پیش به سوی قطارهای هیدروژن سوز

حمل‌ونقل‌ ریلی از جمله انتخاب‌هایی است که دولت‌ها همواره مردم را به استفاده از آن تشویق می‌کنند. این تشویق‌ها به این خاطر انجام می‌شود که افراد بیشتری با هزینه کمتری می‌توانند جابه‌جا‌ شوند و مشکلات و مسائل مربوط به ترافیک کمتر می‌شود. همچنین توان جابه‌جایی مسافر و بار قطار با دیگر وسایل نقلیه زمینی و حتی هوایی قابل مقایسه نیست. چین، روسیه، آمریکا و هند از جمله کشورهایی هستند که در استفاده از حمل‌و‌نقل ریلی در لیست بیشترین مصرف‌کنندگان قرار می‌گیرند و این کشورها خطوط ریلی طولانی و زیادی دارند. مسائل زیست محیطی از دیگر مواردی است که در حمل‌و‌‌نقل عمومی می‌تواند توجیه محکمی در ترویج و سرمایه‌گذاری در آن باشد. در حمل‌و‌‌نقل عمومی تعداد افراد بیشتری با مصرف انرژی کمتری جابه‌جا‌ می‌شوند.

حمل‌و‌‌نقل ریلی به دلیل امنیت بالاتری که دارد بیشتر مورد توجه دولت‌ها قرار می‌گیرد ولی استفاده از این سیستم به معنای حذف آلودگی نیست، چرا‌که بخش عظیمی از این لکوموتیو‌ها با موتورهای عظیم دیزلی به حرکت در‌می‌آیند و قطارهای برقی کمتری نسبت به قطارهای دیزلی به‌صورت فعال در دنیا در حال خدمت‌رسانی هستند. استفاده از قطارهای برقی چالش‌های خاص خودش را دارد و تجهیز و برق‌رسانی به این خطوط ریلی نیاز به فناوری بالا و سرمایه‌گذاری هنگفتی دارد. شرکت‌های حمل‌و‌‌نقل ترجیح می‌دهند هزینه سفرهای خود را از نظر تامین انرژی و زیر‌ساخت‌های لازم تا حد امکان کاهش دهند. به همین خاطر طرح‌ها و ایده‌های مختلفی برای رسیدن به سرعت‌های بالا و البته با هزینه کمتر همواره مطرح می‌شود.

یک شرکت فرانسوی در تلاش است تا راهی برای کاهش آلودگی‌های حمل‌و‌‌نقل ریلی بیابد. نمونه‌های اولیه در این شرکت به جای دود قطرات آب تولید می‌کند و همین موضوع کافی است تا متوجه شویم که خودرو از سوخت هیدروژن برای تولید انرژی استفاده می‌کند. سوخت هیدروژن نسبت به انرژی برق کمتر مورد توجه قرار گرفته است و نتوانست راه خود را به زیر کاپوت خودروهای تولیدی باز کند و خودرو‌سازان از این نوع موتورها و منبع انرژی استقبال کمتری کردند. خودروهای هیدروژنی خروجی صفر ندارند بلکه از نظر مواد خروجی کاملا پاک هستند چرا که تنها آب از لوله اگزوز خارج می‌شود که عموما در خودرو ذخیره می‌شود تا مجددا استفاده شود. این موضوع تازه نیست اما در بخش حمل‌و‌‌نقل ریلی می‌تواند مورد توجه قرار بگیرد و به جای ایجاد شبکه پر‌هزینه انتقال برق به قطارها می‌توان از لکوموتیوهای پیل سوختی استفاده کرد. برخی کارشناسان استفاده از این روش در خودروها را بهینه نمی‌دانند، چرا‌که در یک مرحله باید هیدروژن مایع تولید و سپس در داخل خودرو به نیروی برق تبدیل شود تا موتورهای الکتریکی خودرو به حرکت در‌بیایند.

این روش به دلیل وجود دو فرآیند در کل بهینه در نظر گرفته نمی‌شود و رسیدن به خروجی نهایی گران‌تر از روش‌های دیگر است و البته این موضوع در صنعت خودرو‌سازی مطرح شده و زیر‌ساخت‌هایی که برای اجرای این موضوع نیاز است با آنچه در رابطه با راه آهن مطرح است تفاوت‌های زیادی دارد. در رابطه با خطوط ریلی به دلیل مشخص بودن مسیر و ثابت بودن آن ایجاد زیر‌ساخت‌ها برای سوخت‌گیری در ایستگاه‌هایی که نیاز است مشکلات مربوط به ایجاد زیر‌ساخت‌ها را کاهش دهند. مدل‌های قطارهای کوچک شهری با سیستم پیل سوختی پیش از این معرفی شده که می‌توانند ۷۰ تا ۳۰۰ نقر را جابه‌جا‌ کنند. موضوعی که طراحان به‌دنبال آن هستند این است که این نوع پیشرانه را وارد قطارهای بین شهری کنند. شرکت آلمانی Alstom مدلی از قطار کوچک با نام iLint را معرفی کرده که از پیل سوختی استفاده می‌کند و می‌تواند با سرعت ۱۴۰ کیلومتر در ساعت با یک بار سوخت‌گیری تا ۸۰۰ تا۶۰۰ کیلومتر مسافت را طی کند. این قطار در نیمه دوم سال ۲۰۱۷ وارد خطوط ریلی می‌شود و کارش را در آلمان آغاز خواهد کرد. البته سفارش‌های دیگر از کشورهای همسایه هم وجود دارد و به‌تدریج شرکت‌های حمل‌و‌‌نقل بیشتری به این نوع سیستم علاقه‌مند خواهند شد. موضوعی که مطرح می‌شود این است که این پروژه چقدر هزینه در بر خواهد داشت و البته شرکت سازنده از اعلام هزینه اجرای آن خود‌داری کرده است. موضوع مهم بعدی این است که هیدروژن مایع چطور در دسترس قرار خواهد گرفت و هزینه این کار نسبت به سوخت فسیلی یا تامین نیروی برق چه وضعیتی خواهد داشت. تولید ارزان‌قیمت هیدروژن مایع چالشی است که صعنت حمل‌و‌‌نقل ریلی باید از پس آن برآید در غیر این صورت در تامین سوخت با مشکل مواجه خواهد شد و تولید این سوخت از تولید برق پیچیده‌تر است.

پیش به سوی قطارهای هیدروژن سوز

پیش به سوی قطارهای هیدروژن سوز