خروج از رکود و احیاء تولید

حسین متین‎راد
عضو هیأت رئیسه انجمن مدیران صنایع خراسان رضوی

رونق بیش از آن که نیاز به تزریق نقدینگی به تولید و درحقیقت بخش عرضه داشته باشد، در شرایط فعلی، حداقل همزمانی، تحریک بخش تقاضا و صدور و توزیع کارت اعتباری خرید را می‎طلبد اما تسهیلات دولت برای واحدهای کوچک و متوسط کمتر از 100 نفر که درنهایت با هدف تزریق نقدینگی به‌عنوان سرمایه در گردش به این واحدهاست؛ حداقل در ابتدا باید افزایش تولید را با رویکرد افزایش اشتغال همراه کند.

افزایش تولید با روش تزریق سرمایه در گردش و با هدف به حداکثررسانی به‌کارگیری ظرفیت تولید واحدهای مذکور، به‌ویژه برای واحدهایی که کمتر مشکل فروش دارند، کم‎هزینه‎ترین و ارزان‎ترین فرصت شغلی را بدون سرمایه‎گذاری ثابت جدید ایجاد می‎کند. به عبارت دیگر افزایش بهره‎وری سرمایه و در نتیجه کاهش قیمت تمام شده به کاهش تورم منجر می شود. افزایش اشتغال در این مورد نیز، هم برای نیروی کار درآمد ایجاد می‏کند و هم برای دولت کاهش هزینه بیمه بیکاری را به دنبال دارد. اما نکته مغفول مانده آن است که سرمایه در گردش از جنس حرکت و سرعت است؛ تعلل و کندی در تصمیم‌گیری مانند همیشه، ماهیت اصلی هدف را ضایع می‎کند.

1- حدود 4.5 ماه از سال، گذشته است بنابراین سرعت تسهیل در سرمایه در گردش ضروری است.

2- به نظر می رسد اولویت با واحدهای نیمه فعال باشد زیرا سریع‎تر به تولید می‎رسند.

نرخ تورم و نرخ سود

به‌نظر می‎رسد که از کاهش نرخ تورم، انتظار کاهش نرخ سود را داشته باشیم لذا یک عامل بازدارنده برای استقبال از طرح فعال‎سازی مجموعه‎های نیمه‌فعال، کاهنده بودن نرخ سود در آینده است، لذا اگر سازمان صنعت حداقل به منظور کاهش نرخ بهره در چند ماه آینده تضمین برای نرخ سود جدید یا یارانه تفاوت نرخ فعلی و آتی بدهد، فعالیت‏ها سرعت می‎گیرد. به هر حال مشخص است که یکی از ملزومات خروج از رکود، کاهش نرخ سود بانکی است اما روند کاهش به نسبت تورم، کند بوده و متناسب با آن نیست. هرچند کاهش نرخ سود یکی از مؤلفه‎های شروع رونق است و افزایش کارایی و ارتقاء سطح تکنولوژی و بازسازی خطوط تولید، زمینه‎های مساعد صادراتی و همراهی سازمان‎های مالیاتی و بیمه نیز اجتناب‎ناپذیر است.