دپوی سه میلیون تنی فولاد دروغ نیست!

امیر داوری- طی هفته های گذشته و در پی افزایش تعرفه واردات محصولات فولادی از جمله ورق به داخل کشور، سندیکای تولیدکنندگان لوله و پروفیل در مصاحبه ها و یادداشت های مختلفی که در اکثر رسانه ها منتشر شده است، ضمن دروغ بر شمردن ادعای تولید کنندگان فولاد در مورد دپوی سه میلیون تنی محصولات فولادی در کف کارخانه ها طی سال گذشته که در نهایت منجر به افزایش تعرفه گردیده است، انجمن تولید کنندگان فولاد را به تلاش برای ایجاد یک فضای مسموم غیر واقعی جهت برخورداری از سود بیشتر و تحت فشار قراردادن تولیدکنندگان پایین دستی متهم کرده است.

ابویی مهریزی رئیس سندیکای لوله و پروفیل ایران پیش از این گفته بود: فولادسازان دولتی از زمستان پارسال با دادن آمارهایی که نشان می‌داد ۳ میلیون تن فولاد در انبارها مانده با مقاله‌های سفارشی که از سوی برخی رسانه‌ها انتشار یافت فضا را برای افزایش تعرفه واردات فولاد آماده کرده‌اند. او گفت: در حالی که تا آخرین روزهای زمستان پارسال موضوع ۳ میلیون تن فولاد انبار شده در کارخانه‌ها در برخی رسانه‌ها انتشار می‌یافت بلافاصله پس از افزایش تعرفه ی واردات از جلوی چشم دور شد. وی افزود: برای جابه‌جا شدن این میزان فولاد انبار شده در کارخانه‌های فولاد مبارکه و ذوب‌آهن اصفهان و سایر کارخانه‌ها باید ۲۶ هزار تریلی در سطح کشور و در یک دوره کوتاه جابه‌جا شوند که به نظر می‌رسد این طور نبوده است. او در پاسخ به این پرسش که آیا خبر انبار شدن ۳ میلیون تن فولاد که در زمستان پارسال رسانه‌ها انتشار دادند واقعیت نداشت، گفت: به نظر می‌رسد که یک بازی بوده است، در غیر این صورت چرا در حالی که تقاضا برای آهن و فولاد وجود دارد، فولادسازان در بورس کالا حواله‌های مربوط به ماه‌های تیر و مرداد را می‌دهند. آیا در مدت کوتاه ۴۰ روزه از ۱۵ فروردین تا امروز رونق بخش مسکن و عمران آن قدر شدید بود که ۳ میلیون تن فولاد فروخته شد؟! از طرف دیگر یکی از اعضای محترم انجمن تولید کنندگان فولاد با نام و عنوان محفوظ نزد مؤسسه استیل پدیا جوابیه ای را در ۶ بند به برخی از ابهامات ایجاد شده در این مدت از سوی سندیکای تولید کنندگان لوله و پروفیل به این پایگاه خبری تحلیلی ارائه داده اند که متن کامل آن به شرح ذیل است:

۱- افزایش تعرفه واردات محصولات فولادی سرفصل ۷۲ پس از حدود ۲ سال کار کارشناسی و رعایت قاعده پلکانی صورت پذیرفته است. در این فرآیند هم دفتر صنایع معدنی وزارتخانه که مسئولیت فصل ۷۲ را دارد و هم دفتر صنایع فلزی که مسئولیت صنایع پایین دست فولاد را دارد چندین جلسه مشترک بعضاً ۴ ساعته برگزار کردند که در تعدادی از آنها انجمن فولاد نیز حضور داشته است. حتما تصدیق می فرمایید که برای نظرخواهی در هنگام افزایش تعرفه واردات میوه، باغ داران را صدا می زنند نه میوه خورها را ! بنابراین این گونه صحبت ها که دولت از تشکل ها نظرخواهی نکرده یا افزایش تعرفه به خاطر نفوذ مبارکه و ذوب آهن بوده بیشتر به درد رسانه های زرد می خورد تا کارشناسان و تصمیم گیران.

۲- دپوی ۳ میلیون تنی سال گذشته مربوط به شمش و محصولات فولادی بوده است نه صرفاً ورق و آن هم زیر ۳ میلی متر. هم اکنون هم این دپو وجود دارد اما مقدار آن کاهش یافته و بر اساس بررسی های انجمن فولاد تا تاریخ ۱۵ اردیبهشت به حدود ۲/ ۲ میلیون تن رسیده است. بنابراین طرح موضوع بیشتر در قالب عملیات رسانه ای و انحراف افکار عمومی می گنجد.

۳- حذف فصل های ۷۲۰۸و ۷۲۰۹ از ذیل یادداشت مندرجات سرفصل ۷۲، طی صورتجلسه ای بین معاونین وزیر صنعت تصمیم گیری شده و همان گونه که آقای دکتر سرقینی در جلسه کمیته ماده ۷۶ هم فرمودند، امضای معاون صنایع وزارتخانه که متولی صنعت لوله و پروفیل است، زیر صورت جلسه موجود می باشد. بنابراین بحث واگذاری مسئولیت تعرفه و جزئیات آن به معاونت معدن و صنایع معدنی وزارتخانه کمی عجیب به نظر می رسد. احتمالا دوستان این جمله از صحبت های آقای سرقینی در جلسه را نشنیده اند و یا احساس کرده اند ایشان وزیر شده اند که معاونت های دیگر در مقابل اقدامات شان سکوت کرده اند.

۴- دقیقاً تعداد کارخانجات لوله و پروفیل چقدر است؟ در جلسه ای ۱۲۰ کارخانه عنوان می شود، در جلسه دیگری ۲۰۰ و در مصاحبه با تسنیم ۳۰۰! آیا حدود نیمی از کارخانجات لوله و پروفیل در حال حاضر از مبارکه و نورد و لوله اهواز خرید نمی کنند؟ میزان نیاز کارخانجات لوله و پروفیل به ورق زیر ۳ میلی متر چقدر است؟ در نامه ای ۳/ ۵ میلیون تن عنوان می.شود و در مصاحبه ای ۱/ ۸ میلیون تن و در جلسه کمیته ماده ۷۶ هم عنوان می شود که.۳ ماه زمان برای اعلام این نیاز لازم است!!! میزان تولید ورق زیر ۳ میلی متر نیز در اینجا ۱۵۰ هزارتن عنوان می شود در حالی که در جلسه کمیته ماده ۷۶ توسط خود دوستان ۶۰۰ هزار تن فقط برای مبارکه اعلام می شود. حال آن که انجمن و وزارت صنعت ۱/ ۵ میلیون تن را اعلام کرده اند. افزایش تعرفه ورق زیر ۳ میلی متر هم ۵۰۰ درصد اعلام می شود در صورتی که افزایش از ۱۰ به ۲۰، اگر اشتباه نکنم ۱۰۰ درصد افزایش می شود!!! حال آن که دوستان مبنا را سال۹۳ قرار می دهند که تعرفه ۴ درصد بوده و این در نوع خود جالب است. بازی با اعداد کار جالبی است، اما فکر می کنم این هم بیشتر به درد انحراف افکار عمومی بخورد تا اقناع کارشناسان و تصمیم گیران. همان گونه که تصمیم گیران کمیته ماده ۷۶ هم این بازی را دوست نداشتند و با ارائه آمار مستند ۵ سال گذشته حکم به تفکیک کارخانجات دادند.

۵- دوستان نسبت به افزایش قیمت ورق گلایه دارند اما آیا قیمت لوله و پروفیل را هم اعلام می کنند؟ اگر افزایش قیمت ورق را نامناسب می دانید، پس دلیل اعتراضتان به کاهش ناگهانی ۲۰۰ تومانی قیمت ورق مبارکه در سال گذشته چه بود؟ آیا کاهش قیمت ورق هم منافع کارخانجات لوله و پروفیل را به خطر انداخته بود یا مسئله چیز دیگری است؟ اصلاً دلیل مخالفت شما با اعطای سهمیه واردات بر اساس میزان تولید و حجم غیر قابل تأمین در داخل به تک تک کارخانجات لوله و پروفیل چیست؟ چرا اصرار دارید اگر قرار است سهمیه واردات با حداقل تعرفه در نظر گرفته شود، آن را به سندیکا بدهند نه تک تک کارخانجات لوله و پروفیل؟

۶- دوران غوغاسالاری دیگر گذشته است. هم فولادی ها تولیدکننده اند و هم کارخانجات لوله و پروفیل. آیا بهتر نیست همچون صنایع دیگر مثل پیچ و مهره یا مفتول سازان و نبشی سازان مسائل بین فولاد و پروفیل هم در فضایی تعاملی، کارشناسی، دوستانه و به دور از جنجال و دعوای رسانه ای و نظرات غیر کارشناسانه حل شود؟ آیا واقعاً فکر می کنید تخریب مبارکه و انجمن فولاد و وزارت صنعت راه بهتری است و اساساً به هدف می رسد؟ امید آن می رود که با رعایت انصاف و احترام، پایه حل مسائل در دیدارهای خصوصی و جلسات تصمیم سازی گذاشته شود. متأسفانه کار با ایجاد جو ملتهب و فضای رسانه ای مسموم و اتهام زنی حل نمی شود و بدنه صنعت فولاد هر گز به ادامه یافتن این جنگ رسانه ای که دود آن نهایتاً به چشم مصرف کننده نهایی می رود نیست.