داریوش عباسی بیش از یک ونیم قرن از نخستین تلاش های جامعه ایران برای صنعتی شدن می گذرد؛ اقداماتی که با رویکردهای هوشیارانه و مدبرانه امیرکبیر نظیر راه اندازی دارالفنون و اعزام گروهی از علاقمندان و صنعتگران به روسیه و اروپا آغاز شد و البته با عزل زودهنگام و شهادت وی فروکش کرد. او شاید نخستین شهید راه توسعه یافتگی بود. اقدامات حکومت پهلوی در 50 سال پس از دوران قاجاریه نیز ، به رغم دستاوردهایی همچون وارد کردن حجم زیادی از جنبه‌های تکنولوژی و مدرنیزاسیون، ما را به نهادمند‌سازی صنعتی،آنگونه که شایسته‌اش هستیم، نرساند. سال‌های پس انقلاب 57 نیز، تهاجم دشمن خارجی، بسیاری از زیرساخت های کشور را ویران ساخت و دولتهای بعد از دفاع مقدس را وادار ساخت تا با تخصیص بخش زیادی از منابع، برای از بین بردن ویرانی‌های فراوان بجا مانده از جنک اقدام کنند. اما ادامه این مسیر تا امروز که اینجا ایستاده ایم، با دستاوردهای مدیران تلاشگر و اهالی دلسوز صنعت و نیز با آزمون و خطاهایی که بعدها صورت گرفت، شرایط کشور را به لحاظ صنعتی در وضعیتی قرار داده که هرچند کارنامه بسیار ارزنده‌ای در قیاس با سایر رقبا نداریم، اما شرایط مایوس کننده‌ای هم نداریم که چشم‌انداز امیدوارکننده‌ای در افق آن پیدا نباشد.گویی در وضعیتی فوتبالی به سر می بریم و موقعیتمان به رفتار برخی تیم‌های گل خورده در نیمه دوم بازی شبیه است؛ شرایطی که رفتارهای به موقع سرمربی در کنار انسجام هر چه بیشتر تیم و تعصب بازیکنان می تواند تیم را از باخت نجات داده و به بازی برگرداند. شرایط ما در دهه چهارم انقلاب در حوزه تولید و صنعت به چنین وضعیتی شبیه است. ذخایر ارزشمند نفت و گاز و معادن غنی همراه با تجربه‌های گرانسنگ و تلخ و شیرین یک و نیم قرن تلاش برای صنعتی شدن و تولید محور بودن و نیروی انسانی که در داخل و خارج کشور همواره توانمند و غرورآفرین بوده اند، می تواند به رغم شرایط نه چندان رضایت بخش کنونی، ما را به توسعه صنعتی ایران امیدوار کند. امروز قاطبه اقتصاد دانان، نظریه پردازان،فعالان ، تولیدکنندگان و صنعتگران ایرانی امیدوارند تا به مدد و حمایت مدبرانه مدیران ارشد اجرایی کشور و روح تازه تدبیر گرایی و اعتدال طلبی که در فضای عمومی کشور دمیده شده، فصل تازه ای را در افق توسعه،پیشرفت و تعالی کشور بگشایند و این خاک پر افتخار را به جایگاه مقبول خود نزدیک کنند؛ جایگاهی که در سند چشم‌انداز، ایران را به عنوان قطب اول تولید و صنعت منطقه بشمار آورد و در شمار توسعه یافته ترین کشورهای جهان تثبیت نماید. دستیابی به توسعه پایدار و متوازن، رویایی دست نیافتنی نیست. می‌شود دست به دست هم دهیم و با کار و تلاش بی وفقه، تقویت مبانی علم و دانش و تصمیم‌گیری بر مبنای منافع ملی، میهن مان را آبادتر از گذشته سازیم. آن روزها می تواند خیلی دور نباشد.