دیگر گریه نخواهیم کـرد

بازی تشریفاتی تیم ملی فوتبال ایران مقابل سوریه در حالی در ورزشگاه آزادی با نتیجه دو بر دو به پایان رسید که صعود تیم ملی کشورمان پیش از این قطعی شده بود .ایران بدون باخت به جام جهانی رسید و حالا کارلوس کی روش می تواند به لطف این رکورد در برابر همه انتقاداتی که پیش از این به او شده بود ،بایستد.هرچند همه بر این نکته اذعان دارند که او با تاکید زیادی که بر جوانگرایی و استفاده از ترکیب های متفاوت در تیم ملی دارد پویایی خاصی به تیم بخشیده و حالا امروز تقریبا هیچ بازیکنی نمی تواند از حضور خودش در تیم ملی و بازی در زمین مطمئن باشد .در این پرونده عملکرد کی روش را زیر ذره بین قرار داده ایم.

یکی از ویژگی‌های کار کارلوس کی‌روش در سه سال گذشته، استفاده او از دایره وسیعی از بازیکنان در تیم‌ملی بوده است. از این نظر دوران حضور مربی پرتغالی در ایران به دو قسمت تبدیل می‌شود؛ یکی از فروردین۹۰ تا تیر۹۳ که کی‌روش حداقل تغییرات را در تیم‌ملی اعمال می‌کرد و دیگری از تیر۹۳ تا امروز است که با سبکی کاملا متفاوت از سینیور روبه‌رو هستیم. این‌طور به‌نظر می‌رسد که در زمان آغاز به‌کار کی‌روش با تیم‌ملی ایران، او بازیکنان باکیفیت کافی را در فوتبال کشورمان سراغ نداشته و بر این اساس عمده وقتش را صرف کار با همان چهره‌های قدیمی و شناخته‌شده می‌کرد، اما به‌تدریج با تغییر نسل در فوتبال ایران و نیز تشویق بازیکنان توسط کی‌روش برای حضور در فوتبال اروپا، دایره بازیکنان مورداستفاده توسط او هم وسیع شد و کار به جایی رسید که امروز تقریبا هیچ‌کس از جایگاه ثابتش در ترکیب تیم‌ملی اطمینان ندارد.

دو روی سکه

اگر رخدادهای مرحله گروهی جام‌جهانی ۲۰۱۴برزیل را مرور کنید، در خواهید یافت که تیم‌ملی در سه دیدارش برابر نیجریه، آرژانتین و بوسنی فقط یک تغییر در ترکیب اصلی داشت. در حقیقت در دیدار نخست برابر نیجریه، کی‌روش به خسرو حیدری میدان داد، اما در دو بازی بعدی مسعود شجاعی را به‌جای این بازیکن به زمین فرستاد و این تنها تغییر ما در ارنج اصلی در آن تورنمنت بود. با این وجود امروز شرایط برای تیم‌ملی ایران چنان تغییر کرده که کی‌روش در ۱۰مسابقه مرحله گروهی مقدماتی جام‌جهانی، ۱۰ترکیب و آرایش کاملا متفاوت را به میدان می‌‎فرستد! واقعیت آن است که مربی پرتغالی امروز اعتماد بسیار بیشتری به بازیکنان ایرانی پیدا کرده و هرگز شرایط مثل روزهای ابتدایی حضورش در ایران نیست. او حتی خودش هم در دو سال اخیر چندین‌بار روی این مساله تاکید کرده و گفته اوضاع دیگر طوری نیست که به‌خاطر غیبت یک بازیکن بنشینیم و گریه کنیم.

دلگرمی اصلی ایران در جام‌جهانی

درست از زمانی که تیم‌ملی در مسیر صعود مقتدرانه به جام‌جهانی ۲۰۱۸روسیه قرار گرفت، همه هواداران فوتبال در ایران از رویای صعود از مرحله گروهی این مسابقات سخن گفتند. اتفاقا کی‌روش هم راه را بر این آرزو نبست و خودش در مصاحبه‌های مختلف تاکید کرد تیم‌ملی با همین هدف‌گذاری وارد مسابقات روسیه خواهد شد. در این میان قطعا یکی از بزرگ‌ترین دلگرمی‌های ما برای صعود این است که چرخه بازیکنان اصلی تیم‌ملی به‌شدت بزرگتر شده است. ما در برزیل کلا ۱۳بازیکن قابل استفاده داشتیم که آنها هم با میانگین سنی بالا، هرچه توان داشتند را در دو بازی اول برابر نیجریه و آرژانتین گذاشتند، اما در مصاف با بوسنی بدن‌شان کاملا خالی شد. قصه روسیه اما فرق دارد؛ اینجا دست کی‌روش باز است که در هر بازی تغییرات گسترده‌ای در تیمش اعمال کند و تنها یک گروه بازیکن خاص را تحت‌فشار قرار ندهد. به علاوه تیمی که این‌بار ایران به جام‌جهانی می‌فرستد بسیار جوان‌تر از تیم دوره قبلی است و طاقت برگزاری سه یا چهار بازی در مدت کوتاه را دارد، بنابراین به‌نظر می‌رسد اگر قرعه‌کشی با ما مهربان باشد و در گروه عجیب و غریبی گرفتار نشویم، این‌بار شانس کمی برای صعود به مرحله بعد نخواهیم داشت.

دیگر گریه نخواهیم کـرد

دیگر گریه نخواهیم کـرد

دیگر گریه نخواهیم کـرد