کشاورزی بدون آب پایدار نیست

متاسفانه در حال حاضر و در پی تصمیم‌های نادرست وضعیت کنونی کشاورزی درگیر مسائل و چالش‌ها متعددی شده است در این خصوص عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی صنایع، معادن و کشاورزی استان قم معتقد است: گرفتن ارز درازای تخلیه منابع آب کشور، خلاف منافع ملی است. احمد بلندنظر با بیان اینکه هیچ اعتقادی به صادرات محصولات کشاورزی ندارم؛ افزود: این در حالی است که عضو برجسته انجمن پسته ایران اعلام کرد کل قیمت پسته‌ای که ظرف ۳۵ سال گذشته صادر کردیم ۲۸ میلیارد دلار برآورد شده است درحالی‌که قیمت آبی که برای آن مصرف‌شده به قیمت امروز ۸۵ میلیارد دلار بوده است.

با توجه به کمبود آب و خطر از دست رفتن منابع، گرفتن ارز درازای تخلیه منابع آب و حیات کشور اشتباهی است که با منافع ملی هم‌جهت نیست.، عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی قم با بیان این مطلب گفت: پسته از محصولات صادراتی و ارزآور محسوب می‌شود اما با بررسی دقیق‌تر در رابطه با تولید این محصول نسبت به قیمت تمام‌شده این کالا متوجه خواهیم شد که صادرات آن در جهت منافع ملی نیست. احمد بلندنظر با تاکید بر اینکه من هیچ اعتقادی به صادرات محصولات کشاورزی ندارم، افزود: تنها یک یا دو مورد از صادرات محصولات کشاورزی برای کشور اقتصادی و سودآور و در جهت منافع کشور هستند. برای مثال زعفران یا گیاهان دارویی که به آب کمتری نیاز دارند؛ اما در کل همیشه سود در فن‌آوری است.

بلندنظر ادامه داد: یکی از دلایل مخالفت من با صادرات محصولات کشاورزی زیرساخت‌های صادرات به‌ویژه در بخش کشاورزی است. برفرض مثال اگر بخواهیم محصولاتی همچون گوجه‌فرنگی، انار و به خصوص میوه‌هایی که به‌صورت تازه صادر می‌شوند را صادر کنیم که صادرات آن‌ها کار ساده‌ای نیست، زیرساخت‌های لازم برای انجام این کار در کشورمان وجود ندارد. همچنین میزان حجم ضایعات محصولات ما در این زمینه بسیار بالا است و در مراحل کاشت، داشت و برداشت و حمل‌ونقل و از این قبیل، بالغ‌بر ۱۵ میلیون تن محصولات کشاورزی ضایع می‌شود که میزان قابل‌توجهی است. وی با اشاره به اینکه در کشور ما زیرساخت‌های لازم برای این امر هماهنگ نیستند، خاطرنشان کرد: به فرض این‌که روزی صادرات این محصولات کشاورزی توجیه اقتصادی و ملی پیدا کنند این زیرساخت‌ها وجود ندارند و بنابراین ما نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که با افزایش صادرات مواجه شویم.

این عضو هیات نمایندگان اتاق قم بااشاره به اینکه مهم‌ترین کمبود استان قم در بخش کشاورزی مقوله مهم آب و شرایط اقلیمی منطقه است، ادامه داد: منطقه دارای آب‌وهوای گرم است و کاهش بارندگی در سال‌های اخیر چشمگیر بوده و همچنین با توجه به روند افزایش گرما طی سال‌های آماری استان قم، این امر موجب افزایش تبخیر شده و کاهش بارندگی را ملموس‌تر کرده است. سومین مشکل در بخش کشاورزی، مسئله شوری آب است که مناسب کشاورزی نیست و این سه مشکل کشاورزی استان قم را تهدید می‌کنند. این‌طور به نظر می‌رسد که تا ده سال آینده اساساً دیگر نتوانیم بخشی به نام کشاورزی در استان قم داشته باشیم. در حال حاضر بی‌آبی و بیکاری روزبه‌روز کشاورزان را تهدید می‌کند، زمانی که آب نیست، از دست کشاورز چه‌کاری برمی‌آید؟ دولت باید به فریاد کشاورزان برسد.

وی با تاکید بر اینکه در استان قم ظرفیت بالایی برای کشاورزی و تولید محصول وجود ندارد، تاکید کرد: اقلیم قم، اقلیم مناسب کشاورزی نیست. استان قم زمستان‌های سرد و تابستان‌های گرم دارد و به‌طورکلی می‌توان گفت ما در کشورمان کشاورزی مدرن نداریم. در حال حاضر برخی محصولات مانند پسته در کشور با دست برداشت می‌شوند اما در کشورهایی پیشرفته عمل برداشت پسته با کمباین صورت می‌گیرد. این عضو هیات نمایندگان اتاق قم در خصوص صنعتی شدن کشاورزی تاکید کرد: حل شدن مشکلات کشاورزی مبحثی است که پیش ازهر چیز باید به آن پرداخت. درست هنگامی‌که هیچ مانعی کشاورزی را تهدید نکرد آن زمان می‌توان به صنعتی شدن کشاورزی پرداخت. در حال حاضر بزرگ‌ترین مشکل، کم‌آبی است و ما با کمبود در بزرگ‌ترین عامل تولید کشاورزی یعنی آب روبرو هستیم، متأسفانه درصورتی‌که شرایط به همین منوال پیش برود و هیچ اقدام و تلاشی برای حل این مشکلات به عمل نیاید، کشاورزی پایدار نخواهد ماند که حال ما بخواهیم به صنعتی شدن آن پردازیم.

بلندنظر افزود: ۳۰ سال پیش‌ازاین باید به این مسائل می‌اندیشیدیم؛ آن زمان که با معضل کم‌آبی روبرو نبودیم و در کشور آب داشتیم، باید در آن زمان کشاورزی را صنعتی می‌کردیم و به‌صورت علمی و اصولی به آن می‌پرداختیم. وی در پایان تاکید کرد: پیش‌ازاین استان قم دارای تنوع بسیاری در محصولات کشاورزی بود چراکه وضعیت آب در این استان بهتر بود. با این همه در بحث کشاورزی کل کشور باید گفت بالا بودن قیمت تمام‌شده محصولات ما ازیک‌طرف و از طرف دیگر پایین بودن کیفیت و عدم بسته‌بندی مناسب موجب شده که محصولات ما نتوانند در دنیا رقابت‌پذیر باشند.