Time

نفرت‌پراکنی در آمریکا

مجله تایم هم مانند سایر مجلات انگلیسی موضع‌گیری ترامپ در برابر درگیرهای شارلوتزویل را به شکل یک پرونده درآورده است. این مجله پرچم آمریکا را تصویر روی جلد خود قرار داده اما پشت آن دستی می‌بینید که به شکل فاشیست‌ها در حال سلام کردن نظامی است. اشاره این مجله نیز به رشد دست‌راستی‌ها و نئونازی‌ها در دوران ریاست‌جمهوری آمریکا بازمی‌گردد. این مجله با نقد آزادی بیان در دوران ترامپ بیان می‌کند که به بهانه آزادی بیان، «نفرت» در حال رشد است. این مجله می‌نویسد: سفیدپوست‌های ملی‌گرا در یازدهم اوت در دانشگاه ویرجینیا با حمل مشعل‌هایی نسبت به پایین کشیدن مجسمه رابرت‌لی دست به اعتراض زدند. رابرت لی از وفاداران به جفری دیویس، رئیس‌جمهوری وقت آمریکا بوده که از طرفداران نظام برده‌داری بوده است. در سال ۲۰۰۸، در نیمه‌های شب چهارم نوامبر، زمانی که باراک اوباما به‌عنوان نخستین رئیس‌جمهوری آمریکایی-آفریقایی انتخاب شد، او گفت: چه کسی تعجب می‌کند که هنوز رویای موسسان ما زنده است؟

او ادامه داد: چه کسی دموکراسی ما را می‌تواند مورد پرسش و تردید قرار دهد؟ این در حالی است که شرایط فعلی ما نشان می‌دهد که ما هنوز ایالت‌های متحد کاملی نیستیم. آنهایی که در شارلوتزویل مشعل روشن کردند و بلند فریاد زدند کشور ما را برگردانید، عکس رویاهای موسسان آمریکا عمل کرده‌اند. درگیری‌های نژادی در این کشور طی چند وقت اخیر کم نبوده اما این یکی از مرگبارترین‌ها بوده است. پیش از این درگیری‌ها در بالتیمور، فرگوسن و چند نقطه دیگر آمریکا هم وجود داشته است. هم‌اینک انشقاق در این کشور به وضوح دیده می‌شود. در این شرایط موضع‌گیری‌های ترامپ هم بی‌تاثیر نبوده است. دیوید دوک، یکی از رهبران سابق کوکلاکس‌کلان‌ها گفته است که ترامپ را به خاطر موضع‌گیری‌هایش مورد ستایش قرار می‌دهد. او اشاره کرده است که ترامپ آنها را محکوم نکرده است. او همچنین گفته‌های ترامپ را صادقانه خواند، آنگونه که استیو بنن، دستیار سابق ارشد ترامپ هم گفته بود او از جان و دل این سخنان را گفته است.

The Spectator

خشم و آتشی ترومن‌وار

مجله اسپک‌تی‌تور در این شماره به سراغ جدال نفس‌گیر دو رهبر در دو سوی جهان رفته است. کیم جونگ اون، رهبر کره‌شمالی و دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری ایالات متحده که با لفاظی‌های خود جهان را به یک جنگ دیگر نزدیک‌تر می‌کنند. جاکوب هیلبرام در این مجله رویارویی این دو را به سخنان مرگبار جنگی تشبیه کرده است. این مجله می‌گوید ترامپ به شکل خطرناکی لفاظی‌های جنگ‌طلبانه را علیه کره‌شمالی افزایش داده است. نکته جالب این لفاظی‌ها این است که این سخنان در آستانه سالگرد بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی ایراد شده است. اسپک‌تی‌تور در این زمینه می‌نویسد: آیا تقارن این سخنان با سالگرد آن بمباران‌ها تصادفی بوده است؟ ترامپ در چند وقت اخیر سخنان خود را علیه کره‌شمالی تند و تیز کرده است. ترامپ در یکی از این سخنرانی‌های تند و تیز خود گفته است که پیونگ‌یانگ بهتر است که آمریکا را تهدید نکند او خشم و آتشی از آمریکا خواهد دید که تاکنون در هیچ کجای دنیا دیده نشده است.

همین سخنان موجب شد کره‌شمالی نیز واکنش تندی نشان دهد و گوام را که قلمرو آمریکا هم به حساب می‌آید تهدید به حمله موشکی کند. برخی کارشناسان بر این باورند که سخنان ترامپ مانند سخنان هری ترومن پس از اولین حمله اتمی به ژاپن است. او نیز گفته بود که پشت این حمله هوایی نیروهای دریایی و زمینی هم حضور دارند و با چنان قدرتی حمله خواهند کرد که تاکنون در هیچ کجای دنیا دیده نشده است. حمله اتمی پس از حملات آمریکا به ژاپن تبدیل به تابو شده است. حتی در دوران جنگ سرد هم شوروی و آمریکا حاضر نشدند علیه یکدیگر از آن استفاده کنند. این شرایط برای چین و هندوستان هم بوده و تاکنون همدیگر را به حمله اتمی تهدید نکرده‌اند. اما شرایط ترامپ و کیم جونگ اون فرق دارد و این سوال مطرح است که آیا با حضور این دو رهبر در راس دو کشور ممکن است این تابو شکسته شود.

Newsweek

دشمن بزرگ آمریکا

بزرگ‌ترین دشمن آمریکا و جهان کیست؟ این پرسشی است که مجله نیوزویک مطرح کرده و سپس خود پاسخ آن را داده است. بزرگ‌ترین دشمن آمریکا و جهان، دونالد ترامپ رئیس‌جمهوری آمریکا است و حالا نیوزویک این پرسش را طرح کرده که آیا ژنرال‌ها می‌توانند آمریکا و دنیا را از دست ترامپ نجات دهند؟ اظهارنظرهای متناقض ترامپ و همچنین سیاست خارجی آشفته این کشور موجب شده است تا برخی طرح نجات آمریکا را در دخالت ژنرال‌ها ببینند. این مجله می‌نویسد: از جنگ با کره‌شمالی و حملات مرگبار داعش، ژنرال‌های ترامپ در حال محافظت از آمریکا، از دشمنانش و خود ترامپ هستند. در آمریکا یک مثلث از ژنرال‌ها شکل گرفته که می‌تواند آمریکا را حتی از خود ترامپ هم حفظ کند. ژنرال جان کلی، رئیس کارکنان کاخ سفید، ژنرال مک‌مستر، مشاور ارشد امنیت ملی آمریکا و ژنرال جیمز متیس، وزیر دفاع آمریکا که می‌توانند آشفتگی موجود در آمریکا را نظم و سامان دهند.

این مجله می‌نویسد: زمانی که جیمز متیس در آخرین روزهای نوامبر به نیوجرسی سفر کرد تا با ترامپ دیدار کند، هیچ‌کدام از دوستان وی باورشان نمی‌شد که متیس قصد همکاری با دولت ترامپ را دارد. چنین موضع‌گیری‌هایی در مورد باقی ژنرال‌ها هم وجود داشته است اما به گفته این مجله این سه ژنرال نام برده می‌توانند منجی آمریکا از دشمنانشان و ترامپ باشند. این مجله بر این باور است که ترامپ و مشاوران وی در سیاست خارجی تبحر عجیبی دارند تا از زیر مسوولیت‌پذیری شانه خالی کنند. برای همین ژنرال‌های دولت ترامپ مجبور شده‌اند جور سیاست خارجی آشفته ترامپ را بکشند. این مجله می‌گوید که آشفتگی‌های موجود در دولت بوش در نهایت به‌عنوان میراثی بد به دولت باراک اوباما رسید. احتمال اینکه این سناریو مجددا در دولت بعدی تکرار شود، وجود دارد. در حال‌حاضر ترامپ و ژنرال‌های آمریکایی دو معضل بزرگ در سیاست خارجی دارند: ابتدا کره‌شمالی که مدام آمریکا و متحدانش را تهدید می‌کند و سپس داعش. مهم‌ترین اقدام ژنرال‌های دولت ترامپ حل کردن این دو موضوع است.

The Economist

ترامپ بوقچی نژادپرست‌ها

این هفته بیشتر مجلات انگلیسی‌زبان طرفداری غیر‌مستقیم دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا را در حمایت از دست‌راستی‌ها و نژادپرست‌ها سوژه خود قرار دادند. نشریه اکونومیست هم در جلد خود نماد کوکلاکس‌کلان‌ها (گروه نژادپرست آمریکایی) را به شکل بوقی درآورده است که ترامپ در آن می‌دمد. به اعتقاد مجله اکونومیست ترامپ از ریاست‌جمهوری درک درستی ندارد و او بیشتر به دروغ متوسل می‌شود، به‌شدت خودخواه است و مدام از تصمیمات خود منصرف می‌شود. البته به باور این مجله ترامپ مدافعانی هم دارد و بیشتر صبغه تجاری وی را پررنگ می‌کنند. این دسته می‌گویند که ترامپ یک تاجر موفق است و می‌تواند هزینه‌های اضافی دولت را تقلیل دهد و دیگر اینکه وی می‌تواند موجب سربلندی آمریکا شود. اما نشست مطبوعاتی ترامپ در روز ۱۵ اوت نشان داد که این ادعاها همگی واهی بودند. او این‌بار سخنان خود را بدون نسخه کتبی ایراد کرد.

او برای بار سوم در برابر حوادث شارلوتزویل اظهارنظر کرد. او برای بار اول هر دو گروه درگیر در این شهر را مقصر جلوه داده بود و این برداشت به‌وجود آمده بود که وی به‌طور غیرمستقیم از نژادپرست‌ها حمایت کرده، در حالی که باید از نژادپرست‌ها به طور اساسی انتقاد می‌کرده است، به همین دلیل او زیرفشارها مجبور شد توئیتی در نقد و مذمت دست‌راستی‌ها بنویسد. اما در ۱۵ اوت، وی بدون متن کتبی سخنرانی کرد و این‌بار هر دو طرف را مقصر جلوه داد. همچنین وی از برچیدن مجسمه‌های سربازان کنفدراسیون انتقاد کرد. او هر چند در این سخنان نئونازی‌ها را محکوم کرد، اما گفت که همه حاضران در آن راهپیمایی از طرفداران نازی‌ها نبوده‌اند و این موضع‌‌گیری نشان داد که وی در مقام ریاست‌جمهوری رفتار درستی ندارد و به لحاظ سیاسی هم عرضه ندارد. در این راستا توصیه شده است که جمهوری‌خواهان باید در مقابل رفتارهای ترامپ بایستند، درست شبیه کاری که پیش‌تر در برابر سخنرانی وی کردند.

The week

منجی جدید توری‌ها

اوضاع توری‌ها (محافظه‌کاران بریتانیایی) اصلا خوب نیست. آنها باید از اتحادیه اروپا خارج شوند اما در انتخابات زودهنگام بازی را آنگونه که دوست داشتند نتوانستند پیش ببرند و حالا در مذاکره با اتحادیه اروپا دست‌شان خالی‌تر از قبل شده است، چرا که نتوانستند دولت حداکثری تشکیل دهند و مجبور به ائتلاف شدند. بیشتر توری‌ها بر این باورند که هدایت بد «ترزا می» و انتخابات ناهنگامی که برگزار کرد موجب شد توری‌ها اکثریت نسبی خود را در پارلمان از دست بدهند. مجله ویک اما می‌گوید فردی در این حزب وجود دارد که شاید بتواند نجات‌دهنده آنها باشد. جاکوب ریس موگ، یک محافظه‌کار بریتانیایی است که برخی از او به‌عنوان نخست‌وزیر آینده بریتانیا یاد می‌کنند. ویک می‌نویسد: چگونه این امر اتفاق افتاد؟ مردی که به تفنگ دولول معروف است و دانش‌آموخته کالج «اتون» است و خود یکی از کاتولیک‌های سرسخت است که یک زن و شش بچه و یک پرستار بچه دارد تبدیل به فردی شده است که می‌تواند همگان را در حزب توری‌ها به اجماع برساند.

هفته گذشته در بریتانیا یک نظرسنجی برگزار شد و آنها جاکوب ریس موگ را فردی شایسته برای نخست‌وزیری بریتانیا معرفی کردند. از نظر توری‌ها او دومین فرد محبوب این حزب از قرن هجدهم به بعد به حساب می‌آید. ریس در این مدت توانسته است در شبکه‌های اجتماعی محبوبیت فراوانی برای خود کسب کند و جنبشی که به سود او راه افتاده به «Moggmentum» شهره شده است. جیمز دلینگپول از نویسندگان مجله اسپک‌تی‌تور گفت: من در این نظرسنجی به موگ رای دادم. او فردی بسیار مودب، با اصول و هوشمند است. از نظر این نویسنده مسائل سیاسی، موگ یک شخصیت قابل تحسین است که از ویژگی‌های برجسته‌ای در اصول محافظه‌کاری برخوردار است. او در این اصول به مالیات کم، ارزشمند بودن خانواده و دولت کوچک بسیار اعتقاد دارد و توانسته خود را از دام‌های افکار پوپولیستی رها سازد.

The New Yorker

ترامپ محرک تندروها

مجله نیویورکر هم در این هفته سوژه اصلی خود را به موضوع حمایت تلویحی ترامپ از نژادپرست‌ها و گروه‌هایی مانند کوکلاکس کلان‌ها اختصاص داده است. در عکس هم نشان داده می‌شود که نماد کوکلاکس‌ کلان‌ها به شکل بادبانی در آمده و ترامپ با دمیدن بر آن قایق آنها را به حرکت در آورده است. نیویورکر در این شماره ترامپ را فردی کله‌شق معرفی می‌کند که دیگران را وادار به این می‌کند با وی همکاری نکنند برای همین هم از نظر این مجله دولت ترامپ فاقد مشروعیت است. این مجله بر این باور است که احتمالا ترامپ به حرف‌هایی هم که زده است تعصب داشته باشد. در یکی از گزارش‌هایی هم که در این مجله نوشته شده است آنها ترامپ را عامل «جدایی» و انشقاق ایالات متحده معرفی کرده‌اند. در حالی که او در تعطیلات طولانی مدت به سر می‌برد، در سیزدهمین روز تعطیلات خود دست به یک ماجراجویی عجیب زد و از برداشته شدن مجسمه رابرت لی، از فرماندهان جنگ داخلی که حامی نظام برده‌داری بود انتقاد کرد.

وی با اعلام این نظر نشان داد که جبهه خود را در این رویارویی برگزیده و عملا به سمت گروه‌های نژادپرست چرخیده است. همین توییت اما موجب شد ترامپ زیر بار فشار سنگین رسانه‌هایی قرار بگیرد که دیگر دولت وی را فاقد مشروعیت می‌دانستند. البته این مجله ساختارهای اجتماعی را در انتخاب دونالد ترامپ بسیار موثر می‌داند. به اعتقاد این مجله انتخاب دونالد ترامپ نشان داد که ریاست‌جمهوری باراک اوباما سرآغاز فصل نوینی برای ایالات متحده نبوده است. جمهوری‌خواهان هم در این زمینه بیشترین نقش را در تشکیل این ساختارهای تنفر دارند. مثلا اگر نیوگینگریچ به‌عنوان یک جمهوری‌خواه حرف از کوپن غذا برای فقرا بزند اشکالی ایجاد نمی‌شود و از سوی رسانه‌های دست راستی به شدت مورد تشویق قرار می‌گیرد اما اگر باراک اوباما از اوباماکر صحبت کند او یک سوسیالیست و ضد مسیح به حساب خواهد آمد.

دکه مطبوعات

دکه مطبوعات

دکه مطبوعات

دکه مطبوعات

دکه مطبوعات

دکه مطبوعات