گفتوگو با جواد زکی شمس آبادی خواننده آلبومهای رجز و احساساتی
خلاف آب شنا میکردم
جواد زکی شمسآبادی موسیقی را از ۱۳ سالگی با فراگیری مبانی موسیقی نزد استاد کمال پورتراب آغاز کرد و سپس با ساز پیانو و نواختن آن آشنا شد. او در نوازندگی سازهای برنجی و گیتار کلاسیک مهارت دارد و در زمینه کنترپوان، هارمونی از محضر استادانی همچون جهانبخش پازوکی، خلعتبری، لطفی و فخرالدینی و دکتر حمیدرضا دیبازر بهرهمند شده است، در ۱۵ سالگی و با کسب قابلیتهای نوازندگی پیانوی کلاسیک، به اجرای قطعات کلاسیک بزرگان پرداخت و تواناییهای خود را به نمایش گذاشت. سالها پیش آلبومی با عنوان «رجز» از این خواننده روانه بازار شد و حالا دومین آلبومش با یک وقفه چند ساله با عنوان احساساتی در دست انتشار است.
جواد زکی شمسآبادی موسیقی را از 13 سالگی با فراگیری مبانی موسیقی نزد استاد کمال پورتراب آغاز کرد و سپس با ساز پیانو و نواختن آن آشنا شد. او در نوازندگی سازهای برنجی و گیتار کلاسیک مهارت دارد و در زمینه کنترپوان، هارمونی از محضر استادانی همچون جهانبخش پازوکی، خلعتبری، لطفی و فخرالدینی و دکتر حمیدرضا دیبازر بهرهمند شده است، در 15 سالگی و با کسب قابلیتهای نوازندگی پیانوی کلاسیک، به اجرای قطعات کلاسیک بزرگان پرداخت و تواناییهای خود را به نمایش گذاشت. سالها پیش آلبومی با عنوان «رجز» از این خواننده روانه بازار شد و حالا دومین آلبومش با یک وقفه چند ساله با عنوان احساساتی در دست انتشار است. به همین بهانه با او گفتوگو کردهایم: به طور معمول خوانندههایی که یک آلبوم منتشر کردهاند در زمان کمتری به انتشار آلبوم بعدی خود اقدام میکنند اما از انتشار اولین آلبوم شما تا دومین آلبوم مدت زمان زیادی طول کشید. این وقفه زمانی به چه دلیلی بود؟ در آلبوم اول که با عنوان «رجز» منتشر شد من علاوه بر خوانندگی، آهنگساز و تنظیمکننده و نوازنده هم در آلبوم نقش داشتم. در آن آلبوم تجربههای ارزشمندی به دست آوردم و زمان زیادی طول کشید
تا آلبوم بعدی را آماده انتشار کنم. در واقع تصمیم شخصیام این بود که آثارم استانداردهای مورد نظرم را رعایت کند. آیا این مدت زمان برای رسیدن به معیارهای مورد نظر شما کافی بود؟ بله. من همیشه در کارم وسواس دارم و به همین دلیل همیشه هم با کمبود وقت مواجه میشوم. ناگفته نماند که تغییر سبک موزیک پاپ در ایران و به خصوص رویکرد قشر جوان به موسیقی با سرعت بالایی در حال انجام است. از آنجایی که تا زمان مراحل اخذ مجوز و انتشار سپری شود زمان زیادی طول میکشد مجبور میشویم علاوه بر پیشبینی وضعیت آینده همیشه چند تیر نهایی را هم در خشاب باقی بگذاریم تا زمانی که وقتش رسید به هدف شلیک کنیم. خاطبانی که در سال 86 آلبوم شما را شنیدند با مخاطبانی که این روزها درگیر آلبوها و موسیقی روز میشوند تفاوتهای بسیاری دارند. به جرات میتوان گفت آنچه را که مخاطبان در آن روزها میپسندیدند در این روزها اصلا استقبالی از آن نمیکنند. برای این اتفاق چه تمهیداتی در نظر گرفتهاید؟ من شاید در آن سالها خلاف آب شنا میکردم، اما خوشبختانه ارزیابی من از سلایق مخاطبان موزیک پاپ در این روزها در همان چهار چوب سال 86 جواب میدهد، البته این نکته به این
معنی نیست که من پیشرو بودم. این نکته هیچ فایدهای برای من نداشت و یک هنرمند موزیک پاپ باید نان به نرخ روزخور باشد، چون جنس این سبک همین است و مجالی برای کارهای خاص یا صرفا فاخر نیست و جنگیدن با مخاطب بزرگترین اشتباه است. به نظر خودتان مهمترین تفاوت آلبوم «رجز» با آلبوم «احساساتی» در چیست؟ من به این تفاوت قبلا اشاره کردم، اما به صورت مختصر باید بگویم آلبوم «رجز» فصل درس پس دادن و آزمون و خطا برای من بود و در آلبوم «احساساتی» فقط جذب مخاطب با استفاده از تمام توانمدیهای من و تیم کاریام مورد نظر است. عمده ویژگی آلبوم «احساساتی» را در چه میبینید؟ این آلبوم سرشار از احساس است و برای جوانها تولید شده است. مخاطب با این آلبوم دچار سردرگمی نمیشود و براحتی با آن ارتباط بر قرار میکند.
ارسال نظر