تجارت ایران در سالی که گذشت
دکتر کیومرث فتح‌الله کرمانشاهی معاون کل سابق سازمان توسعه تجارت ایران محدودیت‌ها و تحریم‌های تجاری دو دهه اخیر از حدود سه سال قبل وارد مرحله جدید یعنی تحریم‌های مستقیم تجاری شد و این بار بود که ابزارهای تجاری کشور یعنی بانک، بیمه، حمل‌ونقل و سایر عوامل مهم تجارت کشور هدف قرار گرفت. تجارتی که پیش نیاز تولید و لازمه حیات چرخه تولیدی کشور بود. تولیدی که همراه با تجارت طی 36 سال گذشته همواره دچار افت‌و‌خیزهای فراوان بوده و تا قبل از آن به جهت رو به داخل بودن سر قیف واردات، فرصتی برای خودنمایی و توسعه پیدا نکرده بود. در سال 93 و اوج تحریم‌ها، رکود و تورم، امید به توفیق در مذاکرات هسته‌ای و نتایج آن سکون بیشتری نسبت به گذشته در عرصه تولید و تجارت را رقم زد، این درحالی بود که با کاهش قیمت نفت و فرآورده‌های نفتی، درآمدهای ناشی از صادرات آن کاهش و امیدها به توسعه صادرات غیرنفتی، به ‌علت دل بستن بیش از حد به نتایج مذاکرات، با رکود بیشتری مواجه شد؛ چرا که نسخه مقابله با این شرایط جدید یعنی اقتصاد مقاومتی از سوی مسوولان اجرایی بیشتر از حد حرف و شعار فراتر نرفت. طبیعی بود که لازمه عبور از این بحران و چالش‌ها توجه به سیاست‌های 24 گانه اقتصاد مقاومتی بود که می‌توانست با نگاه به توانمندی داخلی، بیش از گذشته تجارت خارجی حدود یکصد میلیارد دلاری بدون نفت را متحول و پویا کند. در این میان، چنانچه مذاکرات به نتایج دلخواه نرسد، به جهت چشم انتظاری بیش از حد و بالا بردن توقعات، شرایط تولید و تجارت کشور دشوارتر از قبل می‌شود، مگر اینکه بند بند سیاست‌های اقتصاد مقاومتی با توجه به طرح آمایش سرزمین و بهره‌برداری از ظرفیت‌ها و توانمندی داخلی کشور به‌عنوان پشتوانه‌ای برای تولید و تجارت مورد توجه قرار گیرد تا استراتژی سرمایه‌گذاری برای تولید و صادرات همراه با مدیریت واردات و توسعه صادرات غیرنفتی به همت حمایت از تولید داخل، راه را برای عبور از این مرحله هموار کند.