روند حرکت خودروسازان اروپایی به سوی چین تنها برای کسب بازار این کشور نیست. بلکه آنها باید به فکر جلوگیری از «تخریب بازار» خود به دست خودروسازان چینی هم باشند. ورود بیشتر به بازار چین می‌تواند یک راهبرد متقابل در برابر موج هجوم چینی‌ها به کسب و کار خودرویی اروپایی‌ها باشد. خودروسازان چینی اگر چه نتوانسته‌اند با صادرات خودرو به اتحادیه اروپا بازار این منطقه را به دست بگیرند، اما از راه‌های دیگر برای این منظور وارد شده‌اند که زنگ خطر را برای خودروسازان اروپایی به صدا در آورده است. نخستین حمله قابل لمس به کسب و کار خودرویی اروپایی‌ها را هلدینگ بازرگانی «ژجیانگ» انجام داد.

این هلدینگ که خودروسازی جیلی چین را در کنترل دارد در سال ۲۰۱۰ با قیمت یک میلیارد و ۸۰۰ میلیون دلار کل شرکت ولوو را خریداری کرد. این هلدینگ به همین بسنده نکرده و وارد کسب و کار خودروسازی بریتانیا نیز شده است. تاکسی‌های سیاه معروف لندن را حتما می‌شناسید. این تاکسی‌ها که به نمادی از شهر لندن و یکی از جاذبه‌های گردشگری آن تبدیل شده‌اند، در کارخانه‌ای تولید می‌شوند که در مالکیت این هلدینگ است. شرکت الکساندر دنیس انگلیس که به کار تولید اتوبوس‌های الکتریکی مشغول است از سوی شرکت BYD چین اداره می‌شود. هر چند این دو شرکت قرارداد جوینت ونچر دارند اما عملا تمام کار توسط چینی‌ها تامین سرمایه و مدیریت می‌شود. این رابطه کاری بین شرق و غرب خالی از تنش نیست. رالف اسپت مدیر اجرایی شرکت لندروور در سال ۲۰۱۴ به شرکت‌های خودروسازی چینی حمله کرد و گفت که آنها در این صنعت copy and paste می‌کنند (اشاره به عمل کپی کردن یک متن به‌طور عینا در نرم افزار ویرایشگر متن MS-Word).

این جمله نشان از لایه‌های پنهان رقابت بین خودروسازان چین و اروپا داشت. این در حالی است که رابطه مدیران جیلی با بخش فنی شرکت ولوو که توسط اروپایی‌ها اداره می‌شود نیز به دست اندازهای جاده رسیده است. ماجرا چندان هم بیراه نیست؛ چرا که خودروسازان چینی بیش از آنکه در این معامله‌ها به دنبال توسعه خودروسازی‌های خریداری شده باشند، به فکر در اختیار گرفتن دانش فنی انباشته شده در آنها هستند. در بازارهای نوظهور و در حال توسعه نیز این تداخل کسب و کار بین دو منطقه به خوبی دیده می‌شود. چینی‌ها با محصولات ارزان قیمت خود به خوبی در حال به دست گرفتن نبض این بازارها هستند.

در حالی که تا چند سال پیش که خبری از خودروهای چینی با قیمت‌های پایین نبود، این بازارها باید برای خودروسازان اروپایی و دست کم برای محصولات کلاس اقتصادی آنها فرش قرمز پهن می‌کردند. در این تنگنا قرار دادن خودروسازان اروپایی روز به روز در حال گسترش است؛ چرا که چینی‌ها در حال ارتقای استانداردهای خود هستند. آن هم با ابزارها و دانشی که از خود اروپایی‌ها گرفته‌اند. در این میان تنها راه برای خودروسازان اروپایی این است که این حملات را با در اختیار گرفتن بازارهای داخلی چین جبران کنند. جایی که فعلا روی خوش به خارجی‌ها نشان داده است. از بازار داخلی چین تنها ۳۰ درصد در اختیار خودروسازان داخلی است و بقیه را خارجی‌ها تامین می‌کنند.