گفتوگو با علی شوکت درباره آلبوم‌های آماده انتشارش
موسیقی ایران در خارج جایگاه بهتری دارد
لی‌لا رضایی «علی شوکت» خواننده‌ای است که تاکنون توانسته مخاطبان زیادی را با خود همراه کند. او با سبک و سیاقی متفاوت که به راک شبیه‌تر است، سعی می‌کند خودش را خواننده‌ای متفاوت نشان دهد. آلبوم «بیست شهریور» با صدای او در سال ۹۰ منتشر شد و به دست علاقه‌مندان رسید و در سال‌های اخیر کنسرت‌هایش با استقبال قابل توجهی روبه‌‌رو شدند. این موضوع این نکته را به تثبیت می‌رساند که سبکش می‌تواند بسیار بیشتر مورد توجه قرار بگیرد. او هم‌اکنون آلبومی را در دست انتشار دارد که قرار است در آینده‌ای نزدیک به بازار بیاید.
لی‌لا رضایی «علی شوکت» خواننده‌ای است که تاکنون توانسته مخاطبان زیادی را با خود همراه کند. او با سبک و سیاقی متفاوت که به راک شبیه‌تر است، سعی می‌کند خودش را خواننده‌ای متفاوت نشان دهد. آلبوم «بیست شهریور» با صدای او در سال 90 منتشر شد و به دست علاقه‌مندان رسید و در سال‌های اخیر کنسرت‌هایش با استقبال قابل توجهی روبه‌‌رو شدند. این موضوع این نکته را به تثبیت می‌رساند که سبکش می‌تواند بسیار بیشتر مورد توجه قرار بگیرد. او هم‌اکنون آلبومی را در دست انتشار دارد که قرار است در آینده‌ای نزدیک به بازار بیاید. با این خواننده به بهانه حضورش در عرصه موسیقی گفتوگو کرده‌ایم.
چرا با اینکه شما چند آلبوم آماده انتشار دارید، اما سعی می‌کنید بیشتر تک‌قطعه‌هایتان را منتشر کنید؟
خوب شرایط روز جامعه به گونه‌ای است که دیگر نمی‌توان آلبوم منتشر کرد و این کار ریسک بزرگی است. من نیز مانند خیلی‌ها موسیقی خود را در قالب تک‌قطعه منتشر می‌کنم و به دست علاقه‌مندانم می‌رسانم.
فکر می‌کنید چرا همه ترجیح می‌دهند کارهایشان را به‌صورت تک‌قطعه منتشر کنند؟
به این دلیل که تک‌قطعات به مخاطب امکان دسترسى راحت و رایگان می‌دهد. در حالی که برای تهیه‌کننده و سرمایه‌گذاران موسیقی به هیچ وجه توجیه اقتصادی ندارد و نخواهد داشت. تهیه‌کنندگان به این ترتیب هیچ توجیهی برای پروژه‌های موسیقی و همکاری با آنها ندارند و دیگر دنبال چنین چیزهایی نمی‌روند. مردم نیز از این تک‌قطعات استقبال بیشتری می‌کنند. به این دلیل همه از آنها و انتشارشان استقبال می‌کنند هر چند که برایشان از نظر مالی تامین‌کننده نباشد. تک‌ترانه، شهرت به هر قیمت، کنسرت، درآمدزایى! یعنی بیشتر کسانی که این شکلی کار می‌کنند به شهرت و پول بیش از هر چیز دیگری فکر می‌کنند. چون تک‌ترانه‌ها بیشتر در بین مردم شنیده می‌شود و البته هزینه چندانی هم ندارد.
باتوجه به سبک و سیاقی که در پیش گرفته‌اید، به‌نظر می‌رسد ممیزی برای آلبوم شما بیشتر از دیگر آلبوم‌ها اتفاق بیفتد. چگونه با این ممیزی‌ها کنار می‌آیید؟
ممیزی هیچ ارتباطی به سبک و نوع موسیقی‌ای که شما در آن فعالیت می‌کنید ندارد. من فکر می‌کنم مقوله ممیزی فقط برای افراد ناشناخته و بى‌تهیه‌کننده است. کما اینکه در موارد متعددی کسانی مجوز گرفته‌اند که شاید کسی فکرش را نمی‌کرد از فیلترها عبور کند.
اگر قرار باشد برای کارتان سبکی تعریف کنید آن سبک چیست؟
من اگر بخواهم تعریف بین‌المللی راک را در نظر بگیرم آثار من اصلا راک محسوب نمی‌شود. با این‌حال با تعاریفی که در ایران وجود دارد و با توجه به سازبندی معمول جا افتاده است که نام راک را انتخاب می‌کنند در حالی که من موافق این موضوع نیستم. اگر گیتار الکتریک یا گیتار بیس و درامز وجود داشت دلیلی بر راک بودن کار نمی‌شود. با این تفاسیر از نظر خودم آلبوم من همان پاپ - راک است که دوست دارد هر دو سبک را داشته باشد. در آلبوم جدیدم سبک تغییر زیادی نکرده است و فقط برخی از نظرات طرفداران لحاظ می‌شود. در زمینه ترانه‌ها هم باید بگویم ترانه‌های آلبوم جدیدم یک جهان‌بینی جدید دارد آن هم به خاطر چهار سالی است که از آلبوم بیست شهریور گذشته و دید من تغییر کرده است. موضوعات اجتماعی‌تر است و لحن ترانه‌ها هم خیلی دستخوش تغییر نشده است.
همکاری شما با افراد مختلف و با گونه‌های مختلف کاری اتفاق می‌افتد، چرا؟
البته این‌گونه که می‌گویید نبوده است ولی درکل دوست دارم کارم به بهترین شکل ممکن انجام شود و در بین علاقه‌مندان به موسیقی مورد توجه قرار بگیرد. به همین دلیل همکاری با دوستان هنرمندم را تجربه می‌کنم و دوست دارم باکسانی که در این عرصه زحمت می‌کشند و حرفی برای گفتن دارند، همکاری داشته باشم تا هم به رشد موسیقی خودم کمک کرده باشم و هم کارهای جدیدتر و به روزتر داشته باشم.
در میان این کارها برای ماندگاری آنها چه می‌کنید؟
برای ماندگارى کارهایم، سعی می‌کنم خودم باشم و تا جایی که می‌شود استانداردها و چارچوب هنرى و اصول فرهنگى را رعایت می‌کنم. معتقدم اگر کسی خودش از کارش راضی نباشد طبیعتا نمی‌تواند دیگران را راضی نگه دارد. من اگر خودم از موسیقی‌ای که منتشر می‌کنم خوشم بیاید و از آن راضی باشم مطمئنم که مخاطب هم راضی است و می‌تواند با آن ارتباط خوبی برقرار کند. این قبیل کارها هستند که ماندگار می‌شوند. پس برای ماندگاری قبل از هر چیزی سعی می‌کنم خودم را راضی نگه دارم و با علم و آگاهی نسبت به کاری که انجام می‌دهم پیش بروم.
وجه تمایز کارهای شما با کارهای دیگر در این ژانر و در ایران چیست؟
همان‌طور که اشاره کردم خودم از کارهایم راضی‌ام چون از حالات و لحن‌ها و باورها و واژه‌هاى مصنوعى خالى‌تر هستند. دوست ندارم کارهایم غیرواقعی باشند و نتوانند با مردم ارتباط بگیرند. کارهایم را از میان مردم و از دل آنها انتخاب و اجرا می‌کنم.
فکر می‌کنید موسیقی ایران در جهان چه جایگاهی دارد؟
بله و فکر می‌کنم موسیقی ایران در خارج از مرزها با ارزش و بااهمیت است. در خارج از ایران موسیقی ایران جایگاه بهتری از خود ایران دارد.
اصلا چرا این ژانر را برای فعالیت انتخاب کردید؟
همیشه از این نوع موسیقى خوشم می‌آمد و از نوجوانی به آن علاقه داشتم. احساس می‌کنم جای این موسیقی در بین مردم خالی است و تلاش می‌کنم تا این خلأ را با موسیقی خودم پر کنم. امیدوارم مردم هم بتوانند موسیقی مورد علاقه‌شان را گوش کنند.
ولی به‌نظر می‌رسد مردم با این موسیقی ارتباط چندانی برقرار نمی‌کنند.
این ذات مردم است و گریزی از آن نیست. اصولا ما بیشتر از کالای بر سر زبان افتاده خوشمان می‌آید و این مساله که مردم با این موسیقی ارتباط برقرار نمی‌کنند زیاد به سبک ربطی ندارد.
چرا با اینکه شما چند آلبوم آماده انتشار دارید، اما سعی می‌کنید بیشتر تک‌قطعه‌هایتان را منتشر کنید؟
خوب شرایط روز جامعه به گونه‌ای است که دیگر نمی‌توان آلبوم منتشر کرد و این کار ریسک بزرگی است. من نیز مانند خیلی‌ها موسیقی خود را در قالب تک‌قطعه منتشر می‌کنم و به دست علاقه‌مندانم می‌رسانم.
فکر می‌کنید چرا همه ترجیح می‌دهند کارهایشان را به‌صورت تک‌قطعه منتشر کنند؟
به این دلیل که تک‌قطعات به مخاطب امکان دسترسى راحت و رایگان می‌دهد. در حالی که برای تهیه‌کننده و سرمایه‌گذاران موسیقی به هیچ وجه توجیه اقتصادی ندارد و نخواهد داشت. تهیه‌کنندگان به این ترتیب هیچ توجیهی برای پروژه‌های موسیقی و همکاری با آنها ندارند و دیگر دنبال چنین چیزهایی نمی‌روند. مردم نیز از این تک‌قطعات استقبال بیشتری می‌کنند. به این دلیل همه از آنها و انتشارشان استقبال می‌کنند هر چند که برایشان از نظر مالی تامین‌کننده نباشد. تک‌ترانه، شهرت به هر قیمت، کنسرت، درآمدزایى! یعنی بیشتر کسانی که این شکلی کار می‌کنند به شهرت و پول بیش از هر چیز دیگری فکر می‌کنند. چون تک‌ترانه‌ها بیشتر در بین مردم شنیده می‌شود و البته هزینه چندانی هم ندارد.
باتوجه به سبک و سیاقی که در پیش گرفته‌اید، به‌نظر می‌رسد ممیزی برای آلبوم شما بیشتر از دیگر آلبوم‌ها اتفاق بیفتد. چگونه با این ممیزی‌ها کنار می‌آیید؟
ممیزی هیچ ارتباطی به سبک و نوع موسیقی‌ای که شما در آن فعالیت می‌کنید ندارد. من فکر می‌کنم مقوله ممیزی فقط برای افراد ناشناخته و بى‌تهیه‌کننده است. کما اینکه در موارد متعددی کسانی مجوز گرفته‌اند که شاید کسی فکرش را نمی‌کرد از فیلترها عبور کند.
اگر قرار باشد برای کارتان سبکی تعریف کنید آن سبک چیست؟
من اگر بخواهم تعریف بین‌المللی راک را در نظر بگیرم آثار من اصلا راک محسوب نمی‌شود. با این‌حال با تعاریفی که در ایران وجود دارد و با توجه به سازبندی معمول جا افتاده است که نام راک را انتخاب می‌کنند در حالی که من موافق این موضوع نیستم. اگر گیتار الکتریک یا گیتار بیس و درامز وجود داشت دلیلی بر راک بودن کار نمی‌شود. با این تفاسیر از نظر خودم آلبوم من همان پاپ - راک است که دوست دارد هر دو سبک را داشته باشد. در آلبوم جدیدم سبک تغییر زیادی نکرده است و فقط برخی از نظرات طرفداران لحاظ می‌شود. در زمینه ترانه‌ها هم باید بگویم ترانه‌های آلبوم جدیدم یک جهان‌بینی جدید دارد آن هم به خاطر چهار سالی است که از آلبوم بیست شهریور گذشته و دید من تغییر کرده است. موضوعات اجتماعی‌تر است و لحن ترانه‌ها هم خیلی دستخوش تغییر نشده است.
همکاری شما با افراد مختلف و با گونه‌های مختلف کاری اتفاق می‌افتد، چرا؟
البته این‌گونه که می‌گویید نبوده است ولی درکل دوست دارم کارم به بهترین شکل ممکن انجام شود و در بین علاقه‌مندان به موسیقی مورد توجه قرار بگیرد. به همین دلیل همکاری با دوستان هنرمندم را تجربه می‌کنم و دوست دارم باکسانی که در این عرصه زحمت می‌کشند و حرفی برای گفتن دارند، همکاری داشته باشم تا هم به رشد موسیقی خودم کمک کرده باشم و هم کارهای جدیدتر و به روزتر داشته باشم.
در میان این کارها برای ماندگاری آنها چه می‌کنید؟
برای ماندگارى کارهایم، سعی می‌کنم خودم باشم و تا جایی که می‌شود استانداردها و چارچوب هنرى و اصول فرهنگى را رعایت می‌کنم. معتقدم اگر کسی خودش از کارش راضی نباشد طبیعتا نمی‌تواند دیگران را راضی نگه دارد. من اگر خودم از موسیقی‌ای که منتشر می‌کنم خوشم بیاید و از آن راضی باشم مطمئنم که مخاطب هم راضی است و می‌تواند با آن ارتباط خوبی برقرار کند. این قبیل کارها هستند که ماندگار می‌شوند. پس برای ماندگاری قبل از هر چیزی سعی می‌کنم خودم را راضی نگه دارم و با علم و آگاهی نسبت به کاری که انجام می‌دهم پیش بروم.
وجه تمایز کارهای شما با کارهای دیگر در این ژانر و در ایران چیست؟
همان‌طور که اشاره کردم خودم از کارهایم راضی‌ام چون از حالات و لحن‌ها و باورها و واژه‌هاى مصنوعى خالى‌تر هستند. دوست ندارم کارهایم غیرواقعی باشند و نتوانند با مردم ارتباط بگیرند. کارهایم را از میان مردم و از دل آنها انتخاب و اجرا می‌کنم.
فکر می‌کنید موسیقی ایران در جهان چه جایگاهی دارد؟
بله و فکر می‌کنم موسیقی ایران در خارج از مرزها با ارزش و بااهمیت است. در خارج از ایران موسیقی ایران جایگاه بهتری از خود ایران دارد.
اصلا چرا این ژانر را برای فعالیت انتخاب کردید؟
همیشه از این نوع موسیقى خوشم می‌آمد و از نوجوانی به آن علاقه داشتم. احساس می‌کنم جای این موسیقی در بین مردم خالی است و تلاش می‌کنم تا این خلأ را با موسیقی خودم پر کنم. امیدوارم مردم هم بتوانند موسیقی مورد علاقه‌شان را گوش کنند.
ولی به‌نظر می‌رسد مردم با این موسیقی ارتباط چندانی برقرار نمی‌کنند.
این ذات مردم است و گریزی از آن نیست. اصولا ما بیشتر از کالای بر سر زبان افتاده خوشمان می‌آید و این مساله که مردم با این موسیقی ارتباط برقرار نمی‌کنند زیاد به سبک ربطی ندارد.
ارسال نظر