گوش دادن» به فرزند و تشویق او برای درک احساساتش، تاثیر بسیار زیادی بر رشد و سلامتی وی دارد و نباید آن را نادیده گرفت. نکته: گوش دادن به درد فرزند و اجازه برای ابراز احساسات منفی‌اش (از راه درست) بسیار خوب و سازنده است، اما موارد تربیتی همیشه و در همه موقعیت‌ها نتیجه یکسانی ندارند و باید بدانیم که موارد را چه وقت و کجا به‌کار ببریم. به عنوان مثال، زمانی که فرزند شما شروع به سوء استفاده از این رفتار تربیتی برای رسیدن به خواسته‌های خود می‌کند مسلما شما باید رفتار مناسب‌تری را جایگزین این رفتار کنید. زمانی که فرزند شما لجبازی می‌کند لزومی ندارد که شما او را تسلی دهید، مگر اینکه آنقدر توانمند باشید و بدانید که چطور با روش‌های دیگر از پس لجبازی و دیکتاتوری او برآیید، در غیر این‌ صورت، این رفتار شما فقط او را لوس‌تر می‌کند.

همدلی با فرزند
باید توجه داشته باشید که گوش دادن صرف به حرف فرزند چندان نمی‌تواند موثر باشد. حالت صحیح این است که زمانی که شما به حرف کسی گوش می‌دهید، قبل از هر چیزی باید این را بدانید که گاهی اصلا قرار نیست که جواب و حرف خود را به او پس بدهید، گاهی قرار است فقط به او گوش بدهید و با او همدلی کنید؛ زمانی که به حرف فرزندتان گوش می‌دهید قرار نیست او را سرزنش، تنبیه یا سرکوب کنید بلکه قرار است با او همدلی کنید و به او جهت مناسبی را نشان دهید. این کار شما به او حس امنیت و پذیرفته شدن می‌دهد. این کار احساسات منفی او را کاهش می‌دهد و حس احترام و درک را به او منتقل می‌کند. همدلی می‌تواند هدیه بزرگی از جانب پدر و مادر به فرزند باشد. فراموش نکنید: «شما قرار نیست فرزند خوبی داشته باشید، شما قرار است فرزند کامل و سالمی داشته باشید.» پس تمرکز خود را بر خوب بودن فرزندتان نگذارید بلکه بر کامل و سالم بودن او بگذارید. «کامل» کسی است که تمام ویژگی‌های مثبت و منفی خود را دیده و پذیرفته است و چنین فردی از سطح سلامتی بالایی برخوردار است. وقتی فرزندتان ناراحت است لازم نیست تمام تلاشتان را بکنید تا او احساس خوبی داشته باشد و ببیند اوضاع کاملا خوب است، فقط کافی است که با گوش دادن و همدلی با او اجازه دهید رشد کند و بداند که «گاهی در زندگی محدودیت‌هایی است که باید آن‌ها را بپذیریم. همیشه قرار نیست همه چیز بر وفق مراد ما باشد؛ می‌توانیم ناراحت شویم و ناراحت شدن طبیعی، لازم و صحیح است.» گاهی بهتر است که فرزند شما با احساس فقدان مواجه شود و این احساس برای رشد و ادامه زندگی او لازم است. پس نگران نباشید، فقط همدل او باشید و گوشی شنوا برای او داشته باشید. اما این را هم به خاطر بسپارید که همدلی در برابر دیکتاتوری‌های او می‌تواند به ضرر هر دوی شما تمام شود. بنابراین، اگر می‌خواهید فرزند سالم‌ترو بالغ‌تری پرورش دهید، گوش دادن و همدلی با او را در زمان‌هایی که او با احساس فقدان و محدودیت در زندگی مواجه می‌شود در برنامه تربیتی خود بگنجانید و بدانید با این عملکرد شاهد رشد و بلوغ او خواهید بود.