پل مشورت برای رسیدن به بازار
یاسر میرزایی دبیر گروه اندیشه اقتصاد بازار را اقتصاد پایین به بالا می‌گویند. اقتصادی که در آن علامت‌دهی برای سیاست‌گذاری‌های پولی و مالی از سوی فعالان بازار و رفتارهای آنها داده می‌شود. سیاست‌گذار معتقد به اقتصاد بازار، مهم‌ترین وظیفه‌ای که برای خود می‌شناسد نظارت و رصد دقیق عوامل بازار و علامت‌دهی‌های مختلف آن است؛ حضور او تنها در جاهایی است که حس می‌کند اختلالی در نظام بازار وجود دارد؛ چنین سیاست‌گذاری، مهم‌ترین وظیفه خود را رفع این اختلال‌ها می‌داند. در عوض سیاست‌گذاری که به اقتصاد بازار اعتقادی ندارد، سعی می‌کند همه چیز را از بالا به پایین درست کند. او علامت‌دهی‌های بازار را می‌بیند، اما نسبت به آنها نگاه سوء دارد و سعی می‌کند با دستور، جلوی رخ دادن پدیده‌های اجتماعی-اقتصادی را بگیرد. چنین سیاست‌گذاری این اشتباه فاحش را دارد که فکر می‌کند بازار و عوامل آن مثل مومی هستند که هر طور بخواهیم می‌توانیم به آن شکل بدهیم؛ غافل از اینکه بازار، یک جامعه انسانی است که هر تغییری در آن معلول‌های ناشناخته بسیاری به همراه می‌آورد. یکی از نتایج سیاست‌های دستوری، کدر شدن شفافیت بازار است. دریافت علامت‌ها از بازار غیرشفاف بسیار دشوار است. این یکی از دشواری‌های سیاست‌گذاران دولت آتی ایران است؛ دولتی که از چندین سال سیاست دستوری اقتصاد، ارث می‌برد. در چنین وضعیتی، سیاست‌گذار باید از موقعیت ناظر منفعل خارج شود و خود فعالانه علامت‌های واقعی بازار را جست‌وجو کند؛ اینجا است که مشورت با بخش خصوصی به عنوان یکی از مهم‌ترین عناصر بازار اهمیت ویژه می‌یابد. اقتصاد مشورتی، وعده رییس‌جمهور منتخب به بخش خصوصی، مسیر گذاری است از اقتصاد دستوری به سمت اقتصاد بازار. باشد که این مسیر به سلامت به مقصد رسد