تهدید و تنبیه کارآیی ندارد!
اگر با لجبازی و مقاومت فرزند خود مواجه هستید، بدانید که بحث، تنبیه و تهدید او کارآیی ندارد. فرزندان شما زمانی از شما اطاعت می‌کنند که قاطعیت و بزرگی را در شما ببینند و بدانند که شما رئیس هستید و نه آنها. وقتی در رابطه با موضوعات مختلف به بحث و جدل با آنها می‌پردازید تنها پیامی که به آنها می‌دهید این است که « تو هم‌تراز با من هستی و می‌توانی به حرف من گوش ندهی. » راه‌حل چیست؟ زمانی که چیزی از فرزندتان می‌خواهید قاطعانه بخواهید و هیچ بحثی راجع به آن نکنید، در مقابل بحث و سوالات او فقط خواسته خود را در یک جمله تکرار کنید و قاطعانه به آن متعهد باشید تا او به آن عمل کند، سپس می‌توانید با نرمی و ملایمت با او برخورد کنید.
اگر با لجبازی و مقاومت فرزند خود مواجه هستید، بدانید که بحث، تنبیه و تهدید او کارآیی ندارد. فرزندان شما زمانی از شما اطاعت می‌کنند که قاطعیت و بزرگی را در شما ببینند و بدانند که شما رئیس هستید و نه آنها. وقتی در رابطه با موضوعات مختلف به بحث و جدل با آنها می‌پردازید تنها پیامی که به آنها می‌دهید این است که « تو هم‌تراز با من هستی و می‌توانی به حرف من گوش ندهی.» راه‌حل چیست؟ زمانی که چیزی از فرزندتان می‌خواهید قاطعانه بخواهید و هیچ بحثی راجع به آن نکنید، در مقابل بحث و سوالات او فقط خواسته خود را در یک جمله تکرار کنید و قاطعانه به آن متعهد باشید تا او به آن عمل کند، سپس می‌توانید با نرمی و ملایمت با او برخورد کنید. خصوصا در دوران نوجوانی ممکن است فرزند شما دیگر از تهدید و تنبیه شما حساب نبرد پس چه بهتر که روش تربیتی نوین مثبت استفاده کنید. در این روش ما فرزندان را نمی‌ترسانیم، تنبیه یا تهدید نمی‌کنیم، محروم یا بیش از حد محدود نمی‌کنیم، بلکه قاطعانه و بزرگوارانه با آنها صحبت می‌کنیم و حد و مرزها را مشخص می‌کنیم.
مضرات تنبیه فرزند
زمانی که فرزندانمان را در دوران کودکی تنبیه و سرزنش می‌کنیم به آنها یاد می‌دهیم که ارزش عشق را ندارند و بی‌کفایت هستند و این باور تا آخر عمر ممکن است در آنها بمانند. بعدها که بزرگ‌تر می‌شوند و کنترل شما بر آنها کم می‌شود شروع به «خودتنبیهی» می‌کنند.
تنبیه، باعث ایجاد استرس و ترس از اشتباه در فرزند می‌شود و کارآیی و عملکرد مثبت او را کاهش می‌کند.
تنبیه خشم را درون فرزند افزایش می‌دهد.
تنبیه غم را در فرزند افزایش می‌دهد.
تنبیه بر میزان ترس فرزند می‌افزاید، ترسی که ممکن است تا آخر عمر در او بماند.
تنبیه، خشم، خشونت و مجازات را به کودک یاد می‌دهد. زمانی که فرزندانمان را تنبیه می‌کنیم آنها نیز تنبیه و مجازات را یاد می‌گیرند و این یک نوع بازی برای آنها، مخصوصا در بزرگسالی، برای رسیدن به خواسته‌هایشان می‌شود.
تنبیه، عزت نفس فرزند را کاهش می‌دهد و به او می‌آموزد که سزاوار تنبیه است.
تنبیه، می‌تواند یکی از دلایل انتخاب اشتباه در امر ازدواج شود.
تنبیه، روحیه سرزنش کنندگی را در فرزند افزایش می‌دهد و موجب می‌شود که او یا خود و یا دیگران را دائما سرزنش کند.
تنبیه، فاصله میان شما و فرزندتان را روز به روز بیشتر می‌کند.
اگر می‌خواهید فرزند سالمی داشته باشید یکی از مهم‌ترین کارهایی که می‌توانید انجام دهید «حذف تنبیه» از برنامه تربیتی او است. فراموش نکنید که قهر و نادیده گرفتن فرزند هم نوعی تنبیه محسوب می‌شود. به جای تنبیه می‌توانیم بلوغ، منطق، عشق و امنیت را به او بدهیم، همراهی این چهار اصل منجر به یک تربیت صحیح و داشتن فرزندی سالم خواهد شد. اگر فرزندتان را تا امروز تنبیه کرده‌اید و با خواندن این مقاله متوجه شده‌اید که کار شما اشتباه بوده است و به او آسیب زده‌اید بدانید که بهتر است «خودتان را ببخشید» زیرا شما به‌عنوان یک پدر یا مادر قطعا با همان سطح آگاهی خودتان در گذشته، به نوعی قصد محبت به فرزند خود را داشته‌اید و هدفتان مراقبت از او بوده است؛ نیازی نیست خود را سرزنش کنید یا احساس گناه به خود بگیرید، فقط می‌توانید بیاموزید و جبران کنید. خود را ببخشید و اشتباه را بر خود جایز بدانید زیرا قرار است که اشتباه را برای فرزندانتان نیز جایز بدانید و آنها را بابت اشتباهاتشان تنبیه نکنید و نترسانید. ممنون که برای فرزندانتان پدری و مادری می‌کنید.
با فرزند خود زیاد صحبت کنید
یکی از بهترین کارهایی که یک پدر و یک مادر می‌تواند انجام دهد این است که از دوران کودکی فرزند خود را تشویق به صحبت با خود کند. صحبت با فرزند هنری است که هر پدر و مادری باید آن را یاد بگیرد. صحبت کردن با فرزند در دوران کودکی به رشد او کمک می‌کند و به تربیت او شکل می‌دهد، در دوران نوجوانی و جوانی حس امنیت بالایی به او می‌دهد و او را از بسیاری از آسیب‌های روانی و اجتماعی در امان نگه می‌دارد.مهم‌ترین نکته این است که پدر و مادر بدانند در دوران نوجوانی و جوانی چگونه با فرزند خود صحبت کنند زیرا سبک صحبت با فرزندان در این دوران کاملا متفاوت با دوران کودکی آنها است. به عنوان مثال، در این دوران فرزندان کمتر نصیحت می‌پذیرند و بیشتر استقلال و حمایت ذهنی و روانی پدر و مادر را می‌طلبند. اگر آنها را نصیحت کنید و سعی به کنترل آنها داشته باشید آنها را بیشتر از خود دور می‌کنید و چه بسا آسیب‌هایی نیز در این مرحله رشد بر آنها وارد می‌کنید.بسیاری پدرها و مادرها سعی می‌کنند که در دوران نوجوانی و جوانی به فرزند خود بگویند که خود رئیس هستند و فرزندان باید تبعیت کنند و این اشتباه است. این در دوران کودکی است که شما باید به او بفهمانید که رئیس خانه و قانون‌گذار خانه شما هستید و این مساله را در ذهن او شکل دهید. در دوران نوجوانی و جوانی، فرزند شما بیشتر از یک رئیس، به یک همراه، حامی و دوست نیاز دارد و هر چه شما این سه ویژگی را در خود ماهرانه‌تر داشته باشید او بیشتر به شما نزدیک می‌شود.
پاسخ به سوالات
از چه سنی برای آموزش یک زبان دیگر به فرزند خود اقدام کنیم؟
شاید افراد بسیاری بگویند که فرزند خود را از ۳ یا ۴ سالگی می‌توانید در کلاس‌های زبان ثبت‌نام کنید یا در مهدکودک به او یک زبان دیگر را آموزش دهید زیرا او در این سنین قادر به یادگیری زبان دیگر است؛ اما سوال درست این است که: «آیا صرف توانایی برای یادگیری کافی است یا اینکه همراه با توانایی موارد دیگر را هم باید سنجید؟»شاید کودک در سه یا چهار سالگی توانایی فراگیری زبان دیگر را داشته باشد اما بهتر است تا هشت یا ۹ سالگی او را درگیر یادگیری زبان دیگر نکنیم تا ابتدا به حد نسبتا کافی با زبان مادری، نوشتن و قرار گرفتن در کلاس درس آشنا شود. به جای تحت فشار قرار دادن او در آموختن زبان دیگر، با ثبت‌نام او در کلاس‌های دیگر مهارت‌های او را تقویت کنید. می‌توانید او را در یک رشته ورزشی خاص که خودش هم آن را دوست دارد و در یک رشته هنری ثبت‌نام کنید. این دو رشته به رشد ذهنی، روانی و جسمی او بیشتر کمک می‌کنند تا اینکه بخواهیم از سه یا چهار سالگی از او یک دانشمند بسازیم. نگران نباشید، وقت برای بر دانشمند شدن فرزندان بسیار است!
ارسال نظر