پایان یکه‌تازی اردوغان

می‌گویند برگزاری انتخابات پارلمانی در ترکیه، محکی بود برای سنجش مقبولیت عملکرد حزب حاکم عدالت و توسعه . حزبی که برای ۱۳ سال تحت هدایت اردوغان قرار داشت و اکنون ممکن است برای تشکیل دولت به تقلا بیفتد و به فکر ائتلاف باشد. در حال حاضر نظام سیاسی در ترکیه پارلمانی است و به‌طور عملی قدرت اجرایی در اختیار نخست‌وزیر است، ولی اردوغان قصد داشت نظام سیاسی در ترکیه را از پارلمانی به ریاستی تغییر داده تا همچنان بتواند قدرت اجرایی را در این کشور در دست داشته باشد. برای تصویب این تغییر در پارلمان ترکیه، اردوغان به دوسوم آرای نمایندگان احتیاج داشت که با توجه به نتایج انتخابات دور از دسترس به‌نظر می‌رسد.

می‌گویند برگزاری انتخابات پارلمانی در ترکیه، محکی بود برای سنجش مقبولیت عملکرد حزب حاکم عدالت و توسعه .حزبی که برای ۱۳ سال تحت هدایت اردوغان قرار داشت و اکنون ممکن است برای تشکیل دولت به تقلا بیفتد و به فکر ائتلاف باشد. در حال حاضر نظام سیاسی در ترکیه پارلمانی است و به‌طور عملی قدرت اجرایی در اختیار نخست‌وزیر است، ولی اردوغان قصد داشت نظام سیاسی در ترکیه را از پارلمانی به ریاستی تغییر داده تا همچنان بتواند قدرت اجرایی را در این کشور در دست داشته باشد. برای تصویب این تغییر در پارلمان ترکیه، اردوغان به دوسوم آرای نمایندگان احتیاج داشت که با توجه به نتایج انتخابات دور از دسترس به‌نظر می‌رسد. در این انتخابات نزدیک به 20 حزب با یکدیگر رقابت کردند که بر اساس نتایج پایانی این انتخابات مهم‌ترین احزاب یعنی حزب عدالت و توسعه 9/ 40 درصد، حزب جمهوری‌خواه خلق 2/ 25 درصد، حزب دموکراتیک خلق 6/ 12 درصد و حزب حرکت ملی 5/ 16 درصد آرا را به خود اختصاص دادند. این آرا نشانگر آن است که حزب اردوغان نتوانسته اکثریت پارلمان را در دست گیرد. در آخرین انتخابات پارلمانی در ترکیه، حزب حاکم بیش از 50 درصد از آرا را از آن خود کرده بود، با این حال نتایج انتخابات اخیر نشان می‌دهد که از میزان محبوبیت رجب طیب اردوغان و حزب عدالت و توسعه کاسته شده است. شگفتی‌ساز این دوره حزب چپ‌های دموکراتیک مردم بود که از حمایت کردها برخوردار است و برای اولین بار به پارلمان ترکیه راه خواهد یافت. بر اساس قانون اساسی ترکیه در صورتی که تا ۴۵ روز دیگر ائتلافی شکل نگیرد، امکان برگزاری انتخابات زودرس تازه فراهم خواهد شد.